Eigenlijk wil ik om het half jaar bij de tandarts langsgaan, maar ook al stuurt ze me een mailtje, ik wacht doorgaans toch te lang. En dat zal ik deze keer geweten hebben.
Merel, Wolf en ikzelf waren prima in orde. Wolfs hoektanden komen netjes uit waar ze moeten, de tandentrekkerij heeft dus duidelijk geholpen.
Maar Kobe, die poetst blijkbaar op een verkeerde manier, want zijn tanden waren behoorlijk vuil – ook al had hij de avond voordien nog gepoetst – en vooral, er zaten vier gaatjes in! Het dutske kreeg meteen wat uitleg, een spuit in zijn mond, en één opgevuld gaatje. Hij gaf geen krimp, en echt pijn zal het ook niet gedaan hebben, maar gaatjes laten vullen is nooit leuk. De tandarts vond het daarna welletjes voor vandaag: één gaatje was voldoende om te beginnen, het is per slot van rekening allemaal nieuw voor hem, en zo lang stilzitten is ook niet vanzelfsprekend.
De andere gaatjes zullen we laten vullen in de herfstvakantie, in twee keer. Op die manier moet het wel lukken, denkt de tandarts. In elk geval heb ik Kobe intussen nog eens een poetslesje gegeven, en poetst hij nu alsof zijn leven ervan afhangt. Poeh.