Specht

Soms heeft ne mens ook niet veel nodig om de rest van de dag goed gezind te zijn.

Neem nu vanmorgen. Het regende eens niet, en dus ging ik met de kinderen te voet naar school, een frisse fijne ochtendwandeling. En in het terugkeren hoorde ik voor het eerst dit jaar weer de specht in de bomen van de schoolstraat.

Onmiddellijk verscheen er een glimlach op mijn gezicht en een warme gloed in mijn lijf. Zalig, toch, zo’n specht in de februarikou?

Ik liep naar huis, nam een stevige koffie, ging voor de computer zitten, en zag dat het goed was. Meer moet dat soms niet zijn.

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *