Zo na de examens zijn het gewoon rare dagen. Op het ene moment razend druk, en het andere moment val je dan weer compleet stil. Tsja…
Gisterenavond waren de punten binnen, en viel de stress van het verbeteren eindelijk weg. De combinatie met de verbouwingen was namelijk dodelijk.
Deze morgen stond ik om negen uur in ’t stad, om 23 zesdejaars te tellen, en dan met de ganse groep vijfdes en zesdes naar Moonrise Kingdom te gaan. Ik had nog niet echt van de film gehoord, en eigenlijk moest ik beschaamd zijn.
Het is een film van topregisseur Wes Anderson, met als cast onder andere Edward Norton, Frances McDormand, Bill Murray, Bruce Willis, Tilda Swinton, en twee schitterende kinderen in de hoofdrollen. Het verhaal is heel simpel: twee buitenbeentjes van kinderen ontmoeten elkaar toevallig, en besluiten een jaar later samen weg te lopen. Er wordt een ware klopjacht op hen georganiseerd, en intussen gaat het stormen… De film heeft een hoog surrealistisch gehalte, zowel qua beeldvoering als qua verhaal, en is bij moment om te schateren, terwijl de ondertoon eigenlijk bloedernstig is. Hij deed me enorm denken aan iets van de Coen broers, en ik heb echt genoten. Het feit alleen al dat al onze leerlingen muisstil bleven, terwijl het voor sommigen echt niet hun ding is, zegt al veel. Als u die nog niet gezien heeft: kijken. Echt waar.
Ik probeerde nog in de Hema iets te vinden van cadeautje – zo van die typische kleine cadeautjes voor scouts en muziekles: minder dan 3 euro, en zowel voor jongen als voor meisje – spurtte naar huis, stelde vast dat de keuken compleet ingepalmd was door werkmannen, en besloot dan maar om de kinderen van school af te halen en meteen naar de McDonalds te rijden. Niet dat ze dat erg vonden :-p
We aten snel, reden naar huis, wachtten op oma die kwam babysitten, en reed toen naar school voor de klassenraden. Waar overigens het wachten begon: alles ging bijzonder traag vooruit, zo bleek. Tsja, het is niet alsof we de tijd met opzet verprutsen, we spreken over elke leerling zolang als nodig blijkt. Tussenin kon ik nog even naar huis om hier op te ruimen, trok opnieuw naar de klassenraad, en belde toen naar Bart dat het zo lang duurde dat mijn ma gewoon ging blijven, en rechtstreeks naar de quiz ging. De rugby gingen we meteen ook schrappen wegens anders echt teveel knoop in de agenda. Tsja. Na de klassenraad sprong ik nog snel even binnen in de Lidl, kocht een bak snoep voor Wolfs gitaarlescadeautje, twee ledsleutelhangers voor Kobe voor de scouts, en sprintte naar huis.
Ik was dolgedraaid toen ik tegen zeven uur thuis kwam, en ik denk dat ik tegen negen uur al in slaap lag in de zetel.
Trop is teveel.