Ik had eerder, ook in het kader van de BBC Classics, Honderd jaar eenzaamheid gelezen, en ook daar had ik het moeilijk mee. Het is niet dat ik beide boeken slecht vond, verre van, maar het kost me moeite om Márquez te lezen, dat geef ik toe.
Zijn stijl is prachtig poëtisch, zijn verhaal meandert van het ene personage naar het andere en komt dan toch weer terug, en toch… Het leest traag, heel traag, vind ik.
Márquez begint zijn boek met het verhaal van Dr. Juvenal Urbino en je wordt meteen meegesleept door dit flamboyante personage, tot hij zonder meer, onder komische omstandigheden, doodvalt. Euh? En dan verschuift de aandacht naar diens vrouw, Fermina Daza, en springt het verhaal meteen ook zo’n goeie vijftig jaar achteruit, naar diezelfde Fermina Daza – ja, ook Márquez gebruikt steevast de volledige naam – en haar prille romance als tiener met Florentino Ariza. En dan blijft het verhaal voortdurend tussen deze twee heen en weer gaan, met af en toe nog een nevenpersonage, maar nauwelijks.
Want Florentino Ariza blijft van haar houden, ook al is ze getrouwd met Dr. Juvenal Urbino en ziet ze hem niet meer staan.
Een tragisch liefdesverhaal, eigenlijk, maar wel prachtig. Alleen jammer dat het zo lang duurde om het uit te lezen.