Ik ben helemaal uit mijn gewone doen geweest vandaag. Normaal gezien heb ik de voormiddag vrij en doe ik dan een stapel schoolwerk, maar vandaag was er dus pedagogische studiedag en werd ik wel al om half negen op school verwacht. Daar ging mijn gewone rustige ritme…
Waar we vorig jaar op de studiedag nog gingen sporten, en ik er een fantastische kayaktocht op had zitten, was er dit jaar helaas geen tijd voor dat soort plezanterieën. We kregen een korte uitleg, en togen onverwijld aan het werk in de vakgroep. Wij zitten eigenlijk al vrij ver, en toch hadden we andermaal tijd te kort om al onze vakgroepdoelen te verwezenlijken. Maar bon, er was koffie, er was soep, en tegen de middag was er fantastische lasagne. En na de middag was er tijd voor de werkgroepen die een paar weken geleden in het leven zijn geroepen.
Ik heb het gevoel – dat had ik al bij de eerste samenkomst – dat onze groep echt iets kan veranderen. We vlogen er in, met het verslag van de vorige keer en de feedback van de directie, gunden onszelf tien minuten pauze met een koffie, en deden daarna enthousiast weer verder. In die mate dat mensen uit andere groepen ons kwamen vragen wat wij nog zo ijverig aan het doen waren, want de meesten hadden er echt geen zin meer in. Wij hebben aan een sneltempo verdergewerkt, en dat deed eigenlijk best wel deugd.
Enfin, nu eens de ideeën gaan voorleggen aan de directie, en zien wat zij ervan zeggen.
Een goeie studiedag, dat wel, als ge het gevoel hebt dat ge vooruit gaat.