Club Med, dat staat ook voor entertainment. Als je wil, hoef je je er geen seconde te vervelen, er is altijd wel iets te doen.
Zelf zijn Bart en ik niet zo van het actieve type, en dus hoefden al die (geforceerde) dingen niet voor ons, integendeel, bij momenten ergerden we ons blauw aan de veel te luide muziek en het Franse gebrabbel door de microfoons. Maar bon, het draagt wel bij tot de algemene sfeer.
Om half negen was er altijd al fitness, en dan waren ze buiten op van die rubberen matten al vrolijk bezig, bende zotten, terwijl wij op ’t gemakje richting ontbijt gingen. Er was aquagym (waar ik een paar keer aan meegedaan heb), er waren spelletjes, er was ‘Crazy Time’, waarbij de halve club aan het dansen ging, maar je kon er ook boogschieten, leren zeilen of surfen of kajakken, op bepaalde tijdstippen aan die vliegende trapeze gaan hangen, en dat soort dingen.
De kinderen zaten in hun respectieve clubs, en werden dus voortdurend geëntertaind. Meestal was dat in hun eigen groepje, soms was dat voor iedereen. Zo was er een Vlaamse kermis waar wij wijselijk buiten zijn gebleven, en was er ook een aanval op de Romeinen door de Egyptenaren. De Romeinen hadden Cleopatra ontvoerd, en nu mochten de kinderen, verkleed als Egyptenaar, aanvallen met kleine zakjes bloem (eigenlijk gewoon papieren zakdoekjes met bloem in). De Galliërs waren scheidsrechters en gaven de bloem aan. Man man man, zo een gedoe! Maar de kinderen vonden het precies wel wijs.
