Punctie, episode drie

Allez hup. Na de twee vorige mislukte pogingen was er vandaag poging drie tot punctie. Tegen half negen waren Bart en ik in het UZ, waar tot mijn grote verbazing amper een tiental wachtenden voor ons aan de kassa stonden. Ik heb het al anders geweten, meer dan 100 en zo. Soit, we gingen richting P3, kregen een gesprek met en een vragenlijstje van de afdeling Genetica, en mochten alletwee een buisje bloed afstaan. Kwestie van de erfelijke belasting voor het kind te bepalen, zoals kans op muco en zo.

Ik had een afspraak om 9.10u, en ik wist al op voorhand dat Bart niet ging kunnen blijven wegens een belangrijke afspraak die voormiddag. Tsja, het leven van een businessman zeker? Niet dat ik dat erg vond hoor, ik ging anders toch maar inzitten met mijn held die niet tegen naalden en bloed en zo kan.

Dokters en hun stiptheid een beetje kennende, had ik mijn boek meegenomen. Maar best ook, want het is uiteindelijk 10.40u geworden voor het aan mij was. Ik kreeg een uitgebreide echo, en meteen werd duidelijk dat het kleintje deze keer wél op de goeie plaats zat, en blijkbaar daar ook ging blijven. Niet dat een punctie door de placenta ook maar iets uitmaakt, volgens de gynaecoloog. Prof. Defoort is blijkbaar echt wel de autoriteit in het Gentse, die mens doet niets anders, en is er ook zeer bedreven in: snel, vakkundig en pijnloos. Hij mummelt voortdurend instructies tegen zijn assistente, maar als je hem iets vraagt, krijg je een duidelijk en onomwonden antwoord, precies zoals ik het graag heb. Na de prik met drie mooie buisjes helder vruchtwater, kreeg ik opnieuw de baby te zien, gewoon om even te tonen dat alles nog steeds ok was.

echo2

Soit, tegen elf uur stond ik buiten, en ben ik nog eventjes langs school gegaan om te horen of er vragen waren bij mijn examen. Niet dus.

Thuis was mijn ma te hulp geschoten: zij was de kinderen gaan halen, en bleef hier om me te helpen aangezien ik me koest moest houden en zeker geen gewicht (zoals peuters) mocht heffen. Het is een gezellige namiddag geworden, met spaghetti, en daarna rustig geklets buiten in de zon.

En alles is voorlopig prima dus.

Eén antwoord op “Punctie, episode drie”

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *