Serieus, jong, na de deurensaga, de kleurensaga.
Oorspronkelijk ging ik zelf Kobes kamer en de nieuwe badkamer schilderen, maar mijn rug vindt zo nog altijd een beetje van niet. Een eerste laag was wel nog gelukt, vorige week, maar intussen dus niet meer. Ik heb dus de schilders gevraagd of zij het konden doen, en dat was geen probleem.
De jonge Poolse schildersgast toog opgewekt aan het werk. Het is een keiharde werker, maar hij moet duidelijk nog veel leren. Vrij snel was de kamer netjes wit, en dat beviel me wel. Bij Kobe komt er een rode accentmuur, bij Wolf een blauwe.
Toen ik halverwege de voormiddag boven kwam, hapte ik naar adem: hij had de verkeerde muur in het verkeerde kleur gezet! Om een of andere reden had hij in Kobes kamer blauw gebruikt, en dan nog tegen de muur waar de kast komt, en waar je dus niks van ziet. Heel mooi blauw, dat wel.
Bon, na wat uitleg en gefrons, en diep gezucht, werd de muur weer wit.
Al een chance dat het goed dekkende verf is…
Maar goed, de juiste muur kwam in het juiste kleur terecht, en ik vond het alvast een prachtig kleur. Al had het wel nog een extra laagje nodig, want het trok in strepen.
Iets na de middag kwam de eigenlijke schilder toe, en toen ik een half uur later boven kwam, was de muur… bruin!
Jawel.
Blijkbaar lukt het zeer moeilijk om perfect effen rood te krijgen op een witte primerlaag, en ben je beter met donkergrijs of donkerbruin. Dat wist ik eigenlijk ook wel, maar blijkbaar de schildersgast niet. Zucht.
Enfin, morgen wordt Kobes kamer dan toch definitief het juiste rood, blijkbaar. Maar zo blijven we wel bezig natuurlijk.