Geplaatst op

Deliberaties, repetitie en barbecue

Dat het zo van die rare, vermoeiende dagen zijn. Dagen gevuld met deliberaties, en die vat je niet zomaar licht op. We nemen per slot van rekening beslissingen over een kind zijn toekomst, en dus wordt er vaak ernstig en hard gediscussieerd.

En dan zijn er repetities. Ha ja, want na deliberaties komt er onveranderlijk een proclamatie, en die wordt opgeluisterd met muzikale intermezzi. Intermezzi waar ondergetekende verantwoordelijk voor is, en dus wordt er gerepeteerd.

Maar dan wordt er ook gefeest. De jaarlijkse barbecue van de zesdes, altijd bijzonder geslaagd, omdat we dan onze leerlingen (zonder ouders of partners) op een andere manier zien en benaderen, en zij ons. Met lekker eten ook, trouwens. Al een chance dat wij een echte, goeie kokkin hebben op school.

Rare dagen dus, en vooral goed gevuld. Want intussen lopen ook het gezin en het huishouden niet weg.

Geplaatst op

Nog meer waterpret

Gisteren waren er verjaardagsfeestjes en muziekschoolfeestjes, maar vandaag was het toch weer stralend weer, en bleek Briek (Marthes jongste broertje) te klagen dat hij nog nóóit bij ons had mogen komen spelen. En dus stonden rond half vijf de drie Clompjes bij ons in de tuin, alweer met watergerief. Er ontstond een heus gevecht tussen de twee kampen, terwijl Kobe en Merel van op een afstandje toekeken, en Merel vooral genoot van de pas geopende zandbak.

zandbak1

zandbak2

zandbak3

zandbak4

Geplaatst op

Nozems in de tuin

Je weet dat je kind groot wordt als hij zelf al vriendjes uitnodigt om te komen spelen. “Da’s toch OK, he mama?”

En dan staan ze hier plots met drie extra in je tuin, compleet met waterpistolen en extra handdoeken. Op een dag als gisteren, ook al was het een doodgewone dinsdag, moest dat kunnen. Geen idee hoe lang het zal duren voor we weer een waterspelletjesdag zullen hebben, want van de drukkende hitte vandaag is alvast geen sprake.

nozems1

nozems2

Geplaatst op

Rozen

Tradities zijn er om in ere te houden: 39, 40, 41… De traditie om mijn beste vriendin op haar verjaardag rozen te schenken, gaat al veel langer terug, tot onze achttiende verjaardag zelfs. Hier en daar is er wel eens een jaartje van tussen gevallen, wegens omstandigheden, maar ik probeer er toch elke keer weer aan te denken.

Morgen wordt ze er 42, en dus nodigde ze me uit om vanavond bij haar langs te gaan voor een glas en een babbel. Gewoon wij twee (Bart was ook uitgenodigd maar zit in New York). Ik reken haar eigenlijk nog altijd als mijn beste vriendin, maar ik zie haar veel te weinig. Toen we samen in bevallingsverlof waren, zagen we elkaar wekelijks. Daarna kwam het werk en het gezin (zij heeft er vier, ik drie, en onze dochters schelen amper tien dagen) er weer grandioos tussen. We geven allebei Latijn, hebben allebei een drukke echtgenoot, en begrijpen elkaar dus volkomen.

Maar toen ik zag dat het van 17 juli geleden was dat we elkaar gezien hadden, schrok ik toch. En dus keek ik – terecht- enorm uit naar vanavond.

Tweeënveertig rozen dus. Ik reed vanmiddag langs de Lidl, waar ze altijd rozen hebben van toch wel vrij goede kwaliteit, en voor een mooie prijs (over de herkomst kan ik niks zeggen want het staat niet vermeld). Ik verschoot dan ook toen de prijs nog een stuk lager lag dan anders, wellicht omdat het zaterdagnamiddag was, en ze die bloemen toch niet konden houden tot de maandag.

Soit, ik heb vijf pakjes prachtige langstelige rozen gekocht in geel, oranje en wit, voor amper anderhalve euro per pak. Voor zeveneneenhalve euro had ik dus dit prachtige boeket van 42 rozen, met nog een aantal losse in een vaasje.

rozen1

Twee waren afgebroken, maar die kan je dan in lange smalle vaasjes zetten, zoals dit:

rozen3

En voor een euro had ik ook nog een pakje mee van vijftien kortstelige roosjes, van die mooie gevlamde.

rozen2

Zeg nu zelf…

Geplaatst op

Verjaardagscake

Omdat Kobe in de grote vakantie verjaart, wordt zijn verjaardag op voorhand gevierd op school. Bij hem is dat morgen, en dus heb ik vandaag na het afnemen van mondelinge examens en de personeelsvergadering nog snel twee cakes gebakken en een klascadeau gehaald. Het cadeau is een Fisher Price kassa geworden, die behalve de kleurtjes blijkbaar nog steeds dezelfde is als die van veertig jaar geleden ^^.

De jongens hebben me daarna geholpen om de cakes te versieren, en dit is het resultaat geworden:

cake

Morgen zal Bart alles meenemen naar school, want ik moet alweer mondelinge afnemen. Maar Kobe is er nu eigenlijk al zenuwachtig om. Ik ben alvast blij dat zijn cakes gelukt zijn.

Geplaatst op

Ballet

Gisterenavond had ik vrijkaarten voor het ballet in de Opera. Ik heb een van mijn oudste vriendinnen meegenomen – correctie: vriendin die ik al het langst ken, toch al zo’n 27 jaar – en die behoorlijk zot is van ballet. Het werd een prachtige avond, begonnen met een gezellige babbel op een zonovergoten Kouter, en afgesloten met een cocktail en tapas in Café Théâtre. Zo mogen er meer avonden zijn.

Een bespreking van het ballet heb ik nog de avond zelf geschreven, uiteraard voor Gentblogt.

Wie bij het woord ‘ballet’ nog steeds denkt aan roze tutu’s en het Zwanenmeer (waar overigens niks mis mee is, dank u) moet dringend eens naar een hedendaagse voorstelling gaan kijken. Zoals ‘Britten Dances’, bijvoorbeeld.

Het Koninklijk Ballet van Vlaanderen viert de honderdste verjaardag van de componist Benjamin Britten met vier uiteenlopende choreografieën op zijn muziek.

20130608_britten1

De opener is een lichtvoetig stuk van acht minuten, ‘If Memory Serves’, van choreograaf Ashley Page. Drie knappe jongens maken een jongedame het hof, maar zij laat zich niet zomaar verleiden. De heren dansen om haar heen, en zij speelt een verleidelijk spelletje van aantrekken en afstoten. Licht, speels, met uiteraard de klassieke balletbewegingen erin verwerkt, maar zeker niet klassiek van opzet, op speelse muziek van Britten.

Het contrast met het volgende stuk, ‘Courting the Senses’, kan bijna niet groter, en toch is het van de hand van dezelfde choreograaf. Prima ballerina Geneviève Van Quaquebeke danst in haar laatste productie een prachtig duet met David Jonathan. Beide dansers zijn Victoriaans zwart gekleed, streng, klassiek, in een zwart decor. De choreografie bloeit echter open op de barokke muziek van Britten tot een sensuele, wulpse verleidingsdans tussen beiden, en laat een diepe indruk na.

Na een eerste pauze volgt ‘Dream Weaver’, een choreografie van Cameron McMillan: twaalf dansers geven vijfendertig minuten lang het beste van zichzelf in een getormenteerd stuk, waarbij onder andere gespeeld wordt met genderconventies: twee ballerina’s dansen samen, maar een van hen heeft duidelijk de mannelijke rol. Een eind verder in het stuk zien we een gelijkaardig concept, maar dan met twee mannelijke dansers. Ook de kostuums van Jean-Marc Puissant onderstrepen dit: enerzijds zijn er lichte hemdjes en jurkjes, anderzijds zijn er pakken, maar beiden worden zowel door dansers als danseressen gedragen. Overigens verdient ook gitarist Tom McKinney hier een dikke pluim: de moeilijke hedendaagse muziek van Britten brengt hij quasi moeiteloos, bijgestaan door het Kamerorkest Brugge onder leiding van Benjamin Pope.

Tot slot komt dan ‘Forgotten Land’, van Jirí Kylián. Zes duo’s evoceren een stormachtig onweer, en brengen een zeer energiek stuk, dat opgebouwd is uit opeenvolgende duetten en afsluit met een knap stuk met drie danseressen. Met klassiek ballet heeft dit nog weinig uitstaans, er werd zelfs niet op pointes gedanst, maar het blijft betoverend mooi. Ook de kostuums van John Macfarlane verdienen datzelfde epitheton.

Voor wie dus komaf wil maken met zijn oubollige idee over klassiek ballet, of voor wie gewoon een prachtige voorstelling wil zien, is dit zeker een aanrader. U moet wel snel beslissen: de voorstelling speelt hier enkel in Gent nog vanavond zaterdag en morgen zondag, telkens om acht uur, in de opera. Daarna moet u naar Antwerpen afzakken, wil u het stuk alsnog zien.

‘Britten Dances’ door het Koninklijk Ballet van Vlaanderen.
Nog op zaterdag 8 en zondag 9 juni om 20.00u
Vlaamse Opera, Gent.
www.balletvlaanderen.be

Geplaatst op

Zomers

Puffend kom ik thuis, van een examen en een lange wachtbeurt in de motorgarage. Slecht werkende remmen, daar spotten we niet mee.

Ik heb nog net de tijd om – het is al drie uur – een pot rijstpap naar binnen te werken, voor ik met een lege buggy het cordon wandelouders vervoeg dat zich naar de school spoedt. Daar word ik omgeven door drie verhitte kinderen, aan wie ik prompt beloof dat we thuis het kleine zwembadje zullen opzetten. Kwetterend lopen we samen naar huis, terwijl ik hun schoolverhalen aanhoor, en afkeurend het hoofd schud – zoals van me verwacht wordt –  wanneer het gedrag van een stout klasgenootje ter sprake komt.

Terwijl ik het plastieken gevaarte van het zwembadje uit de garage naar buiten zeul, kijken zij verwachtingsvol toe, onderwijl aan een ijsje likkend. Al een geluk dat ik een paar jaar geleden een elektrisch pompje kocht, want het is te warm om zelf te blazen.

Even later joelen drie uitgelaten bloterds door de tuin, roepend dat het water toch wel héél erg koud is. Waarop moeder, plichtsbewust en eigenlijk vooral medelevend, een paar emmers heet water in het badje kiepert. Een watergevecht ontstaat, en afweerschilden, ook wel gekend door de kleinste onder de naam ‘papelu’, doorstaan glansrijk de test. Dat er intussen ook ongewild een ganse waterstraal op een met pen geschreven examen terechtkomt, is bijzaak, een accident de parcours, collateral damage. Gelukkig kan mama nogal goed ontcijferen.

En zo buitelen we de zomer in. Met ijsjes, zwembadjes en examens. Deze keer gaan we er écht voor.

water1

water2

water3

water4

water5

Geplaatst op

Trouvailles

Dat het een drukke, maar fijne dag was, vandaag.

Sinds gisterenavond heb ik mijn moto terug, en dus kriebelde het gigantisch om ermee te gaan rijden. Omdat mijn polshorloge platgevallen was en er eigenlijk toch een barst in het glas zat, vond ik het tijd voor een nieuw. Ik ben altijd al zot geweest van Danish Design, en dus keek ik waar in Gent je dat merk tegenwoordig kan vinden. Onder andere in de Mageleinstraat, zo blijkt. Dubbele win, want ik had hier nog steeds een bon van Cora Kemperman liggen, die ik van mijn metekindje heb gekregen. Laat die winkel nu toch wel schuin tegenover Nachtergaele, de uurwerkwinkel, liggen, zeker? En ook ideaal was dat ik intussen ook even langs Decor Design kon passeren, een winkel met handtassen en hebbedingetjes die momenteel aan het uitverkopen is, omdat de eigenaresse met pensioen gaat.

Ik dus rond half elf (eerst de kuisvrouw nog wat geholpen met opruimen) de moto op, naar ’t stad. De motorparkeerplaatsen aan het Braunplein zijn uiteraard verdwenen, maar er is niet echt ergens iets in de plaats voor gekomen. Mijn helm kan ik aan mijn motor zelf vasthangen met een stevig slot, maar die dikke motorvest moet ik dus wel meezeulen. Een tip voor de stadsdiensten: zet eens ergens in het centrum (onder de stadshal, of bij de fietsenstalling onder de Sint-Michielsbrug of zo) een blok kluisjes? Ideaal voor het dikke gerief van de motorrijders, maar ook voor mensen die komen winkelen met de tram, en op die manier niet de hele dag met tassen moeten lopen zeulen, of voor toeristen die toch nog een weekendtas bij hebben. Wedden dat ze succes hebben?

Soit, ik dus de Mageleinstraat in. Bij Decor Design heb ik voor vijf euro een prachtig rood leren mapje voor foto’s gekocht, ideaal voor het vaderdagcadeau voor mijn schoonvader. Daarnaast ook nog een ‘handje’ voor ringen (2 euro), een briefopener voor een euro omdat ik hem zo schattig vond, en een onderhoudssetje voor mijn rode leren boekentas.

handje

Daarna ben ik naar Nachtergaele gestapt, waar de verkoper met een schattig Frans accent me liet zien wat hij liggen had van Danish Design. Dat bleken eerder de klassiekere modellen te zijn, en niet echt mijn ding. Maar toen viel mijn oog op de collectie van Xen, en meer bepaald een vierkant, pikzwart uurwerk met geniaal wijze wijzers. Verkocht! Iets meer dan ik in gedachten had, (119 euro) maar bon.

uurwerk1

uurwerk2

En dan uiteindelijk naar de Cora Kemperman. Ik had me voorgenomen om enkel mijn bon op te gebruiken, omdat ik vind dat ik eigenlijk al genoeg kleren heb, en dus principieel niks meer bijkoop, tenzij pakweg een jeans omdat de vorige versleten is. Maar toen vond ik een zwart gedrapeerd Tshirt (‘met een kotsbakje’, zoals een van mijn leerlingen het noemde) dat me ongelofelijk goed stond, voor 39,99 €, in een heel fijn stofje. Tsja. En viel mijn oog ook op een mouwloos topje met speciale halsuitsnijding, voor amper 15 euro. Ik heb het uiteindelijk ook gekocht in het fel petroleumblauw en het zwart, omdat dat precies het soort dingen is dat ik draag om les te geven, en de kwaliteit altijd onberispelijk is. Hey, ik heb Tshirts van Kemperman die intussen acht jaar oud zijn, heel vaak gedragen worden, en waar nog totaal niks aan te zien is. Intussen kan ik quasi zelf een winkel beginnen, zoveel gerief heb ik van haar. Dinsdag heb ik in de kringwinkel trouwens een enkellang paars kleedje met lange mouwen in stretchtricot van haar gevonden, voor vijf euro. Joink! Ik ga overigens proberen om de eerste dag van de solden daar meteen te staan, want ik heb mijn oog laten vallen op een prachtige lange donkergrijze wollen vest die ik kan gebruiken deze winter (de vorige is helemaal gepluisd), maar honderd euro is me te duur.

Enfin, ik met een bijzonder blij gemoed terug naar huis, afgeklokt net onder de twee uur, rijden inbegrepen. Nee, ik winkel dus niet graag, bij mij moet dat functioneel zijn.

Ik was net op tijd om champignons te snijden (twee soorten), een ajuin te snipperen en alles in een pan te kieperen, intussen met rauwe ham gevulde pasta te koken en een kaassaus te maken, en dat alles in een ovenschotel onder de grill te schuiven om te laten gratineren. Xavier kwam namelijk tegen één uur eten en daarna koffie drinken. Lang geleden dat we nog eens rustig konden kletsen, eigenlijk.

Om half drie heb ik hem mee de moto op gezeuld, om hem Barts kantoor even te laten zien. Ik ben daar toch nog altijd apetrots op, op dat gebouw van hem. Op die manier was ik nog net op tijd om de kinderen van school af te halen, en ze zelfs een ijsje van de ijskar te geven. Ha ja, dat zijn de voordelen van te voet te zijn ^^

Thuis viel het me op dat het ganse leven zich bij deze zalige temperaturen automatisch naar buiten verplaatst: huiswerk, knutselen, spelen,

buiten01

buiten02

buiten03

verbeteren, dutten… Alleen was Merel zodanig hard aan het slapen dat ze ook nog geplast heeft, op het twee dagen oude buitenligmatrasding, waarop staat dat je het niet kan wassen. Zucht. Enfin, het heeft een wasbeurt op ‘dons’ perfect overleefd, gelukkig maar.

Geplaatst op

Feestje voor Bo.

Het is niet omdat een baby niet gedoopt wordt, dat er daarom niet met de familie kan gegeten worden. Dat vonden mijn schoonbroer en -zus ook, en dus gingen we vandaag aperitieven bij mijn schoonouders, om daarna in ’t Genot op den Berg te gaan eten.

FeestBo02

feestBo01

FeestBo03

FeestBo04

We hadden eigenlijk vooral veel geluk met het weer: net niet warm genoeg om zonder vestje of in korte mouwen rond te lopen – al leek Kobe het daar niet mee eens te zijn – maar wel heerlijk om op het met een parasol overdekte en van zijramen voorziene terras van het restaurant te zitten.

FeestBo08

FeestBo09

feestBo13

Van daaruit heb je een prachtig uitzicht op de deelgemeenten van Maarkedal, en gelukkig ook op het grasveld en de speeltuin waar de kinderen speelden.

feestBo12

FeestBo05

FeestBo06

FeestBo07

FeestBo10

feestBo11

FeestBo16

FeestBo17

FeestBo18

FeestBo19

FeestBo20

FeestBo21

FeestBo24

Het eten mocht er zijn, het gezelschap ook, en het werd een bijzonder aangename dag.

En speciaal voor mijn schoonvader, die er helaas niet bij kon zijn: de menu en de wijn en zo :-). Ik heb niet van alles foto’s, Jeroom, omdat ik het gewoon vergeten ben. Maar het was lekker!

Bloemkoolsoep, spekreepjes
of
3 oesters Gillardeau nr. 5
~~~

Salade van Oosterscheldekreeft, tomaat, zeewier, rijstwijn, basilicumolie

~~~

Filet van jonge Franse duif, gekonfijte pootjes, jonge erwtjes, aardappelkroketjes

~~~
Fris meloensoepje
of
kaasdessert

FeestBo14

FeestBo15

FeestBo22

FeestBo23

Geplaatst op

Gigantisch drukke dag

Al moet ik toegeven: hij begon zalig rustig. Rond een uur of acht zijn we opgestaan, wat gelummeld en gedoucht, zodat we tegen negen uur aan hotelbuffet zaten. Ik moet zeggen: het was in orde, en meer dan dat ook.

Om nog te wellnessen gingen we ons moeten haasten – we moesten om elf uur het pand verlaten – zodat we dat maar overgeslagen hebben, en even tot aan M.A.R.T.H.A. gewandeld zijn, om daar te kijken naar een nieuw set trouwringen. Bart vond ze toch niet helemaal zijn goesting, helaas. Enfin, om elf uur waren we weg, richting de Visserij, om de jongens op te pikken. Van daaruit reden we door naar Zomergem, om ons dadelijk naar het plaatselijke Chinese restaurant te reppen. Ha ja, want om nog zelf te koken en eerst boodschappen te doen, ging het te krap worden: om twee uur begon het schoolfeest.

bakugan

We hebben er lekker en gezellig gegeten, de hele familie heeft met Bakugans zitten spelen (moet kunnen, op restaurant), en we hebben onze ouders er achtergelaten. Voor een dessert hadden we helaas geen tijd meer, zodat we gewoon afgerekend hebben, en mijn ouders de restjes opgegeten of meegenomen hebben.

Om half twee waren we thuis, net op tijd om ons om te kleden – de jongens waren nogal vuil van in Yako’s tuin te spelen – , Merel een zwarte outfit aan te trekken, en door te gaan. We hebben de jongens aan het werk gezien in hun verschillende workshops,

schoolfeest01

schoolfeest02

en Merel heeft een ‘dansje’ gedaan, als raafje in Fabeltjesland. Eigenlijk heeft ze meer van pure vermoeidheid staan huilen dan wat anders, maar bon :-p

schoolfeest03

We hebben de jongens nog wat bonnetjes in de handen gestopt voor de rest van hun workshops en het eendjesvissen en zo, en zijn met Merel na haar optreden naar huis gegaan, want ze moest echt wel in haar bed, het arme kleintje.

’s Avonds was ik uitgenodigd voor een barbecue, maar ik was nog steeds zó volgevreten dat ik die maar heb overgeslagen, en pas tegen negen uur naar ginder ben gegaan. Een dessert, a.k.a. een pannenkoek met een bolletje ijs, ging er wel nog in, tussen de zeer fijne en vooral bizarre gesprekken door.

Enfin, om één uur was ik thuis, behoorlijk moe. Hoe zou dat nu komen?