Geplaatst op

Vis&Vis

over_vis_en_vis_gr

Een tijd geleden twitterde iemand dat je een mooi viskookboek kon winnen als je een mailtje stuurde naar een bepaald adres. Omdat ik op dat moment even niks beters te doen had, klikte ik en mailde ik.

En jawel, een tijdje later kreeg ik een bevestigend mailtje, en nog wat later zat er een pakketje in de bus. Met daarin het kookboek Vis&Vis.

Eigenlijk doe ik het boek met die omschrijving oneer aan: het is meer dan zomaar een kookboek.

Er staan, naast een zeventigtal recepten, namelijk ook een aantal informatieve hoofdstukken in: Vis&Vangst, Vis&Gezondheid, Vis&Toekomst, Vis&Soorten, Vis&Kopen en Vis&Bereiden, maar zonder belerend te worden, gewoon interessant. Het is prachtig vormgegeven, met speekselverwekkende foto’s :-p

De gerechten zelf zijn duidelijk uitgelegd, voor 2 of 4 personen, met een overzichtelijk lijstje aan ingrediënten, alternatieven voor de voorgestelde vis, geschatte bereidingstijd, het aantal kalorieën per portie (met grammen vet, onverzadigd vet, eiwitten en koolhydraten) en een voorgestelde wijnsoort. Vaak staat er ook nog een tip bij voor een groentenbereiding, met korte beschrijving.

Blijkbaar is het een uitgave van het Nederlands Visbureau. Chapeau voor die mensen! Je vindt meer info en blijkbaar ook foto’s hier.

Hier ten huize wordt weinig vis gegeten, maar eigenlijk heb ik nu geen excuus meer. Ik denk dat ik me eens ga verdiepen in de lectuur van dit boek, en ook de praktische kant eens uitproberen.

In elk geval is het boek een aanrader voor visliefhebbers: vlot geschreven, informatief, mooi, en als ik op de foto’s mag afgaan: verdomd lekker!

(En, als ik zo rondkijk op het net, te krijgen voor ongeveer 20 euro)

Geplaatst op

Zombie

Kobe wilde vannacht niet slapen. Niet.

Hij is nochtans vrij probleemloos gaan slapen, en sliep door tot rond ergens twee uur. En toen vond hij dat hij blijkbaar genoeg had geslapen. Hij maakte zijn broer wakker (het nadeel van samen op één kamer te slapen natuurlijk) en toen was het hek helemaal van de dam. Gelukkig wilde Wolf wel degelijk slapen, en negeerde hij uiteindelijk zijn kleine broertje.

Wij konden dat helaas niet: hij begon telkens opnieuw te huilen omdat hij wakker was en altijd wel een uitvlucht vond. Bart heeft ermee opgezeten tussen drie en vier, en hem dan bij ons in bed gelegd, waar hij eindelijk rustig werd. Na een tiental minuten was ik weer in slaap gevallen en draaide me om, tegen hem aan, waarop hij opnieuw begon te wriemelen, en ik hem toch in zijn bedje kreeg.

Na een laatste onderbreking, zo rond kwart voor vijf, heeft hij eindelijk doorgeslapen.

Zeven keer in totaal ben ik uit mijn bed gekomen. Zucht.

En raad eens? Vanmorgen om half acht zat hij vrolijk en wakker aan de ontbijttafel.

Hmpf. Dat was/is bij mij wel anders…

Geplaatst op

Pedagogische studiedagen

Die pedagogische studiedagen zijn toch een aardig beestje.

We leren vanalles bij, en soms ook niks, maar de intentie is er wel. Wat vooral bizar is, is dat je al je collega’s eens samen ziet, zonder leerlingen erbij.

En het lege schoolgebouw, dat zien we wel vaker tijdens deliberaties en zo.

Maar toch. Het blijft een aardig beestje, mijn inziens.

Geplaatst op

Improvisatie

Wat doe je, als je net eitjes hebt gekookt voor het ontbijt, en dan vaststelt dat je eierdopjes ergens in een doos van de verbouwingen zitten, en je er geen flauw idee van hebt waar?

Yup, dan improviseer je maar :-p

eitje

Geplaatst op

Fietsen

Wolf is momenteel naar een verjaardagsfeestje, en dus moesten we daarstraks nog om een cadeautje.

We zijn in het heerlijke weer met de fiets naar Evergem gereden: ik op de gewone fiets, hij op de aanhangfiets achteraan, want hij kan nog net niet echt zelf fietsen. Ik ben nog nooit zo gezwind die brug overgereden: hij vond het een uitdaging om ze zo snel mogelijk te nemen.

Het is amper 6 kilometer heen en terug, maar man, hebben we daarvan genoten zeg!

En zeggen dat ik er meestal gewoon niet aan denk met de fiets te gaan, zo hard is die auto een gewoonte…

Geplaatst op

Zelfkennis?

Op donderdag mag ik een uurtje later beginnen lesgeven, zodat ik meestal eerst nog rustig wat achter mijn PC zit met een kop koffie.

Afgelopen donderdag was Bart al relatief vroeg vertrokken met Kobe, en moest ik Wolf nog naar school brengen. We hadden ontbeten, en hij lag wat tv te kijken in de zetel, terwijl ik in mijn slaapkleren… u raadt het al, voor de PC zat.

Rond tien over acht merkt Wolf vanuit de zetel fijntjes op: “Zeg mama, kijk jij een keer hoe laat het is? Dat ik niet te laat kom op school, hé.”

Ik heb me dus alweer mogen haasten bij het douchen en aankleden en zo. En ik heb de indruk dat mijn oudste zoon zijn mama een beetje kent.

En ja, hij was nog net op tijd :-p

Geplaatst op

Quiz

Ik zit al een paar jaar in een “quizclub”. Een echte kwisser ben ik niet, destijds is het Oud-VEK gewoon beginnen meedoen aan een kwisconvent, met ongeveer 1 kwis per maand. Oorspronkelijk waren het allemaal mannen van het Oud-VEK, maar je kent dat, drukkere job, kinderen, verdere afstand… het leven quoi. Als Oud-VEKker en zusje van voortrekker Jeroen ben ik destijds ook beginnen komen als invaller. Intussen ben ik een van de vaste waarden, en mijn ma eigenlijk ook.

Woensdagavond begon het seizoen met de eerste kwisavond van het jaar. Vorig jaar hadden we deftig gepresteerd, zodat we van derde klasse naar tweede klasse waren gepromoveerd (jaja, ze menen het daar, met klassen en al). Oorspronkelijk kon ik niet, maar rond een uur of zes werd duidelijk dat mijn avond toch vrij kwam. Ik dus bellen naar mijn broer hoe het zat met de kwis ’s avonds. Hij antwoordde dat hij net een mail ging rondsturen om te zeggen dat we die avond forfait gingen geven wegens geen deelnemers: iedereen zat in het buitenland, was met vakantie, of wilde de voetbal zien :-p Zo’n forfait hypothekeert wel de resultaten voor de rest van het jaar natuurlijk, want je krijgt 0 op 80.

Rond half zeven heb ik dan een oproep op Twitter en Facebook gezet, en om half acht bleken we met een voltallige ploeg van vijf te zijn. Schitterend toch? We waren in deel 1 vijfde op zeven, in deel twee 2de. Niet slecht voor promovendi 🙂

Mijn broer kon niet geloven dat ik zo snel een ploeg had kunnen optrommelen. Ik denk dat hij de kracht van sociale-netwerksites nog onderschat. Ik vond het in elk geval gewoon wijs 🙂

Bedankt, heren en dame!

Geplaatst op

Trap

Daarnet had ik de kinderen al naar de badkamer gestuurd om zich uit te kleden, terwijl ik nog snel de tafel afruimde en alles in de ijskast zette.

Ik hoor vaag iets van kikker, en aangezien dat doorgaans springen inhoudt, ga ik kijken. Ik zie nog net hoe Wolf zijn kleine broer trap per trap optilt en laat springen. Wolf weegt 24 kilo, zijn broertje iets van een 15. Absoluut geen goed idee dus, en ze weten nochtans dat ze niet mogen spelen op de trap.

Op het eigenste moment dat ik iets roep van ‘Stop!’, zie ik dat Wolf zijn evenwicht verliest, en net voor ik bij hen ben, slaan ze allebei achterover de trap af, een trede of vijf. Wolf kan nog een paar keer zijn voeten zetten, Kobe, die volledig op zijn broer vertrouwde, tuimelt languit op zijn rug naar beneden, kopje eerst. Onmiddellijk gaan beide kelen open (uiteraard) en grabbel ik naar hen: ze zien er enorm geschrokken uit – zoals ikzelf – maar meer niet. Wolf heeft niks, huilt van de schrik, en Kobe heeft zich wel een beetje pijn gedaan, maar is vooral ook geschrokken.

Gelukkig kan ik ze snel troosten, en gaan ze in de douche. En daar blijkt dat Kobe effectief grote rode plekken heeft op zijn schouderblad en onderrug, en een grote plek met krasje op zijn elleboog. Hij geeft nochtans geen krimp als ik hem was, dus hopelijk is het niet zo erg.

Bij het aantrekken van de pyama’s en het tandenpoetsen zijn ze allebei alweer vreselijk onnozel aan het doen. Oef.

Pas nu, nu ze in bed liggen, schiet het door mijn hoofd hoe erg het eigenlijk had kunnen zijn. Ze hebben intussen plechtig beloofd nooit meer te zullen spelen op de trap, maar toch.

Ik denk – nee, ik weet wel zeker dat ik er vannacht niet goed van zal slapen.

(En dan moet ik meteen aan Michel en San denken, en Anna. Ik mag het niet gedróómd hebben…)

Geplaatst op

Bel

We hebben al een jaar of drie (ruwe schatting, ik ben daar slecht in) een nieuwe voordeur. Met bijhorende bel. Alleen is die voordeur aan de zijkant van het huis, en blijkt niemand dat te snappen.

Aan onze vroegere voordeur was ook een bel, en die is bijzonder lang blijven zitten, kwestie van praktisch te zijn. Met de verbouwingen ging de eigenlijke bel, zijnde het geluidsding, zowat temidden van een muur hangen. Dat ging nu bepaald geen zicht zijn, en dus hebben we ze laten weghalen. We hebben per slot van rekening een werkende bel, nietwaar?

Misschien is het nu ook wel een idee om de oude belknop weg te halen. Ik heb daar onlangs iemand als een zot zien op staan duwen, en dat werkt niet echt natuurlijk.

Duh.

Geplaatst op

Wasprobleem

Kan iemand me hiermee helpen? Ik heb namelijk een wasprobleem, en dan meer bepaald met mijn zwarte was.

Soms komt mijn was namelijk stinkend uit de wasmachine. Yup, stinkend, ik kan het niet anders noemen: een muffe, vieze geur. Er zit dan niets anders op dan de machine opnieuw te laten draaien, en zelfs dan is de geur nog niet volledig verdwenen.

Bij mijn witte was heb ik dat nooit voor, dus aan de machine zelf kan het niet liggen, noch aan het water.

Ik heb al verschillende wasmiddelen voor donkere was uitgeprobeerd, maar ook daar maakt het blijkbaar niet uit.

De enige verklaring die ik heb, is de volgende: Bart heeft nogal een sterke lichaamsgeur en neemt dus elke dag, na zijn douche, een vers Tshirt en verse kousen. De vuile verzeilen dan in de zwarte was, en geven wellicht een geur af. Toch is de geur van de was niet te vergelijken met een zweetgeur of de geur van zweetvoeten, in de verste verte niet.

Ik laat de was ook niet zitten: soms open ik de machine amper een paar minuten nadat het programma is afgelopen, en hangt de geur er toch in.

Iemand een oplossing? Want ik begin dat zo langzamerhand kotsbeu te worden…