Ja, ik kan me gigantisch ergeren in het verkeer. Zoals elke rechtgeaarde Belg denk ik van mezelf dat ik een uitstekend chauffeur ben en de rest zijn rijbewijs bij de cornflakes heeft gekregen. Jawel.
Ik zit dan ook vrolijk te foeteren en te schelden, en wanneer ik uitstap, is al die ergernis en frustratie dan ook uit mijn lijf. Maar er zijn zo van die dingen waar ik me voortdurend aan erger, zelfs al ben ik in de verste verte niet in de buurt van mijn auto.
Neem nu die zone 30. Ik snap daar echt wel de reden van, en in veel gevallen is die ook gerechtvaardigd. Ik grommel dan wel, maar probeer me aan de snelheid te houden, ook al is 30 pokketraag. Maar waar ik me dan dood aan erger, zijn mensen die geen snelheidsmeter kunnen lezen. Als in: je mag 30, dus is 20 misschien nog beter. SERIEUS???
Is de schrik voor een boete dan zó groot, dat ge nog een derde minder snel zijt dan toegelaten? Zodat niet alleen speedpedelecs, maar zelfs gewone fietsers u voorbijsteken met een meewarige blik? Zodat er achter u een file ontstaat van een auto of tien op dat eindje 30? SERIEUS???
Hetzelfde geldt overigens ook voor 50, die dan plots 40 wordt, of zelfs maar 37. Dat fenomeen merk ik telkens weer op wanneer ik mijn vader op zondag ga ophalen in Zomergem. Daar zit een stukje tussen met een trajectcontrole omdat er ook effectief echt te snel werd gereden en er geen fietspad voorzien is wegens te smal. Op het einde van dat stukje staat ook zo’n bord dat jouw snelheid aangeeft. Wel, geloof me, dat ding wijst altijd aan dat de persoon voor me – een zondagsrijder? – meestal zelfs geen 40 durft rijden, iets wat mijn Waze ook bevestigt.
Wie zijn ze? Wat bezielt hen? En nee, het zijn niet alleen aftandse oude ventjes in een perfect glanzende Mercedes uit begin 2000, nee, ook jongere mensen vinden snelheid een zeer relatief begrip.
En ja, daar erger ik me aan. Mag ik even?