Geplaatst op

NaNoWriMo

Een tijd geleden benaderde Anne me met de vraag of ik wilde meedoen met NaNoWriMo. Ik viel uit de lucht: Nanowatte?

Blijkbaar is het een acronym voor National Novel Writing Month, waarbij je exact dertig dagen (de maand november) de tijd krijgt om 50.000 woorden bij elkaar te pennen. Een helse opdracht, zo lijkt me.

Anne was vorig jaar de uitdaging aangegaan, samen met een aantal vrienden, en hadden elk hun deel geschreven, over dezelfde personages en dezelfde plot.

Ik vond het een eer dat ze aan me dacht voor dit project, en ik heb dan ook, na wat aarzeling, ja gezegd. Ik hoop dat ik de belofte kan waarmaken: we zijn met vier, en gaan elk om de vier dagen een stukje schrijven, een kortverhaal van rond de 1600 woorden. Een echte plot hebben we niet vastgelegd, alleen een man-bijt-hondthema. U kent de kleine reportagetjes wel waarbij ze geruisloos van de ene persoon naar de ander overgaan: ze volgen even een bepaalde persoon, en wanneer die contact legt met iemand anders, verhuist de camera mee en volgt de nieuwe persoon.

Op die manier willen we ook proberen schrijven: elk van ons pikt een personage op uit het vorige verhaal, en doet daar op zijn/haar beurt iets mee.

Ik ben benieuwd of het wat wordt. Mijn stukjes zullen hier verschijnen, maar ik zal dapper linken naar de andere verhalen, zodat je kan volgen (en na een maand kan zeggen dat je een boek hebt gelezen :-p )

Wens me succes!

Geplaatst op

Brussels Girl Geek Chocolate Soirée

bggd

De titel zegt het zelf: een avondje chocolade. Wie zou dat niet willen, hmm? Eerlijk (en ja, Goofball, je bent een uitzondering) ?

Ik had de chance om met 29 andere dames een avondje verwend te worden door Cote d’Or, en wel in Brussel in hun Flagshipstore (als ik dat zo mag noemen).

Ik wilde rond half zes vertrekken om zeker tegen zeven uur er te zijn, maar een smerig grijs rotbeest stak een paar stokken in de wielen, net zoals een stilstaande wagen op de E40 en een gigantische file in de LeopoldII-tunnels. Ik was er dus tegen kwart voor acht, en heb daarmee de hele presentatie gemist. Jammer, want ik was eigenlijk echt wel benieuwd naar het hele maakproces en zo. Gelukkig was ik nog net op tijd om te proeven, in avant-première, van de chocolade met speculoos. Blijkbaar smaakte de gewone speculoos niet genoeg door, en hebben ze een eigen soort moeten ontwikkelen, maar dit terzijde.

Een chocoladepersoonlijkheidstest later werden we in twee groepen gesplitst: de ene kregen broodjes, terwijl de andere een workshop pralinemaken kregen. Ik knabbelde lustig, en verlekkerde me intussen al helemaal op de beloofde chocolade, want de muren stonden helemaal vol met alle mogelijke producten en smaken van het Cote D’Or-gamma.

Een dik half uur geklets en geknabbel later, kreeg ook onze groep een schort om, en schaarden we ons rond de maître-chocolatier. Hij leerde ons dat chocolade niet warmer mag worden dan 50 graden omdat ze dan haar structuur verliest, en het best verwerkbaar is op 31 graden. Vakkundig kieperde hij een warme bak vloeibare blinkende heerlijk geurende chocoladebrij op een marmeren plaat, en bracht ze al omscheppend op de juiste temperatuur. Dan liet hij zien hoe je pralines maakt, en liet ons meteen ook proeven. En dan kregen we allemaal een velletje plastiek, een paar kommen chocolade en toebehoren in het midden, en werd ons opgedragen zelf studentenhaver en orangettes te maken. Plezier gegarandeerd, en eigenlijk lukte het nog best aardig ook! Het smaakte trouwens ook heerlijk, want uiteraard konden we af en toe gewoon niet weerstaan en aten we het net gemaakte product gewoon op.

Na afloop werd ons ook nog een grote zak in handen gestopt, compleet gevuld met chocoladeproducten: de nieuwe speculooschocolade, een serieuze doos pralines, een zakje gemengd en nog veel meer, en uiteraard ook ons eigen zelfgemaakte creaties.

Voor een chocolade-adept zoals mezelf was het een bijzonder fijne avond. Voor de andere 29 ook, had ik zo de indruk.

Nog eens bedankt, Clo!

Geplaatst op

Kat bijt vrouw

Vanavond moest ik weg, naar Brussels Girl Geek Dinner (morgen zal ik dat wel bloggen), en dus ging ik me rond half zes even opfrissen om dan te vertrekken.

Ik wil richting badkamer gaan, wanneer ik midden op de trap een grote grijze kater zie zitten. Nee, niet die van mij, een vreemd beest. Hij staart naar me, en ik staar terug. Hmm. Als ik hem opjaag, rent hij vast en zeker naar boven, de logeerkamer in, en zoekt hij zich een onderkomen onder het bed of tussen de dozen, en krijg ik hem er de eerste twee jaar niet meer uit. Geen goed idee dus.

Ik weet dat hij hier in de buurt woont, want ik zie hem vaak, en dat hij dus gewoon is aan mensen. Ik steek mijn hand voorzichtig uit, en grijp hem in zijn nekvel. Hij laat me rustig maar wantrouwig doen, en hangt te hangen. Wanneer ik de voordeur opentrek om hem buiten te gooien, herkent de hond dat geluid, en blaft.

Yup.

De kat panikeert, draait zich om, en klauwt mijn hele rechterarm open, terwijl hij in één moeite door stevig in mijn duim bijt. Ik los niet meteen, maar trek de deur verder open, en gooi het beest, dat dan weer rustig hangt te kijken, met een grote zwaai buiten. En dan bekijk ik de ravage. Mijn arm bloedt, maar het valt wel mee. Mijn duim bloedt een pak heviger, en doet gemeen pijn. Ouch!

Ik haal keukenpapier om het bloed op te deppen, en ga dan even zitten. Omdat ik niet meteen weet waarmee ik dit het beste ontsmet, bel ik de dokter. Als die hoort dat het rotbeest me gebeten heeft, twijfelt hij niet: ik moet langskomen, en wel meteen.

Wat ik dus ook doe. Hij ontsmet alle wonden, stelt vast dat de kattentand wellicht tot op het bot is gegaan, schrijft me zware antibiotica voor, en zet me meteen ook een stevige tetanosspuit. Blijkbaar is het infectiegevaar bij een kattenbeet nogal groot, en kan het ook bijzonder ernstig zijn. Hij wil geen enkel risico lopen. Verbinden hoeft niet.

Tien minuten later sta ik dus weer thuis, met een verdomd zere duim, een arm die later wellicht serieus stijf zal worden, een knauw in mijn ego, en een verdomde haat voor die smerige gemene vlooienbaal van een vervloekte verwenste vermaledijde rotkater.

Wacht tot hij nog eens in de buurt komt: eens zien wie het hardst kan bijten! Nèh!

Geplaatst op

Rapport

Goh, ik heb zowaar een rapport gekregen!

Ik doe mee met een benoemingsronde, en daarvoor moet ik een gans dossier indienen, waarop ik dan gequoteerd word. Een van de criteria is een evaluatie vanwege je huidige directeur, en die lag vandaag klaar. En ik moet zeggen, ik moest toch echt wel grijnzen.

Oordeel zelf.

Mevrouw Rombaut is een uitermate gedreven leerkracht die een duidelijke meerwaarde betekent voor het KA Mariakerke.

Alle lessen zijn het exponent van en gestoeld op uitzonderlijke pedagogisch-didactische kwaliteiten en capaciteiten.
Het benaderen van de leerling individueel of in groep is steeds het resultaat van een mature, mentale voorbereiding.

Ook buiten het lesgebeuren op zich staat zij steeds paraat voor de school en het GO! onderwijs van de Vlaamse Gemeenschap.

Mevrouw Gudrun Rombaut kan zonder enige twijfel met een zeer goed gehonoreerd worden.

Leuk, toch?

Alleen zou het goede gevoel nog een pak groter zijn, mocht dit niet de standaardevaluatie zijn die hij aan alle leerkrachten gegeven heeft, voor wie een benoeming in het vuur ligt en van wie hij tevreden is.

Maar bon, gegeven paard en bek en niet in kijken en zo, veronderstel ik.

Geplaatst op

Terug naar school

Het klinkt wel een slogan voor augustus, maar het was voor mij vandaag wel een realiteit. Mijn stem is nog niet alles maar wel bruikbaar, mijn keel doet nog pijn, net als mijn oren, en ik heb dus de indruk dat de virale infectie aan het evolueren is naar een echte keelontsteking.

Maar soit, de punten moeten binnen, ik heb stagiairs en er zijn bijzonder veel zieken, zodat ik echt wel aan het werk ga. Plus, ik ben er de persoon niet naar om gewoon stil te zitten thuis. Ik heb de voorbije dagen dan ook vooral een hoop administratie ingehaald, het was nodig.

Nu maar hopen dat mijn stem het uithoudt. Want ik ben er niet gerust in, na die stembandoperatie zoveel jaar geleden. Het is mijn werkinstrument, ze moet nog 25 jaar mee…

Geplaatst op

F.A.C.T.S.

Ofte Fantasy, Anime, Comics, Toys en Science Fiction, een van de grootste beurzen voor spelletjesgeeks in Europa. Vorige jaren zaten ze nog in het ICC, maar daar barstten ze uit hun voegen, en dus werd het dit jaar voor het eerst een editie in Flanders Expo.

Twee grote zalen stonden vol tafels en standen, de meeste daarvan verkopers van het gerief uit de titel van de beurs. Je vond er stapels figuurtjes van Star Wars, Spiderman, manga, Pokémon, …, maar ook comics, kleren allerhande, juwelen in de elfige sfeer, pluche beesten, speelgoed, en zo kan ik nog wel even doorgaan met opsommen. Geloof me, het ziet er vrij hallucinant uit.

Het leuke aan de beurs, is dat er ook cosplay is, ofte costume playing. Voor veel fans is dat hét uitgelezen moment om zich te verkleden in een favoriet personage, en daar dan ook veel werk, tijd en geld te steken. Ik heb hordes Storm Troopers uit de Star Wars films gezien (ganse fanclubs uit Wallonië, Frankrijk en Engeland), tot en met Vader en een paar Wookies, en een jongetje dat zich wellicht te pletter zweette als Ewok. Schitterend gewoon! Er liepen felblauwe geesten rond, prachtige mangaverpleegstertjes, Lara Crofts, Leeloo uit The Fifth Element… Op beide dagen werd er ook een wedstrijd gehouden voor het knapste kostuum, en man, daar viel echt wel wat te zien.

Want een deeltje van de beurs was gewijd aan de fans, ofte de Fan Village. De Star Wars adepten waren gekomen met een ongelofelijk decor, met een compleet ruimteschip en sand glider en alles erop en eraan. Er stond een groep van R2D2bouwers, die hun robotjes de zaal rond stuurden. Er waren fotoshoots en handtekeningensessies met personen als Kevin Sorbo (Hercules uit de gelijknamige reeks) of Teal’c uit Star Gate, maar ook andere acteurs en massa’s tekenaars.

Enfin, voor de liefhebbers een waar Walhalla!

En wat liep ik daar nu te doen? Wel, ik ben al sinds jaar en dag lid van Elanor, het Vlaamse Tolkiengenootschap (al mag ik dat eigenlijk niet meer zeggen want de erven van Tolkien hebben alle rechten op zijn naam, en dus moeten we betalen als we die titel nog willen gebruiken). Wij stonden er ook met een stand, gewoon om ons kenbaar te maken. Een van de ferventste leden is professioneel costumière, en heeft prachtige kleren ontworpen als eindwerk in het kader van The Lord of the Rings. Die stonden uiteraard opgesteld, tot grote bewondering van vele passanten. De hele stand was aangekleed, wijzelf incluis (ik ben een kleine dikke hobbit), en het was de bedoeling om aan storytelling te doen. Helaas was de akoestiek zodanig slecht, dat dat compleet ondoenbaar was. We hebben wel namen in het Tengwar geschreven (de sierlijke elfenletters) en haar gevlochten, en eigenlijk gewoon algemeen veel lol gehad met het kijken naar mensen. En uiteraard mag ik de zwaardvechtshow van Namarië niet vergeten, de meer agressieve tak van Elanor.

Enfin, het was een goede editie. Hopelijk krijgen we volgend jaar nog méér volk, en vooral ook een eigen plekje om aan storytelling te doen. Want wat kan je met de literatuur van Tolkien, als je niet kan voorlezen of verhalen vertellen?

Geplaatst op

Griekjes.

Vorig jaar had ik een heel fijn zesdejaar. Zo fijn, dat ik hen ging uitnodigen om een grote ijskrijm te komen eten, zodra mijn verbouwingen achter de rug waren. Het is er dus nog steeds niet van gekomen, het zal voor in de lente zijn.

Wel ben ik vandaag met de Griekjes van vorig jaar gaan eten, de 6de Latijn-Griekse dus, samen met mijn collega van Grieks, in -hoe kan het ook anders- een bijzonder fijn Grieks restaurant.

Ik heb getwijfeld om het af te zeggen: mijn stem deed nog lastig, mijn keel deed pijn, en ik had geregeld buikkrampen. Toch wou ik het eigenlijk niet missen, en ik ben bijzonder blij dat ik gegaan ben.

Het was leuk om hen terug te zien: amper een paar maand geleden, en toch al zoveel veranderd. De brave leerlingetjes van toen spreken nu vol passie over hun studies, over hun studentenleven en hun profs, over hun cursussen en hoe zwaar het wellicht nog wordt. Maar hun ogen blinken, en ze genieten duidelijk.

Het was na twaalven toen we naar huis gingen, dat zegt genoeg. Het was een bijzonder fijne avond.

En weet je? Als dit de toekomst is, als dit de jeugd van tegenwoordig is, dan hoeven we ons eigenlijk nog niet teveel zorgen te maken. Want er zit toekomst in, geloof me!

Geplaatst op

Verschanst

Af en toe bouwen die van mij een fort, of zoals Wolf het ooit beginnen noemen is, een frittakaas. En dan kruipen ze daar samen in/onder, en zitten ze onnoemelijk te giechelen. En ik vind het héérlijk 🙂

verschanst

Geplaatst op

Bizar

Op 29 september zat er een brief in de bus, van de politie Gent, gericht aan Netlash Vof.

Op zich niet zo bijzonder, ware het niet dat de Vof eigenlijk alleen nog op papier bestaat, en dat Netlash al een paar jaar een bvba is. Ik heb destijds mijn auto van de vof overgekocht (op het moment dat die einde lease was en Bart een nieuwe kocht op naam van de bvba) maar het duurde wel eventjes vooraleer hij ook werkelijk op mijn naam kwam te staan.

Nu, de inhoud van de brief vond ik nog vreemder.

Bij deze verzoek ik u om op datum van 30/09/2009 om 09:00 uur of om 10:00 uur naar de Anthonius Triestlaan 12 te 9000 Gent te komen voor verhoor inzake een verkeersinbreuk.
U wordt verzocht de boorddocumenten van uw voertuig en deze uitnodiging mee te brengen.

Bij belet dient u onze diensten tijdig te verwittigen om een andere afspraak te maken.

mvg,
Xxxx
Agent van politie

Hum? De brief was de dag voordien verzonden, en blijkbaar moet je dus maar alles ter plekke kunnen laten vallen om je te gaan aanmelden. Bovendien vond ik de brief bijzonder onduidelijk: om welke verkeersinbreuk ging het hier? Welke datum en uur? En bovendien, over welke auto ging het? Er hebben lange tijd twee auto’s ingeschreven gestaan op de vof, en de laatste periode daarvan reed ik met die auto. Wie van ons drie moest zich dan aanmelden? Was het een inbreuk van Dirk, Bart of mezelf? Geen idee dus.

Het deed maar raar, als je dat zo ’s avonds om 19.00u te lezen krijgt, voor de volgende dag dus.

De volgende morgen heb ik in alle vroegte gebeld, maar ik kon de betreffende agent niet te spreken krijgen. Toen ik uitlegde waarom ik belde, vond ook de agent aan de telefoon het nogal verwarrend en onduidelijk. Ze gingen in elk geval de boodschap doorgeven en hem vragen terug te bellen. Dat is helaas niet gebeurd.

Ik heb dan maar een beleefd mailtje gestuurd, ter attentie van de  betreffende agent.

Beste,

ik heb gisteren een brief van u gekregen, waarin u me vraagt me vandaag aan te melden ivm. een verkeersinbreuk, en mijn boorddocumenten mee te brengen.

Ik heb dus deze morgen gebeld dat ik me niet op zo korte tijd (de dag voordien is echt wel kort, nee?) kon vrijmaken, en ik hoop dat men dat u gemeld heeft.

Echter, u vermeldt geen enkel detail. Zo weet ik niet over welke verkeersinbreuk u het heeft, over welke auto het gaat, enzovoort. Aangezien de brief gericht is aan de VOF, kan het hier om meerdere voertuigen gaan, waar ook nog eens diverse personen mee rijden. Het zou dus best kunnen dat ik voor uw neus sta, maar het eigenlijk niet eens om een inbreuk van mijnentwege gaat, en dat ik ons beider tijd heb verprutst.

Zou u daarom eerst even kunnen laten weten over welke inbreuk het gaat, de nummerplaat van het voertuig, en datum en uur? Op die manier kunnen wij bepalen welke persoon op dat moment aan het stuur zat, en die persoon dan ook een afspraak laten maken met u.

Alvast bedankt,

Gudrun Rombaut

Ik heb nog steeds niks gehoord. Noch per mail, noch per telefoon, noch per post.

Bizar, nee?

Geplaatst op

Bruidssluier

bruidssluier

En toen waren we midden oktober, en bloeide de bruidssluier aan het hondenhok alsof het een erezaak betrof. Ik geniet ervan elke keer ik hem zie, of het nu vanop straat is of van in huis. De boom waar hij ingroeit, zal het wellicht minder aangenaam vinden, maar dat vind ik dan weer niet erg…