Communiefeest van Alexander

Tsja, veel valt daar eigenlijk niet over te zeggen: prachtige tuin van Delphines ouders. Aperitief met veel te veel lekkere hapjes buiten in de zon. Daarna lekkere menu binnen, terwijl de kinderen buiten speelden, een kamp bouwden en toen draken kwamen vragen om aan te vallen. Animatie voor de kinderen. Vuurwerk op Alexanders dessert. Mooie kleine meisjes. Nagenieten buiten in de zon. Alles wat zo’n feest moet hebben.

En tussendoor speelde ik fotograaf, onder andere met groepsportretten. Zoals eerder al gezegd: ik ben geen fotograaf, ik heb alleen een goed toestel.

communie01

communie02

communie03

communie04

communie05

communie06

communie07

communie08

communie09

communie10

communie11

communie12

communie13

communie14

communie15

communie16

KAM op zijn kop

Een echte opendeurdag hebben we niet, in het Koninklijk Atheneum Mariakerke. Eigenlijk hebben we die ook niet nodig: onze school zit nu al stampvol. En voor de nieuwe leerlingen die nu nog in het zesde studiejaar zitten, is er uiteraard een aparte infoavond, waarbij ze alle informatie krijgen die ze nodig hebben, en waar ze nog extra vragen kunnen stellen en een rondleiding krijgen.

Maar er is dus wel KAM op zijn kop. Die dag zijn er niet alleen de algemene infosessies over de verschillende studierichtingen in de hogere graden, je kan er ook lekker blijven eten (schitterende stoverij van varkenswangetjes, met frieten, rauwe groenten, en een niet te versmaden zelfgemaakte tartaarsaus).

KAM01

KAM02

KAM05

Mét muzikale omlijsting, zelfs.

KAM03

KAM04

En vooral: het gaat om ons uitwisselingsproject met Kiruhura in Rwanda. Er is een stand van de OxKam, ofte de fairtradewinkel ism. Oxfam. Je kan info krijgen over het project in Rwanda, uiteraard, en er zijn workshops. Was het niet dat ik samen met een collega de workshop Handwerklol (of zoiets) gaf, ik was gaan line dansen, echtig waar. Maar ik heb een leerlinge geleerd hoe ze een klein tasje moest haken, een ander heb ik de granny square aangeleerd, en een aantal andere leerlingen heeft van een paar sokken een aapje gemaakt, onder leiding van mijn onvolprezen collega.

KAM06

KAM07

KAM08

KAM09

KAM10

Ik heb een fijne dag gehad, en ik denk de aanwezigen ook. Bent u er volgende keer ook?

Park Claeys-Bouüaert

Een vrije, vrij zonnige en mooie dag, en wat doet een mens dan? Gaan wandelen, tiens. Omdat ik de vorige keer onder mijn voeten had gekregen dat ik mijn ma niks had laten weten, deed ik dat deze keer wel, en dus stonden mijn ouders ons om half vier op de parking van het Claeys-Bouüaert in Mariakerke op te wachten.

Ik heb er een blogpost over geschreven op Gentblogt, maar hier krijgt u van mij nog de familiefoto’s van de dag, want die staan uiteraard niet in de algemene post. Die vindt u overigens hier terug.

park01

park02

park03

park04

park05

park06

park07

park08

park09

park10

park11

park12

park13

park14

Filmavond

Sinds de kinderen en ik in de kerstvakantie een Lord Of The Ringsmarathon gehouden hebben, doen we nu vaak in het weekend een filmavond. Dan eten we om half zeven, gaan de jongens hun pyjama aantrekken, en nestelen we ons in de zetel onder een dekentje voor een film. Dat wil zeggen: een stuk op zaterdag en een stuk op zondag. Want een ganse film is te lang voor Kobe, en zou er sowieso voor zorgen dat ze te laat in bed liggen. Ha ja, want hoe dan ook zijn ze om zeven uur weer op, desnoods met een pesthumeur voor de rest van de dag.

Zo hebben we de film  Avatar al bekeken, en zijn we nu bezig met Star Wars. Het is ongelofelijk hoe de kinderen daarvan genieten, en hoe ze mee zijn met het verhaal. En ook: hoe lang dat in hun hoofd blijft spelen. Deze middag kwam Kobe me vragen: “Zeg mama, als Darth Vader eigenlijk Anakin Skywalker is, en dus de vader van Luke, wie is dan zijn mama? Weet jij dat?” Als ik dan antwoord dat hij moet wachten op de volgende reeks films, wanneer Anakin nog klein is, dan grijnst hij, en zegt: “Oké mama, daar kan ik wel op wachten. Lekker spannend!”

Of een paar weken geleden, toen ik hoorde dat ze in hun kamer aan het spelen waren dat ze Toruc Macto waren, uit een film die ze maanden geleden hebben gezien…

Welke films raad je ons nog aan? Liefst fantasy-sci fi, maar wel iets dat ook voor een vijfjarige kan. Dus geen Alien, bijvoorbeeld :-p. De Narnia’s staan ook nog op het programma, bijvoorbeeld.

Cocktails

We gaan al jaren af en toe samen weg, mijn twee middelbareschoolvriendinnen en ik.

Vroeger gingen we op WWW, op Wilde Wijven Weekend, met nog een aantal vriendinnen. Later werd dat omgezet in samen gaan eten. Maar nu was het gigantisch lang geleden, en gingen we gewoon samen iets drinken. In The Old Fashioned, u krijgt nog wel eens een bespreking van me.

Ik dronk er een cocktail, een heuse cocktail met alcohol en al. The Cuberdon, geef toe, ik kon er toch écht niks aan doen? En hij was lekker. Prijzig, dat ook, elf euro voor een klein glas, maar wel lekker.

cocktail

Het werd, zoals altijd, een fijne avond. Dat is zo met mensen die je al dertig jaar kent, en aan wie je dus niks meer uit te leggen of te bewijzen hebt. En die het na dertig jaar toch nog altijd de moeite vinden om eens af te spreken.

Here’s to you, girlies!

Eigen schuld, dikke bult

De dag begon behoorlijk druk. Eigenlijk wilde ik, net zoals gisteren, te voet met de kinderen naar school gaan, met Merel in de buggy. Vandaar zou ik dan Merel naar de crèche brengen, en dan terug naar huis, een ochtendwandeling van alles bij elkaar drie kwartier. Helaas, vannacht is Wolf uit zijn bed gedonderd, met een Tom-en-Jerrybuil als gevolg (zo ene als een duivenei) en een serieus diepe snee in zijn voet, van tegen het nachtkastje te botsen. Don’t ask, dat doe ik ook niet. Hij loopt serieus te manken, en het ziet er ook wel pijnlijk uit. Ik heb ze dus maar met de auto afgezet, en heb daarna de kuisvrouw geholpen bij het opruimen.

Ha ja, want tegen tien uur kwam Sophie langs, een vriendin van bijna dertig jaar geleden. We hebben namelijk samen de eerste jaren van ons middelbaar gedaan, waren toen echt wel bffs, en zijn contact blijven houden. De laatste jaren was dat wat verwaterd, maar door omstandigheden hebben we de draad terug opgepikt. En dus zat ze deze morgen bij mij op het terras koffie te drinken, en kletsten we zoals vanouds, alsof we elkaar pas vorige maand nog hadden gezien, in plaats van negen jaar geleden.

Tegen half één trok ik richting Korenmarkt voor een twunch. Het eten zelf hebben we binnen gedaan, want op het terras was geen plaats voor een groep van acht, maar daarna hebben we buiten in de zon koffie gedronken. En man, ze brandde, die zon. Ik had nog al lachend gevraagd of ik geen zonnecrème zou meenemen, en dat had ik dus beter gedaan.

Tegen half drie ging ik even binnen in de Hema, keek of er Tshirts te vinden waren voor Wolf in de H&M, waaide even langs in de Steps, kocht twee ringen bij M.A.R.T.H.A., en was net op tijd thuis om de jongens op te vangen die van school kwamen. Ik reed het gras af, plantte wat bloemen uit, en stelde toen vast dat ik toch eigenlijk écht wel verbrand was op mijn bovenarmen en in mijn décolleté. Slimme. Ik had er eigenlijk gewoon niet bij stilgestaan. Het was zelfs op het randje van het pijnlijke, en ik was blij dat ik Flamigel in huis had.

Ik haalde Merel vrij vroeg op in de crèche, we aten buiten, en ik zorgde dat ik rond kwart na zeven met de jongens in de Weight Watchers stond. Ik liet me enkel wegen (man, zó’n slecht resultaat!) en reed meteen terug naar huis, om de kinderen in bed te steken.

En smeerde. Serieus gasten, dat weer hier, dat is echt alles of niks. Kunnen we niet eerst even rustig wat kleur opbouwen, nee?

Skeeleren

Vorig jaar (of is het er echt al twee?) deed een kennis van me haar skeelers weg, compleet met knie-, elleboog- en polsbeschermers. Omdat ik eigenlijk wel vrij goed kan ijsschaatsen en dat graag deed, wilde ik ze wel. Ik heb het toen een paar keer geprobeerd, maar de straten rondom ons huis liggen echt behoorlijk oneffen, en als je het dan niet goed kan, val je wel een paar keer.

Vandaag had ik een lumineus idee. Bart kon op tijd Merel ophalen aan de crèche, zodat ik niet over en weer hoefde te rijden tijdens de jongens hun rugbytraining. Ik had dus anderhalf uur de tijd aan de Blaarmeersen, waar geen auto’s rijden en de paden vrij glad liggen. Ik heb mijn skeelergerief meegenomen, en over mijn jeans aangetrokken. Ik hoef u niet te vertellen hoe prachtig het weer was, en ik heb ervan genoten.

Bij het vertrekken was het nog wat aarzelend, maar al gauw haalde ik toch wel behoorlijk wat snelheid en genoot ik ervan. Slechts één keer ben ik gevallen, toen ik nogal overmoedig van asfalt naar een ouder pad overging, en het ribbeltje daar niet had gezien.

Het is trouwens bijna niet te doen om te rolschaatsen op de oudere paden rond het water zelf: het ligt er zó oneffen dat je maar heel traag vooruitgaat, en je je vooral op de weg moet concentreren, waardoor het plezier wat weg is. Jammer, want ik zag een toertje rond de Blaarmeersen zelf eigenlijk wel zitten.

Enfin, ik heb dus al bij al meer dan een uur rondgeschaatst, ik zag bloedrood (deels ook van het buiten zitten ’s middags) en was aan het zweten, maar man, heb ik daar van genoten zeg! Ik ga dat echt meer proberen doen.

Foto’s van de lente

Af en toe vragen de jongens of ze ook eens het fototoestel mogen gebruiken. Ik geef hen dan een simpele tip, en die moeten ze toepassen. Hier had ik Kobe gevraagd om te zoomen indien nodig, en te letten op kadrering. Het lukt niet altijd, maar ik vind dat er best leuke foto’s tussen zitten voor een vijfjarige. En vooral: hij lijkt ook blij te zijn dat het lente is, heb ik de indruk.

kobe1

Kobe2

Kobe3

Kobe4

Kobe5

Kobe6

Kobe7

Gastrodomica

(Eigenlijk ga ik hier nu onvervalste reclame maken, en da’s gewoon omdat ik zo enthousiast ben. Want de heren hebben hier niet om gevraagd, laat dat duidelijk zijn.)

Kent u het gevoel? U heeft zin om heerlijk te gaan eten, op topniveau, maar u heeft geen zin in al het gedoe errond? Eigenlijk zit u veel liever gewoon thuis met vrienden, maar dan staat u wel weer voortdurend in de keuken? Of u moet al een traiteur vragen, en da’s meestal niet het topniveau dat u wil?

Treur niet langer! Gastrodomica komt u redden!

Nee, even in alle ernst: dit is een ongelofelijk wijs concept, dat we nu met vrienden al een paar keer hebben toegepast. Gastrodomica, dat zijn twee heren die op topniveau in uw huis komen koken. Je hebt natuurlijk wel een minimum aan keuken nodig, maar voor de rest doen zij alles: ze brengen zelfs het servies mee, nemen de afwas dan ook weer mee naar huis, tot en met de vuilzak, en desnoods slaan ze zelfs een dweiltje in uw keuken.

De prijs is evenveel als in een restaurant (rond de 70 euro per persoon, zonder drank), maar je zit er wel in alle rust voor thuis in je eigen huis, kan rondlopen, zitten kletsen, de muziek opzetten die je zelf wil, en eigenlijk gewoon uw goesting doen. En je wordt op je wenken bediend. Je hebt op voorhand de keuze uit een paar menu’s, en die hebben we met ons achtkoppig gezelschap dan ook netjes unaniem gekozen.

De foto’s doen de gerechten geen eer aan, want ze zijn getrokken met de GSM, maar je krijgt een idee. Ik heb ook maar één van de hapjes getrokken, bij de rest heb ik daar niet aan gedacht.

gastrodomica1

hamburgertje van jonge duif, traag gegaard op lage temperatuur

gastrodomica2

Sint-Jacobsvruchten met hopscheuten en ridderzwammen.

gastrodomica3

Jonge duif met foie gras en salie.

gastrodomica4

Mango, sabayon, speculoosijs, en nog wel een paar dingen.

Geloof me, dit is een echte aanrader.