Eigenlijk was ik nog nooit met de kinderen naar de tandarts geweest. Toegegeven, mijn ma (tandarts op rust) had al een paar keer hun tanden nagekeken, maar da’s toch niet helemaal hetzelfde.
En dus togen wij vandaag met ons drieën naar de tandarts, de jongens met een nodeloos bang hartje. Want ah ja, over de tandarts doen de wildste verhalen de ronde, en ze waren er toch niet gerust in.
Wolf mocht eerst de stoel in, er werden fotootjes genomen voor de zekerheid, hij werd goedgekeurd, en meteen werden ook de diepe groeven in zijn nieuwe kiezen wat opgevuld, zodat er niet zoveel eten in blijft hangen. De ‘naden’ tussen zijn kiezen werden ook met wat extra fluor versterkt.
Kobe kwam daarna, en kreeg enkel een grondig nazicht, meer was niet nodig. Het kind was ongelofelijk opgelucht.
Maar ook ik, die toch het gevoel had dat ik weer gaatjes ging hebben, ging vrijuit! Ze heeft wel mijn tanden gezandstraald (ze noemde het effectief zo, en het had ook wel dat gevoel, die korrelige substantie in mijn mond) zodat ze een pak gladder en wat witter zijn.
Enfin, 182 euro (gene zever) later stonden we weer buiten. Nog een chance dat de mutualiteit daar voor het grootste stuk in tussenkomt!
Een hele tijd geleden zag ik op Pinterest een pracht van een gehaakte vest passeren. Bijna volledig in Granny Squares gehaakt, poepsimpel dus. Zo simpel zelfs, dat er geen patroon nodig was, foto’s volstonden. In alle mogelijke kleuren, dus ideaal om restjes op te gebruiken, en met hoofdtoon rood. Ik was meteen verkocht.