Amusement – Pagina 223

18/02/201526/02/2015

Gezellig vakantiedagje

De voormiddag was al helemaal rustig, ik maakte quiche, na het eten verdween Wolf richting zijn maatje, en ging ik Kobe afzetten bij een vriendinnetje om te spelen. Merel en ik maakten er een rustige namiddag van, zij al spelend, ik al verbeterend.

En toen was er rugby, en gingen Merel en ik in het heerlijke weer naar de grote speeltuin van de Blaarmeersen, en picknickten aan het water. Voor de zonsondergang waren we net te laat (de zon gaat onder om 18.06u) maar het avondlicht bleef betoverend mooi.

17/02/201526/02/2015

Op bezoek bij omoe

We waren nog steeds niet gaan nieuwjaren bij mijn grootmoeder in Ursel, dus dat werd zo langzamerhand hoog tijd.

Ik dus de auto volgeladen – iets later dan gepland, want de kinderen waren hier ongelofelijk mooi aan het samenspelen – en richting Ursel. Na wat gezoek vonden we oma in de eetzaal, waar ze vrolijk aan het zingen was, en kregen de kinderen onmiddellijk een halve doughnut toegestopt van de verzorgster. Daarop togen we vrolijk naar de cafetaria, en vrolijk is wel het woord, ja ^^

Daar werd er gekletst, respectievelijk cola, warme choco of ice tea gedronken, en door de kinderen eigenlijk onnoemelijk braaf gewezen.

Dik drie kwartier later reden we naar oma – mijn ma – omdat die toch op de weg naar huis ligt, en ik dan een amaryllis die op het punt staat te bloeien, kan meenemen. Ha ja, zij trekken als volleerde gepensioneerden naar Gran Canaria voor een weekje :-p

Daar waren ook Alexander en Marie-Julie, en binnen de drie minuten – ik overdrijf niet – ontaardde het daar al in een immens kussengevecht. Onderstaand filmpje was op een moment dat het ergste eigenlijk al voorbij was, en ze al wat aan het kalmeren/moe worden waren. Het lawaai daarvoor was tien keer erger, geloof me.

Tegen zessen reden we naar huis, want om zeven uur moest ik al in de Blandijn staan, voor een lezing door studiegenoot Yanick Maes over De rerum Natura van Lucretius. Echt wel interessant.

Maar om negen uur, toen ik thuis was, ben ik toch in de zetel geploft. Poeh.

Enfin, ’t was weer een goeie dag!

14/02/201519/02/2015

Alternatieve Valentijn

Bart weet dat ik eigenlijk niet echt een romantische ziel ben, maar dat ik zo mijn kantjes heb. Valentijn hoeft niet echt, maar ergens vind ik het wel fijn als hij het niet vergeet. Een simpel madeliefje of een versje volstaan, eigenlijk. Zelf had ik voor hem een nieuw dekbed gekocht, en kwam dat mooi uit voor Valentijn. Niks speciaals, dus.

Hij had een gelijkaardige toevalstreffer: via de Vrienden van het S.M.A.K. kon hij inschrijven voor een wandeling en diner met de exposerende kunstenaar, en laat dat nu toevallig nog Berlinde De Bruycker zijn. We hadden eind januari haar tentoonstelling al gezien – een heerlijke date met mijn liefste, met exquise lunch in de Mub’Art en aansluitend dus het S.M.A.K., my man knows how to woo his woman – maar dat deerde niet: haar werk is zwaar genoeg om meerdere keren te bekijken. Groot is de tentoonstelling niet, maar ze valt wel zwaar op de maag. Het was fijn om te luisteren naar de kunstenares, om vragen te kunnen stellen, haar motieven en emoties te beluisteren, haar methodes uit te pluizen.
Het diner daarna was iets minder, maar ook wel best te pruimen.

In ieder geval was het een fijne dag, eentje met veel geknuffel.

11/02/201514/02/2015

Van cupcakes en andere exploten

Het was weer woensdag, en dus weer een afwisseling van hectische met zenmomenten. Al waren de hectische vandaag duidelijk in de meerderheid.

Dat kwam voornamelijk omdat er cupcakes moesten gebakken worden. 19 stuks, voor 18 kinderen en één juf. Ha ja, morgen wordt Wolf elf, en dat moet gevierd worden op school. Waar hij de vorige jaren eerder een cake meenam, wilde hij nu weer individuele cakejes, en dus togen Merel en ik aan het werk, terwijl de jongens naar de muziekles waren.

Alleen bleek, toen we wilden beginnen versieren, dat de marsepein keihard en dus onwerkbaar was geworden. Mja. Wij dus naar de Aveve om rolfondant te kopen, en hoewel dat minder lekker is, is het wel zalig om mee te werken. Tegen kwart over vijf waren die voor school versierd, en werd er snel in rugbykleren gesprongen, terwijl ik sandwichen smeerde.

Merel leefde zich uit op de speeltuin tijdens de training, we picknickten andermaal, maar bij het naar huis rijden bleek ze doodop te zijn. Dat ziek zijn van gisteren zal er toch nog wat ingezeten hebben, zeker? Enfin, snelsnel Merel in bed gestopt, en richting kwis gereden. ’t Is dat ik dat graag doe, want anders was ik echt gewoon in de zetel geploft. Serieus.

09/02/201514/02/2015

Spotify

Als verjaardagscadeautje kreeg ik van Bart een Spotify-account. Premium, wel te verstaan, zonder reclame of onderbrekingen dus. En dat is dus precies wat ik wilde: afspeellijsten waarbij ik gewoon naar het volgende kan klikken als ik dat wil, zonder gestoord te worden door stemmen.

Sorry, Studio Brussel. Al jaar en dag ben je mijn favoriete radiozender in de auto, maar thuis kan ik het gewoon niet: werken met stemmen en gesprekken die me afleiden, en waar ik me dus gigantisch kan aan ergeren. Op de stakingsdag viel het me nog eens keihard op: goeie muziek zonder storende elementen, dat is waar ik voor ga.

Ja, al mijn CDs zitten in iTunes en kan ik ook random laten afspelen, en af en toe doe ik dat wel. Maar nu ontdek ik veel meer nieuwe nummers, dingen die ik niet kende, of die ik ook nergens op CD had staan. Nummers die ik herontdek, nummers die me vrolijk maken. Die laatste categorie sleep ik dan steevast naar een lijst die ik zelf samenstel: “Goed gezind”. Want af en toe kan ik dat wel gebruiken, ja.

Ik ben dus fan van Spotify, en het is voor het eerst, eigenlijk, dat ik nu dus ook tijdens het werken soms muziek opzet. Nog lang niet altijd, daarvoor ben ik veel te veel gesteld op mijn kostbare minuten stilte. Maar soms wel, ja. Met bijzonder veel genoegen.

06/02/201510/02/2015

Quiz

Het is toch echt een evenement op zich, die quiz op school. Eigenlijk heeft het soms meer weg van een oudleerlingendag dan wat anders ^^ Maar om “echte” quizteams wat te mijden, waren dit jaar de regels wat verstrengd: minstens twee van de vier spelers moet een rechtstreekse band hebben met de school, dus leerling, oudleerling, leraar of iets in die trant.

In elk geval was het ook deze keer weer bijzonder amusant. Ik deed mee met een jonge collega/oudleerling, haar vriend, en ons ma. We hebben het ook niet slecht gedaan: tiende op vierenveertig ploegen, maar met één puntje meer waren we zevende geëindigd.

Een verslagje met stapels foto’s kan je lezen op de schoolblog, die ik ook onderhoud, maar ik heb gewoon geen zin om alles hier nog eens te herhalen.

03/02/201507/02/2015

Mamatijd

En voor een keertje bedoelde ik dat niet van de kinderen tegenover mij, maar ik met mijn mama.

Ons ma moest namelijk tegen half vier bij de dokter hier in Gent zijn, en dus spraken we af – ha ja, het is anders toch ook altijd 15 km rijden voor haar – om gezellig samen iets te eten, dan eens te kijken bij M.A.R.T.H.A. of ze iets vond om haar cadeaubon van kerstmis op te gebruiken, en gewoon op ’t gemakske bij te kletsen. Want kletsen, dan doen wij dus nooit he <insert sarcasm>

We spraken om half een af aan Café Rene, maar liepen elkaar al in de parkeergarage tegen ’t lijf, waar we praktisch naast elkaar stonden. Ook handig om al gerief door te geven. En dus liepen we vrolijk al kletsend richting restaurant, waar ons ma een ovenschotel met spek en kool naar binnen speelde, en ik me ontfermde over een pasta met scampi. Grote porties, man! We kregen het geen van beiden op, en een dessert hoefde al zeker niet meer dus.

Enfin, we waaiden nog even binnen bij Think Twice, en bleven daarna vrij lang hangen bij M.A.R.T.H.A., waar ons ma een hele mooie diepgroene ketting kocht, en ik bleef hangen bij een appelblauwzeegroene ring, een felrode ring en een paar felrode oorbellen, tien euro elk. Da’s dus het leuke aan dat winkeltje: je vindt er hele mooie dingen voor weinig geld.

Enfin, we hadden nog net tijd voor een koffie, en togen daarna respectievelijk naar de dokter/huis.

Fijne namiddag gehad, voor herhaling vatbaar.

En dan ga ik nu nog wat verbeteren, want die stapel met toetsen wordt almaar hoger…

02/02/201506/02/2015

English Day

Het is intussen een zodanige traditie op school, die English Day, dat hij ook ongemeen goed wordt opgevolgd. Ik denk niet dat ik lieg als ik zeg dat 90% van de leerlingen zich speciaal heeft opgekleed. Echt, echt leuk om zien.

’s Middags is er fish and chips en een ijsje, en doorheen de dag komt er een speciale Engelstalige theatergroep optreden, die enkel Engels kan, en aangepaste stukken speelt. Fijn, ook al is het soms chaotisch omdat een groot deel improvisatie is. Maar wel heel amusant om naar te kijken, dat wel.

Enfin, bij deze een paar fotootjes van de dag, gewoon omdat het zo leuk is de leerlingen zo te zien. Altijd ambiance, bij ons op school!

01/02/201506/02/2015

Het einde van een tijdperk

Zo voelt het echt, ja: Poort was een tijdperk op zich.

Vandaag werd er helaas niet meer gespeeld, enkel nog opgeruimd, herinneringen opgehaald, en foto’s getrokken met de vogels. Heel leuk was ook dat wij volgens sommige figuranten blijkbaar wel voor hét rollenspelmoment van het weekend hebben gezorgd. De tranen liepen op dat moment uit mijn ogen, en blijkbaar waren ook de figuranten op dat moment emotioneel. Altijd leuk als dat lukt, natuurlijk, dat betekent dat je goed bezig bent.

Man, ik ga het missen… Ik mis het eigenlijk nu al. Maar we hebben met de groep Vossen afgesproken dat we allemaal samen een nieuw evenement gaan zoeken, waar we als deze groep kunnen blijven spelen. We beginnen dan wel allemaal van level 1, maar we gaan elkaar wel kennen, op elkaar ingespeeld zijn, en dat soort dingen. Is ook fijn, natuurlijk. En vooral: ik zal ook de anderen nog wel eens tegen het lijf lopen, hoop ik.

Ach ja… We zien nog wel. Dit is in elk geval niet het einde van het larpen, daarvoor doe ik het veel te graag.

31/01/201506/02/2015

Banket, en nog een paar andere dingen

Heel, heel erg fijne dag gehad, en zowel gisteren als vandaag veel te weinig geslapen.

Gisteren heb ik doorgespeeld tot half vijf, en ik heb me eigenlijk niet verveeld, ook al was er niet bijster veel plot. Ik zit namelijk voor de eerste keer tussen de adel, en ik heb daar dan ook voluit op gespeeld. Het feit dat er een aantal oude vertrouwde personages van vroeger waren – eigenlijk kent mijn huidig personage die niet, maar het was fijn om terug met die mensen te spelen – deed daar ook veel aan.

Enfin, vandaag hebben we dan ook en passant de plot opgelost, mijn dames en ik. En dan moest het feest nog komen. We waren allemaal piekfijn uitgedost, de koning was er, er waren massa’s fijne hapjes op het bordes, er was vuuranimatie, en dan was er het banket zelf, met vaste plaatsen, en vooral ook gebakken kwarteltjes, hammetjes, ribbetjes, gelakte eendenborst, en ik vergeet nog wel wat.

Er was ons gevraagd voor animatie te zorgen, maar blijkbaar waren wij zowat de enige die dat ook voorzien hadden. Hanneke en ik hebben dus gezongen: een middeleeuws Frans liedje in twee stemmen, een vrolijk Nederlandstalig liedje, en dan heb ik op mijn eentje nog het dwergenlied van Thorin Oakenshield gezongen: “Far over the Misty Mountains”. Je kon een speld horen vallen, en blijkbaar viel het in de smaak, te horen aan het applaus. Maar het meest verguld was ik, toen een maat me kwam zeggen: “Kijk, elk jaar spreek ik rond nieuwjaar af met een maat van vroeger, en dan overlopen we samen ons jaar, en bespreken we de highlights. Daarmee bedoel ik niet de grote zaken, maar gewoon, kleine dingen die onverwacht gebeuren en die je bij blijven, die een bijzonder moment vormen. Awel, dit was zo’n highlight. Merci daarvoor.” Ik denk dat ik zat te blinken, hell, ik blink nu nog als ik eraan denk ^^

Uiteindelijk heb ik doorgespeeld tot half zes, tot mijn eigen grote verbazing. Hele fijne avond gehad, mijn personage nog wat uitgediept, en dan stopt het natuurlijk. Jammer, doodjammer, mijn hart en ziel ligt bij de Poort.

Enfin, bij deze nog wat foto’s van Paul Sluyts, de fotograaf die mee was.