In de categorie ‘snugger’: uw sleutels niet meenemen als ge de kinderen te voet naar school brengt, uit pure gewoonte dat uw achterdeur toch open is. Niet dus, sinds we eigenlijk alleen nog maar de voordeur gebruiken.
Enfin, gelukkig was de kuisvrouw aan het werk. Maar de bel werkt nog steeds niet, en ze laat haar GSM altijd beneden liggen. Ik heb dus, zoals in de films, steentjes tegen het badkamerraam staan gooien. Ettelijke steentjes, want ze had het wel gehoord, zei ze, maar dacht dat het een tak tegen het raam was of zo. Tot ik mijn toevlucht nam tot een steentje, waarvan ik vreesde dat ik misschien mijn eigen ruiten zou ingooien, letterlijk dan.
De ruit sneuvelde gelukkig niet, maar het lawaai was wel de moeite. Een verschrikt kopje kwam aan het venster kijken, en toen breed lachend de voordeur openmaken.
En ik? Ik stond te grijnzen als een puber in de lente. Het heeft wel eens iets, ja.
By the way, nu heb ik dus de sleutel van uw oude voordeur. Op mij gaat ge dus niet meer moeten rekenen, tenzij ge daar zelf verandering in brengt.