Omdat ik eigenlijk bijna alleen maar foto’s post van mijn meisje, heb ik ook even fotootjes getrokken van de anderen. Bij deze dus 🙂
Slaapkop
Ons kleine Mereltje kan niet alleen intussen aan een verbazingwekkend tempo kruipen, ze doet ook niks liever dan stappen. Dat laatste kan ze uiteraard niet alleen, dus trekt ze zich op aan de zetels, salontafeltje en dat soort dingen, en stapt dan vrolijk de omtrek rond. Of ze staat te springen en te dansen in haar park.
Het liefst van al stapt ze aan de handen van grote broer, te zien aan de grote lach op haar gezicht.
Maar gisteren heb ik een soortement loopwagentje in elkaar gezet voor haar, waar ze zich kan aan optrekken, en dan de hele woonkamer rondstappen. Ze botst wel overal tegen, maar als je haar weer op weg zet, is ze weer verder. Ze vindt het héérlijk.
Het leukst is het natuurlijk als broer meehelpt.
En vooraan zit dan nog zo’n muziekding dat ze ook ongelofelijk wijs vindt.
Alleen is ze er blijkbaar ongelofelijk moe van. Ik stak haar gisteren in bed voor haar vooravondslaapje: doorgaans slaapt ze tussen één en half vier, en dan nog een uurtje ergens tussen vijf en zes. Ze lag er deze keer in om half vijf, in haar Tshirtje in een slaapzak, na haar vieruurtje. En toen sliep ze in één ruk door tot kwart over zeven deze morgen.
Ik heb het gevoel dat zo rondstappen voor een tienmaandertje een beetje lastig is :-p
Toetsen
Vrijdag had Wolf een gans pak toetsen van rekenen mee: effectieve toetsen, en oefeningen die op punten werden gezet. Hij deed heel erg nonchalant over die toetsen, en dus bekeek ik ze eens grondig. En was ik op slag een bijzonder trotse mama.
Want mijn Wolf, die heeft amper één enkel verstrooidheidsfoutje gemaakt, waardoor hij één keer 24,5/25 had. En voor de rest alleen maar maximumscores.
Ik gaf hem er een superdikke knuffel voor, en ik weet eigenlijk niet wie van ons twee er het meest glunderde.
(En toch kon ik het niet laten een wenkbrauw op te trekken bij dat ene domme foutje, waarvoor hij ‘sorry’ stamelde en heel erg schaapachtig keek, zoals alleen jongetjes van zeven schaapachtig kunnen kijken.)
Zaterdagdrukte
Dat het een drukke dag was vandaag!
Om half elf stond ik in Kolegem om een trouwmis te zingen van een ex-koorlid en allround fijne gast. Zoiets is altijd fijn om te doen.
Het maakte wel dat ik pas om half twee thuis was, alwaar mijn liefste voor eten voor de kinderen had gezorgd, en nu ook snel voor mij nog een kipfilet in de pan keilde. Want om twee uur werden de jongens al in Zomergem/Beke verwacht, in de Eurocity voor het verjaardagsfeestje van hun neefje Alexander. Het is dus helaas half drie geworden, want eerder zijn we er niet geraakt.
Omdat ik dan toch al een serieus eind richting Eeklo was, ben ik maar meteen doorgereden om mijn grootmoeder in de kliniek met een bezoek te vereren, en en passant ook nog even te versieren met mijn hoedje.
Omdat ik het niet zag zitten om voor dat anderhalve uur dat nog over was terug naar Wondelgem te rijden, om dan na een half uurtje opnieuw richting Eurocity te moeten, heb ik wat winkels afgelopen in Eeklo: Wolf moest dringend nieuwe Tshirts hebben met lange mouwen, en ik wilde nog een zwarte jeansbroek en eigenlijk ook een nieuwe dikke warme zwarte gilet tot voorbij mijn knieën. Dat laatste heb ik niet gevonden, de rest wel.
En toen was het toch echt wel tijd om de jongens opnieuw op te halen – doodmoe en bijzonder zweterig – hen in de douche te steken, te eten, en zelf in de zetel te crashen.
Weight Watchers
Gisterenavond ben ik op de weegschaal gaan staan in de Weight Watcherscursus, en dus deze morgen voor mezelf nog eens. Ondanks alle etentjes links en rechts, en bv. het dessertbuffet woensdagavond, valt het nog best mee. Ik heb het gevoel dat ik het nu echt onder de knie heb, en dat ik inderdaad nieuwe gewoonten aan het kweken ben. Op de weegschaal vertaalt zich dat als volgt:
(Op vrijdagmorgen, droog aan de haak, identieke omstandigheden)
17-06: 84,7
24-06: 84,0
01-07: 83,2
08-07: 83,0
15-07: 82,2
22-07: 83,7
29-07: 83,0
05-08: 83,0
12-08: 82,1
19-08: 82,6
26-08: 81,6
02-09: 81,2
09-09: 81,4
16-09: 80,7
Oh, en nog even ter vergelijking, de officiële gewichten van de donderdagavond om 19.30u op cursus, vlak na mijn eten en met wisselende kleren aan:
17-06: 87,4
24-06: 86,8
01-07: 85,8
08-07: 85,2
15-07: 84,7
22-07: –
29-07: 84,8
05-08: 85,2
12-08: 83,6
19-08: 84,4
26-08: 84,4
02-09: 83,8
09-09: 83,8
16-09: 83,4
Ik probeer nu ook zoveel mogelijk de jongens met de fiets naar school te brengen en af te halen, en dat soort dingen. En ik eet op school geen koek meer als tussendoortje, maar fruit of wat rauwe groenten, en intussen smaakt me dat eigenlijk even hard. Het is dus duidelijk een kwestie van gewoonte.
Maar dat complimentjes krijgen over hoe goed je eruit ziet, dat word je toch nooit gewoon 🙂 Gelukkig maar, zo blijft de motivatie.
Cadeautje van iMaterialise
Op 1 december 2009 maakte ik, via BGGD, kennis met iMaterialise, en ik was diep onder de indruk.
3Dprinting, dat was iets nieuws voor me, en ik vind het nog steeds een schitterend concept. Op hun site kan je trouwens een kort filmpje bekijken dat het grondig uitlegt.
Eigenlijk kan je zowat alles laten printen, zolang je er maar voor wil betalen. Zo blijken bepaalde auto’s in de hogere prijsklasse hun bumpers te laten printen in één stuk, extra stevig.
Op de bewuste decemberdag maakte ik de suggestie om juwelen te printen, en volgens hen hadden ze daar nog niet aan gedacht, en bracht ik hen op een idee. Ik geloof daar niet teveel van, dat het mijn idee zou zijn: ze hadden al armbanden en dergelijke uitgewerkt. Ik heb toen trouwens een armband gewonnen die ik zelf mag ontwerpen, maar… ik heb nog steeds koudwatervrees, ik durf er niet aan te beginnen, en dus bijna twee jaar later is die armband er nog steeds niet. Ik heb een idee, ja, gebaseerd op een bestaand model, maar toch…
Intussen is de designafdeling van iMaterialise, MGX, wel volop bezig met juwelen. Goedkoop zijn ze niet, maar je hebt dan ook wel iets speciaals vast, en dat zie je. Toen een van mijn leerlingen een opmerking gaf over mijn oorringen, legde ik uit dat ze een 3Dprint waren, en ik moet zeggen, ze waren onder de indruk. Ze zagen er meteen ook het potentieel van in, en kwamen met de wildste ideeën af. Maar je kan dus inderdaad zelf dingen ontwerpen, zoals bv. klinken.
Dan heb je meteen compleet unieke stukken in huis, die niemand anders heeft. Je moet maar eens kijken op hun site, echt.
Gisteren lag er een zakje klaar voor de eerste 25 girl geeks, met een bijzonder mooi cadeau: een set oorringen, en een hanger.
Die hanger zou ik zelf niet veel dragen, en dus heb ik hem doorgegeven aan Annick, die wat later was en dus geen zakje meer had.
iMaterialise had alles dan ook nog mooi verpakt, en er zat een handgeschreven briefje in elk zakje. Nice touch!
Mocht ik wat creatiever zijn, en vooral met 3D-modeling kunnen werken, ik zou het wel weten: ik ontwierp zelf een lamp voor in de woonkamer, en liet ze printen.
Maar nu zit ik zelfs al vast op die armband. Stel je voor.
BGGD45: Sony
Het was eigenlijk lang geleden dat ik nog zo had uitgekeken naar een Brussels Girl Geek Dinner: Sony trakteerde ons in de Event Lounge in Brussel op een walking dinner, en dan een Geek Battle: per twee gingen we moeten strijden met elkaar in zeer geeky wedstrijdjes, en de uiteindelijke winnaars gingen naar huis met elk een Sony Tablet, nog niet eens te krijgen in de winkel! MC van dienst was trouwens Steven Lemmens, resident geek van Studio Brussel.
Rond kwart voor zeven kon ik me aanmelden aan de balie, kreeg een gestanste ID om de nek, en kreeg meteen een prachtig cadeautje van iMaterialize, een eigen postje waardig. Een deskundige uitleg van @stvn volgde, ik teamde up met the one and only Gil Plaquet – een zeer verstandige keuze, zo bleek later – en deed me te goed aan het wel zeer degelijke walking dinner, met vooral sublieme dessertjes. Er was nog een massa ander volk: dealers van Sony, zo bleek, die net zoals ons een kijkje mochten nemen naar alle Sony producten daar uitgestald, en ze ook meteen even konden uitproberen, zoals wij.
Dat laatste heb ik niet echt gedaan, omdat we nogal opgingen in het spel. We haalden het in een minikwisje (met veel geluk, want de vragen waren niet echt kennisvragen, als eerder chancevragen), Gil won in een spelletje flipperen, Gil liet een liedje afspelen op een tvscherm met behulp van de nieuwe tablet, Gil gaf de meeste juiste antwoorden in nog maar een spelletje kwis, en diezelfde Gil slaagde er in de finale maar niet in om een televisietoestel uit te zetten met zijn smartphone (ik had er totaal geen idee van hoe ik er zelfs maar aan moest beginnen) maar dat kon het andere team ook aan geen kanten. Tot bleek dat we eigenlijk voor de verkeerde set televisietoestellen stonden, en het dus niet kón werken, al had Gil netjes alles gedaan zoals het hoorde. An van Sony dacht even diep na, en nam toen een gewaagd besluit: ze noemde het een ex aequo, en gaf ons alle vier een Sony Tablet! Yay!
Gil was zelfs nu de perfecte gentleman, en liet mij de tablet meenemen naar huis: de zijne ging hij vrijdag dan wel krijgen. Ik heb dus eigenlijk geen poot uitgestoken, behalve dan de ideale partner van de avond te kiezen! Bedankt, Clo, dat ik hem even mocht lenen!
En trouwens, nog eens bedankt, Clo: het was een hele fijne avond, zelfs zonder het winnen van de tablet. Ik heb me schitterend geamuseerd, en heel lekker gegeten.
En de goodie bag, wel, het is de beste die we al gekregen hebben, al was het maar door de prachtige tas alleen al: een hele knappe zwarte schoudertas met witte boorden en riem, met aan de ene kant het Sony logo, maar aan de andere kant het BGGD logo. Erin zat een 3D Blu Ray van The Chronicles of Narnia: The Voyage of the Dawn Treader (iemand geïnteresseerd? Wij hebben geen Blu Ray), een voucher van MacDonalds voor een gratis 1955 hamburger, en een plastiekzak van Albert Heijn met bio-appelsap, stroopwafels en een doos mignonette van Côte d’Or (allemaal vakkundig ingepikt en gedeeltelijk al soldaat gemaakt door mijn liefste). We hadden trouwens ook nog een 4Gb SDkaartje gekregen bij het binnenkomen. Ik heb geen foto’s gemaakt, maar je kan er wel zien bij Annelies.
Bedankt, Sony en Clo! Een aparte post over de Tablet volgt ook nog, als ik hem wat heb kunnen testen. Maar het ziet er in elk geval al zeer mooi uit!
L’Eau Douce
Ik moest u nog een bespreking van Sauna L’Eau Douce in Drongen, waar we onze huwelijksverjaardag gevierd hebben.
Artikel oorspronkelijk geschreven voor en gepubliceerd op Gentblogt
De foto’s moet je ook daar maar bekijken, want ik ben te lui om ze hier ook nog eens te zetten, en daar kan je ze in ’t groot bekijken :-p
Zo’n privésauna, daar betaal je uiteraard altijd meer voor dan voor een gemeenschappelijke, maar het is dan ook nog weer een pak meer ontspannend, vind ik persoonlijk: je moet naar niemand kijken, je kan je spullen overal laten slingeren, je moet nergens wachten en je kan -indien gewenst- honderduit kletsen in de sauna zonder dat je daarom scheef bekeken wordt.
Ik had even rondgekeken, en was uitgekomen op een privésauna in centrum Drongen, l’Eau Douce. De foto’s zagen er alvast veelbelovend uit.
Toen we iets na zessen aankwamen, werden we hartelijk ontvangen, deskundig en snel rondgeleid, en verder was het gewoon aan ons.
De ruimte verraste me aangenaam: groot, vrij strak qua inrichting, maar toch gezellig. Het eerste wat we deden, was de radio uitzetten, ons uitkleden en de klaarliggende badjas aantrekken, en even op verkenning gaan. In de grote ruimte viel onmiddellijk het sfeervol verlichte zwembad op, dat de ideale temperatuur bleek te hebben: koud als je enkel je grote teen erin steekt, maar perfect als je er eenmaal inligt, ideaal om te zwemmen. Niet dat je echt baantjes kan trekken natuurlijk, daarvoor is het te klein, en een tegenstroomjet is er helaas ook niet.
We begonnen met de royale sauna, waar meer dan ruimte genoeg is voor vier personen, en die dankzij de glazen wanden geen benepen gevoel geeft, maar uitkijkt over de rest van de ruimte. In die ruimte zijn trouwens vier (nep)leren ligbanken, en een grote houten tafel met daarop een paar appels, een potje nootjes, en een grote kan ijskoud water. Overige dranken, zoals de cava en de frisdranken, zijn vrij te nemen maar achteraf af te rekenen.
Na een stevige douche, afwisselend tussen de gewone sproeikop, de koude ‘waterval’, de regendouche en de massagestralen (van de ijskoude emmer ben ik afgebleven) ging ik het koertje op, voor de jacuzzi. Heerlijk gewoon: buiten in de zachte warme bries, het zonlicht gefilterd door de blaadjes van de boom die erboven hangt, in het warme water: genieten. Om u een idee te geven hoe groot dat bubbelbad is: ik heb er, denk ik, een kwartier languit in liggen drijven, alle richting uitgestuurd door de jets en de luchtbellen.
Ook de hammam is heerlijk: het duurt even voordat hij op dreef is, en onderaan blijft het precies wat koud, maar al gauw liep het water me af. Bij zo’n stoombad weet ik nooit of het zweet of condens is :-p
Voor Bart hoefde de infraroodsauna niet, maar zelf kan ik daarvan genieten, ook al is het een klein dingetje met amper zitplaats voor twee.
Tussendoor genoot ik telkens weer van de uitgebreide inloopdouche, of las ik wat op de rustbanken. Dat vond ik ergens wel jammer: er zijn gewone stoelen en harde platte banken, maar geen echte relaxzetels om rustig en ontspannen in te liggen. Aan de andere kant: die twee uur zijn bijzonder snel om, en veel gelezen heb ik niet. Wat overigens een goed teken is.
L’Eau Douce
Abdijmolenstraat 32, 9031 Drongen
0479/23.23.84
www.leaudouce.be
Er zijn verschillende arrangementen mogelijk
Basisprijs: 80 euro voor twee personen voor twee uur.
Tien maanden
Tien maanden is ze intussen, mijn kleine lieverd. Ge zoudt ze toch opeten, als ge dat ziet?
En nog een fotootje van vorige week, toen het nog goed weer was:
Romeinen en Bataven
Ik heb lang getwijfeld door het slechte weer, maar rond een uur of drie heb ik dan toch de koe bij de horens gevat, en ben ik met de jongens naar Velzeke gereden.
Het Provinciaal Archeologisch Museum daar deed namelijk een speciale dag in het kader van Openmonumentendag, zoals elk jaar.
Er was een Romeins kamp, compleet met aarden omwalling met houten staken, zo authentiek mogelijke tenten (lees: aan elkaar genaaide lappen leer),
een glasoven, een pottenbakkersoven, een rookoven en een bakkersoven, allemaal in volle werking, machtig om te zien. Daarnaast was er dan een Gallisch kamp, uiteraard ook met tenten, maar waar ook mensen de nodige ambachten zoals wol spinnen of lederen schoenen naaien aan het uitoefenen waren. Knap.
Het hoogtepunt was echter de veldslag tussen beiden. De Romeinen hadden hulptroepen (auxilia) gelicht bij de Bataven, en dus marcheerden er een paar Romeinen richting het Gallische kamp, en keerden ze terug met wat Bataven in de rangen. Later wilden ze nog meer krijgers, en toen de Bataven daar niet op ingingen, ontvoerden de Romeinen een aantal van hen, en keerden terug naar hun kamp. Bij de Bataven brak er opstand uit, en met zo’n man of vijventwintig trokken ze naar het Romeinse kamp,
waar de Bataafse hulptroepen al snel overliepen en het kamp dus onder de voet werd gelopen. En er prompt verse Romeinse troepen verschenen, zo’n dertigtal soldaten die aanvielen.
Resultaat: nederlaag voor de Bataven, en een hoop dooien. En een ganse groep door- en doornatte mensen, zoals te zien op de foto’s. De laatste zijn dan ook niet meer zo scherp wegens getrokken in de striemende regen.
Op het einde lieten ze dan ook nog twee Romeinse ruiters vechten tegen twee Gallische ruiters, ook fijn om zien.
De jongens, vooral Wolf, vonden het prachtig! We hebben de ‘show’ gezien om vier uur, en nog eens om vijf uur. Toen is het echter ongelofelijk hard beginnen gieten, en ondanks de regenjasjes en de grote paraplu waren we doorweekt. De jongens wilden echter nog niet naar huis, het was er veel te leuk. We zijn dan maar nog even het museum zelf binnengelopen, hebben nog eventjes in het Gallische kamp rondgehangen bij Anthony (een vriend van me die aan reenactment doet), maar toen Kobe effenaf begon te klappertanden, vond ik het welletjes.
Aan de auto heb ik het ventje zijn kleren uitgestroopt tot op zijn onderbroekje – zelfs zijn Tshirt en kousen waren goed nat – en heb ik hem zijn lekker warme en vooral droge gilet (die nog in de auto lag) aangetrokken. Wolf idem overigens. Gelukkig heeft de auto een goeie verwarming, en hadden ze het niet lang koud meer. Thuis heb ik ze allebei in een goed hete douche gedropt, en waren ze snel weer door en door warm. En Wolf maar uitleggen tegen zijn papa over het kampement en de signa en de signiferi en het bronzen Gallische wolfhangertje dat hij gekregen had enzoverder.
Maar weet je, ondanks die regen vonden ze het een ronduit fantastische namiddag. Ik moet dat duidelijk meer doen met hen.