De tuin wordt beetje bij beetje afgebroken, beetje bij beetje leger ook.
Eerst verdween de schommel en alle losse rommel, en werd het tuinhuis leeggehaald.
Daarna kwam ook het tuinhuis te gaan. En waren er al een paar tegels verdwenen richting Evergem, bij een kennis die ze kon gebruiken als stapstenen naar het kippenhok.
Vandaag kwam de volgende stap: maar liefst 170 tegels werden vakkundig losgewrikt, versleurd en opgeladen richting Zwijnaarde. De moeder van een oudleerlinge van mij heeft een huisje gekocht, maar er was nog niks van terras voorzien, en dit was dus ideaal. Broerlief zat nog in de les, maar moeder, dochter en het lief deden ongelofelijk stevig werk, doorspekt met een prachtige taal. Ze zijn namelijk van oorsprong Iraans, spreken allemaal perfect Nederlands, maar spreken onderling wel nog Perzisch, ofte Farsi. Een hele mooie taal, dat vond ik vroeger al, toen broer en zus al ruziënd oversloegen in hun moedertaal. Ik kon er met genoegen op staan luisteren, voor ik hen uit elkaar haalde.
Ik ben blij dat ik op deze manier al een paar mensen content heb gemaakt: anders ging het toch allemaal de container in en wellicht het stort op. Het kan maar hergebruikt worden, is prima voor portemonnee en milieu. En mijn karma, dat ook.
Het maakt er meteen wel een ander zicht van, zo in de tuin…