Voor wie niet weet wat Yule is: de viering van de winterzonnewende, waarop de dagen eindelijk weer langer beginnen te worden. Een ganse uitleg kan je vinden op wikipedia, en wel hier.
Goeie vrienden van mij zijn niet bepaald christelijk te noemen, en vieren daarom het Joelfeest. Het was door omstandigheden een weekje te laat, maar niemand die daar wakker van lag. Met zijn zestienen waren we in dat kleine huisje. Er was eten voor dertig man, denk ik: bij het principe van pot luck brengt iedereen toch altijd meer mee dan hij zelf ooit zou opeten, vandaar. Er was soep, gratin – véél gratin – geglaceerde ribben, samosa’s, quiche, paté, enfin, er was vooral veel. En lekker!
Er was ook vuur. Dat hoort zo, op Yule. En volgens traditie had ook iedereen een verhaal mee. De gastvrouw begon met de uitleg rond Yule zelf, en aansluitend daarop volgde iemand met het verhaal rond de Eikenkoning en de Hulstkoning, een echt Yuleverhaal.
Enfin, er waren massa’s verhalen, er was zelfgemaakte gluhmede, er was heerlijk eten, er was aangenaam gezelschap, er was vuur, er waren cadeautjes, en er was gelach.
Meer moet dat voor mij niet zijn, zo’n Yule.