Weight Watchers – week van 19 april

Ik zei het al vorige week, ik heb me herpakt. Ik zie het weer zitten, ik ben weer aan het wegen, tellen en schrijven, en het komt wel weer goed. Die zomerbroeken en dat badpak, dat moet kunnen deze zomer.

Eigenlijk heeft dat avondje met het nieuwe boek me ook wel een boost gegeven: er staan zoveel recepten in die ik zo hard zie zitten (makkelijk, snel, lekker en weinig punten) dat ik er weer zin in heb.

Vandaag heb ik het nochtans al wat verprutst en een hoop punten doorgeblazen: ik was op een groepslunch, en heb er twee pistolets met kaas, twee gestreken mastellen en een paar chocolaatjes naar binnen gewerkt, alles samen goed voor 20 punten 🙁 En als je er maar 26 hebt op een dag, spring je niet ver. Ik was nochtans van plan om al mijn extra punten te houden voor zondag, want dan eten we bijzonder lekker en uitgebreid, en wellicht ook calorierijk. Hmpff. Soit, dan wordt deze week maar een nuloperatie: als ik niks bij ben, ben ik ook content.

Toch ben ik een kieken: ik was gisteren zo blij dat er effectief een halve kilo af was op de cursus, dat ik nog een stevig ijsje en wat chips heb gegeten, wat zich natuurlijk deze morgen wreekte op de weegschaal. Bon, dat weten we dus ook alweer. Blah.

28-01-2010: 102,6
16-02: 79,7
12-04: 80,8
19-04: 81,1

De officiële gewichten van de donderdagavond om 19.30u op cursus, vlak na mijn eten en met wisselende kleren aan:

28-01-2010: 104,4
16-02: 82,2
12-04: 84,2
19-04: 83,7

Gent Expert: de winnaar

Ik had nog een extra Gent Expertspel liggen, en gaf dat weg via de commentaren van mijn blog.

Ik heb het de dobbelstenen laten beslissen (een D100/4, want er waren 22 liefhebbers), en het werd nummer zestien. Wanneer ik natel, blijkt dat Sara te zijn, ofte Saarie Bombarie.

Het spel komt jouw richting uit, Sara!

(En voor wie het nog niet zou gezien hebben, je kan nu een super kookboek winnen, en wel hier.)

Weight Watchers: het nieuwe boek ‘Gezond Gezin’ + give away!

gezond_gezin_coverEen paar dagen geleden zat er een mailtje in de bus: of ik geen zin had om naar de persvoorstelling te komen van het nieuwe boek van Weight Watchers, zijnde een kookworkshop bij Electrolux in Brussel?

Mja, dat moesten ze me eigenlijk geen twee keer vragen: ik ben 100% de doelgroep van dit boek, dacht ik zo. Het is gericht op moeders (of vaders) die ook hun kinderen een gezonde levensstijl willen meegeven, zodat ze eigenlijk nooit hoeven te beginnen met Weight Watchers later, maar die tegelijk ook weinig tijd hebben om te koken wegens net dat gezin en een job en zo.

Ik in de gietende regen naar Brussel dus. Gelukkig waren er drankjes en hapjes (rauwe groenten met dipsaus, of wat had u gedacht) voorzien. Het hoofd van Weight Watchers Benelux, Jeanine Lemmens, deed een introductie over het nieuwe boek ‘Gezond Gezin’, stelde even de kinderarts en kinderdiëtiste voor die hadden meegewerkt, en legde de pijlers uit van een gezond gezin. Eigenlijk draait het daarbij rond vijf dingen die je in je achterhoofd moet houden als je succes wil:

– gezonde voeding is fun. Het hoeft echt niet smakeloos of kleurloos te zijn, wel integendeel. Het boek bevat een massa nieuwe recepten die doorgaans vlug klaar zijn, en waarvan je er ook een aantal met de kinderen zelf kan klaarmaken.

– snoepen mag. ’t Zal wel zijn! Uiteraard moet je het beperken, maar als je snoep volledig gaat verbieden, wordt het een verboden vrucht waar ze dan in het geniep van willen proeven. En als wij als volwassene het al zo moeilijk hebben om pakweg chocolade te laten liggen, hoe moet een kind dat dan niet aanvoelen?

– beperk de tijd die ze voor televisie en computer (alle schermen eigenlijk) hangen. Je krijgt alternatieven aangereikt, maar het boek stelt ook dat je uiteraard op weerstand zal botsen. Voer nieuwe maatregelen stap voor stap in, nooit alles tegelijk.

– beweeg meer. Samen met de kinderen of alleen, maar geef ze wel het goeie voorbeeld. Ons lichaam is gemaakt om te bewegen, niet om op een stoel te zitten.

– iedereen doet mee. Leg maar eens uit aan een tiener dat hij geen cola meer krijgt, als papa bij het avondeten zich toch cola inschenkt. Of dat hij minder tv mag kijken, als je er zelf het ganse weekend voor hangt. Wees consequent, en doe gewoon mee.

Eigenlijk staat het nieuwe boek vol met recepten en tips voor zowel jonge kinderen als al iets oudere kinderen. Snelle recepten, recepten voor een uitgebreide zondagslunch, voor de brooddoos, voor op vrijdagavond, voor de feesten, voor nagerechten…  Allemaal netjes uitgelegd, met de propoints vermeld (uiteraard) en met veel foto’s. Je kan gerust hier een paar pagina’s doorbladeren, mocht je even willen inkijken.

Daarna legde een echte Brusselse chef – dat taaltje! – ons twee gerechten uit, een voorgerecht met tongfilets in papillot (dat we zelf niet meer moesten klaarmaken, enkel nog opeten) en een hoofdgerecht van kalkoenlapjes met vulling van shii take en spekjes, met verse pasta.

WW1

Dat moesten we wél per twee klaarmaken, maar daar hebben we ons ook nog serieus mee geamuseerd!

WW2

WW3

Als afsluiter – desserts, daar doen ze blijkbaar niet aan – kregen we elk nog het bewuste boek mee naar huis. Ik heb het ondertussen al stevig doorbladerd, en ik ben fan. Niet alleen van alle tips die erin staan (ik heb er gisteren al meteen eentje ingevoerd), maar vooral van de recepten. Ik ga de jongens zelf laten kiezen wat we zaterdag eten, en ze mogen gerust meehelpen.

Als ik het al niet had, ik kocht het boek zeker. En daarom is het volgende ook goed nieuws voor jullie: ik mag een exemplaartje weggeven!

Al wat je moet doen, is voor 1 mei (ik ga de jongens een naam laten trekken op die eerste mei, vandaar) een berichtje achterlaten in de comments. De gelukkige krijgt het boek dan thuisgestuurd door de mensen van Weight Watchers. Als dat niet mooi is, want in de boekhandel kost het boek 29,90 euro. Op cursus kan je het voorlopig krijgen voor 19.90 euro, dacht ik.

Succes ermee!

Salade met aardbeien en scampi

Ge moet dus duidelijk niet altijd veel tijd hebben om Weight Watchers te eten :-p

Op dinsdag moet ik lesgeven van 9.20u tot 10.10u, en dan pas weer vanaf 12.05u. In de tussentijd rij ik weer naar huis, om hier alle mogelijke werk te doen – huishouden, administratie, planning, verbeteren, dat soort dingen.

Om twintig voor twaalf keek ik snel even wat er te eten viel op school, en beide opties waren nogal vettig en calorierijk. Hmm. Ik ben in actie geschoten, heb tien scampi uit de diepvries gevist, snel ontdooid en in de pan gegooid met wat curry en peper en zout. Tegelijk heb ik een grote poot sla in een diep bord gesmeten, met wat gesnipperde aardbeien en een honing-mosterdvinaigrette. Dat lijkt misschien een rare combinatie, maar sinds ik het ooit op restaurant in die combinatie kreeg, doe ik zeer graag verse aardbeien in een salade. De intussen gebakken scampi deed ik in een apart potje, en ik nam het boeltje mee naar school.

Daar warmde ik om 13.00u de scampi op in de microgolf, deed ze over de sla, en at met smaak het geheel op. Meer dan genoeg, en veel jaloerse blikken van de collega’s. En vooral eigenlijk feitelijk vijf minuten werk.

En gij nu.

366 – 17 april

365-107

Wolf heeft deze foto getrokken, met mijn rok van Mais où est-il le soleil? uit de kringwinkel voor toch wel drie euro.

Zelf eten

Mereltje wordt groter en groter…

Gisteren heb ik haar voor het eerst helemaal alleen laten eten. Vaak krijgt ze al een lepel, maar doe ik toch nog het eigenlijke voeren. Gisteren heb ik haar spaghetti helemaal fijn gesneden, haar een grote slab met mouwtjes aangetrokken, en haar een stevige lepel gegeven. Trots dat ze was! Alleen op het einde, toen het wat moeilijker werd om te scheppen, de grootste honger verdwenen was, en ze ook eigenlijk niet zoveel zin meer had, heb ik moeten helpen. Maar verder deed ze het helemaal alleen.

eten1

eten2

Alleen jammer dat ze nog steeds niet deftig van een bekertje drinkt. Ze drinkt wel mooi, maar de laatste slok laat ze telkens weer uit haar mondje lopen, zodat ze na een paar keer drinken kletsnat is.

Praten, dat begint ze ook stilaan te doen. Haar favoriete woordje is “Papa!”, heel duidelijk en welbewust uitgesproken. Mama zegt ze zelden, en dan ook meer algemeen, heb ik de indruk. Voor de rest zegt ze tegen zowat alles ‘Shhh’, liefst nog zoals de Spaanse sh in pakweg ciudad. Maar ze kan wel heel erg goed duidelijk maken wat ze wil, en knikken en nee schudden kan ze ook als de beste. Soms geeft ze ganse retorieken ten beste, die dan vooral klinken als ‘Tsjabetsjabetsjabetsjabe”, ad infinitum.

Ik hou mijn hart vast voor als ze écht begint te praten. Want dan zal er vermoedelijk geen maat op staan.