Nee, vandaag geen geocaching, daarvoor is het weer te onstabiel. Maar dat weerhield me er toch niet van om uit mijn kot te komen. Ik moest uiteraard om ons pa rijden in Zomergem, maar dat bedoel ik niet, dat kan ik bij wijze van spreken in mijn pyjama. Nee, het is hier Wondelgem kermis en dan zijn er zo van die nevenactiviteiten, zoals kunstenaars die residentie opnemen in de kerk en daar dan werken tentoonstellen maar ook ter plekke – proberen te – werken.
Een daarvan is Max, de tekenaar met wie ik, dankzij Gentblogt, nu al ettelijke jaren bevriend ben. Die kerk is hier geen 500 meter van, ik kon dus niet anders dan gaan kijken, toch? Ons pa zag het niet zitten, die 500 meter is veel te ver voor hem tegenwoordig, dus sprong ik op de fiets en ging zelf kijken hoe Max daar geen halve meter verder geraakt qua tekenen: er was echt wel behoorlijk wat volk.
Maar toen bedacht ik dat het misschien wel het ideale moment was om ons pa zijn weerbarstige, Einsteinallures-aannemende haar nog eens te laten temmen. Da’s een gemak, zo’n kapper die open is op zondag!
Ons pa weer helemaal proper, merci Ibrahim! Al bij al dus geen klop gedaan vandaag maar wel een voldaan gevoel alsof ik toch nog iets bereikt heb. Da’s een kunst op zich.