De hele dag heeft er hier een team elektriciens gezeten, waardoor de hele living overhoop stond, en het niet zo handig was om hier veel te zitten.
Ha ja, want ze hebben onder andere – naast het aansluiten van alle overige ledstrips, de bijkomende spots en andere dingen – een foutje van de vorige verbouwing rechtgezet. In 2009 hebben we een groot deel van de living verbouwd, met nieuwe vloeren, nieuwe plafonds, en nieuwe verlichting, namelijk inbouwspots op dimmer. Waar we blijkbaar niet bij stilgestaan hadden, was dat je het centrale licht boven de salontafel niet zomaar dood nijpt. Met andere woorden: we hadden geen licht in de salon.
De planner had het ons al gezegd: deze elektricien is een ongelofelijke kerel die zowat alles kan in elkaar prutsen en fietselen. En ja hoor, aan de rand van het plafond, waar de nieuwbouw begint, had hij serieuze kabels klaargelegd. Vandaag hebben ze met twee man die kabel van inbouwspot naar inbouwspot doorgestoken, een nieuw gat geboord boven de salontafel, en met wat gepruts en vooral ook een cameraatje met lichtje op een buigbare slang hebben ze de elektriciteit netjes tot aan dat nieuwe gat gestoken.
Ik zag mijn kans schoon, crosste naar de tweede garage, veegde de meeste spinnenwebben van de luster die ik boven die tafel wilde (en die er vroeger dus ook hing), en stak hem in Willems handen. Aangezien die dat precies gelijk al vaker heeft gedaan en vooral ook het juiste gereedschap in zijn handen had, hing drie minuten later mijn luster op. Compleet met hier en daar nog een stofnet en wat roestplekjes die ik nog van het inox moet afhalen.
Soit, intussen moesten er nog een paar cadeautjes gehaald worden, maar zag ik het écht niet zitten om naar ’t centrum te trekken met drie kinderen in mijn kielzog in die drukte. Dan maar naar Mariakerke, waar ik strips kocht voor Bart, en in de wereldwinkel een mini poezenbeeldje om een bon voor schoenen voor mijn ma bij te steken (de schoenen heeft ze al, het waren er van mij die ik nauwelijks gedragen heb omdat ik de zool te hoog vond, maar zij vindt ze zalig). Daarna wipten we nog heel even de kringwinkel binnen: ik vind dat ook mijn kinderen die winkel moeten leren appreciëren. Wolf vond er een grote zak Clics voor amper 2,5 euro (winkelwaarde nieuw: 25 of zo), Kobe een grappige puzzel, en Merel een allerschattigst roze giletje van Mexx. Voor 8,50 euro hadden ze alledrie een cadeautje 🙂
Last minute, en zonder drukte!