Al bij al was het vandaag wel een fijne dag, maar op zich zou hij al een beetje veel geweest zijn. Het feit dat hij na die zware dag van gisteren kwam, maakte het er niet bepaald beter op. De rug was het dan ook niet eens met de gang van zaken.
Eerst was er tussen negen en tien een uitgebreid ontbijt met de collega’s.
Daarna, tussen tien en dertien uur, mochten de leerlingen hun examen komen inkijken. Ik heb belachelijk weinig leerlingen in de derde graad, waardoor het ook een bijzonder rustige drie uren werden. Ik had het geluk een lokaal te hebben waarin ik zelfs even kon gaan liggen. Ik heb dan ook liggen lezen en zo mijn rug wat rust kunnen gunnen.
Om één uur ging namelijk de Wintermarkt van start: een evenementje voor de leerlingen waarbij ze allemaal een bakje frietjes kregen – niet goed over nagedacht: 700 leerlingen en één friteuse = een wachtrij van anderhalf uur – en waarbij er allemaal standjes en activiteiten waren: volksdans, volksspelen, kerstkaartjes knutselen, een fotobooth, winkeltjes met juwelen, kleine cadeautjes, kaartjes, dat soort dingen. Ook de twee mini-ondernemingen waren er, net zoals het Oxfamwinkeltje. Ik had toezicht van een tot half twee en dan nog eens van half drie tot drie, zodat ik tussendoor ook wel wat rond kon lopen, maar niet echt rusten.
Om drie uur was het dan ook op. Maar echt op. Ik ben naar huis gereden en ben volledig plat gegaan, en eigenlijk ook vrijwel meteen in slaap gevallen, zodra de pijn wat weggeëbd was.
Op zich een fijne dag dus, maar gewoon te veel. Tsja.