Merel vanaf nu ook in de grote autostoel. Ze wordt groot…
Foto’s van de lente
Af en toe vragen de jongens of ze ook eens het fototoestel mogen gebruiken. Ik geef hen dan een simpele tip, en die moeten ze toepassen. Hier had ik Kobe gevraagd om te zoomen indien nodig, en te letten op kadrering. Het lukt niet altijd, maar ik vind dat er best leuke foto’s tussen zitten voor een vijfjarige. En vooral: hij lijkt ook blij te zijn dat het lente is, heb ik de indruk.
365 – 17 april
Welkom in deze wereld, neefje Bo!
Gastrodomica
(Eigenlijk ga ik hier nu onvervalste reclame maken, en da’s gewoon omdat ik zo enthousiast ben. Want de heren hebben hier niet om gevraagd, laat dat duidelijk zijn.)
Kent u het gevoel? U heeft zin om heerlijk te gaan eten, op topniveau, maar u heeft geen zin in al het gedoe errond? Eigenlijk zit u veel liever gewoon thuis met vrienden, maar dan staat u wel weer voortdurend in de keuken? Of u moet al een traiteur vragen, en da’s meestal niet het topniveau dat u wil?
Treur niet langer! Gastrodomica komt u redden!
Nee, even in alle ernst: dit is een ongelofelijk wijs concept, dat we nu met vrienden al een paar keer hebben toegepast. Gastrodomica, dat zijn twee heren die op topniveau in uw huis komen koken. Je hebt natuurlijk wel een minimum aan keuken nodig, maar voor de rest doen zij alles: ze brengen zelfs het servies mee, nemen de afwas dan ook weer mee naar huis, tot en met de vuilzak, en desnoods slaan ze zelfs een dweiltje in uw keuken.
De prijs is evenveel als in een restaurant (rond de 70 euro per persoon, zonder drank), maar je zit er wel in alle rust voor thuis in je eigen huis, kan rondlopen, zitten kletsen, de muziek opzetten die je zelf wil, en eigenlijk gewoon uw goesting doen. En je wordt op je wenken bediend. Je hebt op voorhand de keuze uit een paar menu’s, en die hebben we met ons achtkoppig gezelschap dan ook netjes unaniem gekozen.
De foto’s doen de gerechten geen eer aan, want ze zijn getrokken met de GSM, maar je krijgt een idee. Ik heb ook maar één van de hapjes getrokken, bij de rest heb ik daar niet aan gedacht.
hamburgertje van jonge duif, traag gegaard op lage temperatuur
Sint-Jacobsvruchten met hopscheuten en ridderzwammen.
Jonge duif met foie gras en salie.
Mango, sabayon, speculoosijs, en nog wel een paar dingen.
Geloof me, dit is een echte aanrader.
365 – 16 april
En zo vind je ze dus midden in de nacht, sinds hun bedden naast elkaar staan.
Halve lente
Het weer is inderdaad niet wat het gisteren was, maar eigenlijk is het nog steeds best aangenaam geweest vandaag.
De jongens zijn thuisgekomen van school en hebben meteen een watergevecht gehouden. Daardoor moest Wolf alweer in pyjama zijn huiswerk maken, en dat kon gelukkig buiten aan de tuintafel, waar ik zat te haken aan een vest.
Ik hoop écht dat we snel nog zo’n dagen krijgen, want hier geniet ik mateloos van.
365 – 15 april
Eendagslente
En toen werd het lente. Enfin, toch voor één dag, want voor morgen voorspellen ze alweer een pak mindere temperaturen.
Maar deze ene dag kunnen ze ons alvast niet meer afpakken: we hebben ervan genoten! Kijk zelf maar.
Ze wilde écht niet in haar bedje, en dus deed ze maar alsof ze een dutje ging doen in een stoel. Ze heeft wat gerust, vermoed ik, maar echt slapen zat er toch niet in, daarvoor genoot ze veel te veel van het buiten zijn.
Zon + warmte = water, hier ten huize.
En toen zat Wolf al in pyjama aan tafel, wegens compleet natgespoten door zijn broertje. Tsja…
365 – 14 april
Griekjes
Nee, niet degene die het momenteel behoorlijk moeilijk hebben in het mooie Hellas, wel de leerlingen die in 2010 afgestudeerd zijn in de richting Latijn-Grieks bij ons op school.
Destijds, op de eindejaarsbarbecue in 2010, hadden ze mij en mijn collega Grieks gevraagd om samen te gaan eten. Sindsdien doen we dat dus jaarlijks: tien prachtige jonge mensen, en mijn collega en ik. Eentje zat in Zweden, eentje zelfs in Nieuw-Zeeland, maar de negen jongens (de afwezigen waren net de meisjes) tekenden present in het restaurant. Er zijn, zoals altijd met studenten die nog vol enthousiasme en begeestering over de wonderen van de wereld zijn, intense gesprekken gevoerd, maar evengoed herinneringen opgehaald aan stomme stoten op school. Of straffe verhalen opgedist over studentenidiotieën.
Ik heb er machtig van genoten: hier ben je per slot van rekening leraar voor, voor deze appreciatie.
Daarna zijn we nog enen gaan drinken in de Jan van Gent aan de overkant, maar mijn collega ging naar huis, naar haar zieke zoontje. Dat zorgde ervoor dat ik als vrouw van in de veertig aan tafel zat met negen gasten van eenentwintig, en dat we samen heerlijk onnozel deden. En dat de ober toch wel zeer raar opkeek toen ik het rondje betaalde, want het cougargehalte moet behoorlijk hoog geweest zijn.
Maar dat deerde me niet, want ik voelde me zelf plots weer eenentwintig. Nu ja, pak dertig dan. In elk geval toch bijzonder gelukkig.