Geplaatst op

Barbecue

De jongens wilden eigenlijk doodgraag eens barbecuen, omdat ze dat nog nooit hadden gedaan. Dus heb ik vandaag de barbecue na twee jaar uit het tuinhuis gesleept en afgekuist. De spinnen wisten niet waar ze het plots hadden.

Aanvankelijk kwam Wolf zeer geïnteresseerd helpen en kijken, maar toen hij doorhad dat daar eigenlijk niks aan te zien was, aan zo’n gloeiende hoop kolen, droop hij snel weer af. Ik kreeg de barbecue snel in brand door een paar aanmaakblokjes, en toen… Tsja, ging het eigenlijk mis. Ik had er namelijk de worstjes en kippenspiesjes opgelegd, en ging in de keuken nog wat kruiden en dergelijke halen. Ik kan niet veel langer dan een goeie minuut weggeweest zijn, maar tegen dan was het vlees al stevig verbrand (lees: zwart). Hmpf. En nee, er waren geen vlammen, alleen gigantisch hete kolen, en geen mogelijkheid om het rooster hoger te leggen dan een tiental centimeter boven de hitte.

Ik heb het vlees dan maar omgedraaid en aan de zijkant gelegd, zodat ook de nog rauwe kant wat zou garen, maar de worstjes waren eigenlijk niet meer te redden. Gelukkig had Bart ook nog biefstuk voorzien, zodat we zeker niks te kort hadden. Hij had ook voorgekookte schijfjes aardappel voorzien, en die had ik in een zilverpapier met olie gelegd, maar ook die bakten bijna dadelijk aan, zodat ik het ook aan de zijkant gelegd heb, en toen het deksel wat op de barbecue heb gezet om alles te laten garen.

Mja, geen groot succes dus. Tot het dessert: nonnebillen! Op zijn Amerikaans hebben we de marshmallows op een stokje gestoken en in de hitte gehouden, tot ze helemaal slap vanbinnen en knisperig vanbuiten waren: heerlijk! Ik heb de jongens beloofd dat ze dat ook nog eens mogen doen wanneer de haard brandt deze winter. En ik mijn vlees netjes perfect kan bakken in een goeie pan.

Geplaatst op

Fruitsla

’s Avonds nog een hongertje (of eerder een goestje), en niet meer mogen snoepen van uw dieet, omdat ge door uw WeightWatcherspunten heen zit?

Wel, maak u dan een grote kom fruitsla!

fruitsla

Ik heb wel een half uur staan snijden, dat wel, maar daarna had ik een overheerlijke, gezonde fruitsla in een grote grote kom, genoeg voor een portie of zes, vermoed ik.

Een appel, twee perfect rijpe peren, een kiwi gold, een goeie poot druiven (die ik nog ontpit heb), twee bananen en een blik ananasstukjes op sap. De nectarines waren helaas nog niet rijp genoeg.

Geef toe, ge zoudt daar toch goesting in krijgen als ge het ziet/leest?

Mijn week was trouwens niet zo goed geweest, nogal wat gaan eten en uiteindelijk het ook niet meer geteld/opgeschreven, alleen toch een beetje opgelet. Op de cursus was ik gelijk gebleven, gisterenmorgen op de weegschaal 200 gr. bij. Ach ja, ups and downs, we komen er wel. Ik heb tenminste niet echt het gevoel dat ik aan het diëten ben, en dat is veel waard.

Geplaatst op

Onverwachte lunch

Dat is eigenlijk wel fijn: twee vriendinnen twitteren tegen elkaar dat ze vandaag niet gaan lopen, maar eigenlijk liever gaan lunchen in de Mub’Art. En aangezien ik nog geen eten voorzien had en maar moet beginnen lesgeven om kwart voor twee, ben ik meegegaan.

We hebben fijn zitten kletsen, lekker gegeten, een goeie koffie gedronken, en toen was ik te laat op school. Tsja, ik was de werken aan de Charles De Kerckhovelaan compleet vergeten, en stond dus vast in de file. Normaal gezien is een kwartier méér dan voldoende om van de Heuvelpoort naar Mariakerke te rijden, toch op dat uur. Nu niet dus. En dat dan in het begin van het schooljaar, ik ben weer goed bezig.

Maar ik heb wél een fijne middag gehad. Bedankt, Sofie en Melanie!

(En een bespreking van de Mub’Art volgt nog wel op Gentblogt)

Geplaatst op

Ziekenbezoek (nou ja)

Het is een bezigheid als een ander, zo bij uw vrouwelijke familie op ziekenbezoek gaan.

Op donderdag ben ik klaar met lesgeven om 12.55u: ideaal om nog op school te eten, en dan een paar andere dingen te doen.

Zoals mijn ma gaan opzoeken, die gisteren aan haar knie is geopereerd. Niet dat ze dat bezoek eigenlijk van doen had: ze had totaal geen pijn, en stapte vrolijk rond. Ze had al gekookt, was al voor vanalles-en-nog-wat aan het rondcrossen, en was zich van geen rust bewust. Stilzitten na een knieoperatie? Da’s voor mietjes! Zeker als het maar om het weghalen van kapot kraakbeen en lastige stukken meniscus gaat, wat denk je wel.

Ik heb dus rustig wat zitten kletsen met haar, en ben dan naar Eeklo gereden, alwaar mijn grootmoeder (mijn moeders moeder, uit hetzelfde hout gesneden) in de kliniek ligt. Ze is ei zo na 90, zo goed als blind, en heeft maar één been meer, maar dat belette haar niet om nog alleen thuis te wonen. Met Familiehulp en verpleegsters aan huis en zo, dat wel, maar dan nog. Maar vorige week is ze gevallen, met een barstje in haar schouder tot gevolg. Gelukkig had ze haar alarmknop om de hals, zodat er zeer snel iemand was om haar op te rapen. Ze mag alleen zes weken niet steunen op haar arm, zodat ze niet met haar looprek rond kan lopen, en dus ook niet thuis kan zijn (er is een niveauverschil tussen living/slaapkamer en keuken/toilet). Ik heb er een uur gezeten: ook haar beste vriendin Odette en kuisvrouw Monique waren er, en we hebben oeverloos gezellig zitten kletsen, want zelfs ik ken die mensen al jaren.

Soit, op die manier was mijn namiddag snel gepasseerd. Maar ik ben toch blij dat ik nu maar 4/5 werk, of dit had niet tot de mogelijkheden behoord.

Geplaatst op

Smoothie

Ik hou eigenlijk niet van het woord, maar ik denk niet dat er een Nederlands equivalent van bestaat. Bon, een smoothie dus.

Zaterdag was het heerlijk warm buiten, en heb ik dus een heerlijk zomerse smoothie gemaakt. Wolf vond dat het precies vloeibare ijscrème was, en ik kan daar inkomen.

smoothie

Ik heb een rijpe banaan in de blender gegooid, daar een goeie poot diepvriesaardbeien bij gedaan, en ook nog een grote poot diepvriesmangostukjes. Daarna heb ik er een potje magere yoghurt bij gekieperd, en een klein beetje zoetstof. Oh, en ook nog een scheut magere melk om het minder dik te maken.

Door het feit dat de helft van de vruchten nog diepgevroren is, krijg je een ijskoude, beetje dikke vloeistof die inderdaad wel wat weg heeft van vloeibare ijscrème, of een dikke milkshake.Voor de foto heb ik er een blaadje munt uit de tuin aan toegevoegd 🙂

De jongens, en ook ikzelf, waren er zot van!

Geplaatst op

Olijf

olijfVrijdagavond moesten Bart en ik naar een klein feestje. Bart zit nl. in de stuurgroep Unizo Meetjesland, en er was daar iemand die eruit stapte, en een afscheidsfeestje gaf bij haar thuis.

Man, die wonen mooi in Lochristi! Enfin, Hijfte, maar da’s hetzelfde. Ze hebben een plantenkwekerij met een speciale niche: zij leveren quasi enkel aan plantenverhuurbedrijven, die planten voorzien en onderhouden in grote bedrijven. Daarnaast hebben ze een nog veel wijzere niche gevonden: ze leveren de planten voor de filmsets van grote blockbusters als die hier ergens in Europa opnemen. Zo hebben ze een varenbos gecreëerd voor Narnia: Prince Caspian, en een hoop lianen en mos voorzien voor de vierde van de Pirates of the Carribean, en nog wel zo’n paar. Ik vind dat dus ongelofelijk wijs he!

Ik heb een hele tijd met de eigenaar staan praten, en ben eigenlijk wel een pak wijzer geworden over een hoop plantgerelateerde dingen. En ik heb in zijn serres prachtige planten gezien: druivelaars van 80 jaar oud, bijvoorbeeld. Of van die zalige oude knoestige olijfbomen, waaronder enkele van meer dan 200 jaar oud. In Spanje hebben die baan moeten ruimen voor appartementen, en gelukkig worden die dan niet gewoon omgehakt, maar uitgegraven en verkocht. Toen hij merkte hoe wijs ik die olijfbomen wel vond, heeft hij me een kleintje cadeau gedaan. Nog 199 jaar te gaan vooraleer hij even krom en knoestig is, maar ne mens moet klein beginnen, nietwaar? Ik vond het een zalig cadeau, en heb de hele avond zitten glunderen. Ik hoop nu maar dat ik hem niet per ongeluk dood krijg…

Geplaatst op

Ebaymummy

Nee, ik heb geen oud Egyptisch lijk gekocht op Ebay, dank u. (Al moet ik daar elke keer zelf weer aan denken en om gniffelen, kieken dat ik ben).

Mensen van de Koopjesfanaat hadden me een tijd geleden gecontacteerd: of ik soms zin had om mee te doen (lees: bloggen en twitteren en facebooken over) met een wedstrijd op Ebay? Ik zou dan 150 euro krijgen op mijn Paypal om kleren te kopen voor mijn kinderen:
– Tshirt, hemd of bloes
– broek of rok
– schoenen
– winterjas
– muts
– handschoenen.

Twee Franstalige en twee Nederlandstalige bloggers worden dan tegen elkaar uitgespeeld om de leukste outfit te verzamelen en nadien op Facebook de meeste likes te verzamelen op de foto’s van hun kinderen. De winnares zou dan nog eens 150 euro krijgen.

Tsja, waarom ook niet? Ik snuister graag online rond, extra kleren zijn altijd fijn, en ebayen, met zijn bieden en veilingstijd, vind ik ook wel leuk.

Drie kinderen aankleden met 150 euro vond ik er wel wat over, zeker gezien de anderen maar eentje moeten aankleden met hetzelfde budget. Soit, ik ben de uitdaging dus aangegaan voor Wolf en Merel, en ben al vrolijk aan het bieden. Alleen handschoenen zullen moeilijk worden, want dat wordt bijna niet aangeboden. En schoenen wil ik nieuw, want tweedehands schoenen, dat is geen goed idee voor kinderen. De wedstrijd is vandaag ingegaan, en loopt twee weken. Soms een beetje kort, omdat de veilingen vaak een week lopen, betalen een paar dagen duurt in sommige gevallen, en je het pakje nog moet krijgen ook.

Het enige jammere vind ik dat de andere Nederlandstalige ebaymummy een vriendin van me is. Maar gelukkig zitten onze dochtertjes op een andere leeftijd. Succes, Annelies!

Geplaatst op

70

Vandaag wordt mijn vader zeventig. Een verjaardag waarvan hij zelf dacht dat hij die nooit ging halen. Wij eigenlijk wel, hoor: krakende wagens lopen het langst, of hoe zeggen ze dat?

Er was een feest voor de familie en dichte vrienden in Merendree, een dorp verder dan Zomergem, waar mijn ouders wonen.

Mijn ma had speciaal dit restaurant uitgezocht omdat het absoluut geen stijve bedoening is, en er ook een ruim terras en speeltuin is. Het weer bleek maar zo-zo, maar toch veel beter dan verwacht: we hebben buiten geaperitiefd, en de jongens hebben heel veel buiten gespeeld. Ook het dessert hebben de meesten buiten opgegeten, en iedereen is gewoon kweetniehoelang blijven hangen omdat het zo gezellig was. Ik heb op een bepaald moment zelfs iedereen buiten moeten kuisen (letterlijk: van in het restaurant naar het terras) omdat het personeel de zaal opnieuw in orde wilde zetten voor de avondshift.

Een heerlijk feit was dat ook mijn twee grootmoeders aanwezig waren, en een groottante. Wie kan dat eigenlijk nog zeggen, dat hij op zijn zeventigsteverjaardagsfeest zijn eigen moeder, schoonmoeder en tante kan uitnodigen om te komen eten? Ze zijn per slot van rekening respectievelijk maar (bijna) 100, 90 en 98. En ze hebben er alledrie enorm van genoten, want ook zij zijn blijven hangen en nog buiten op het terras komen zitten.

Eigenlijk, ook al ben ik niet zo aan familiefeesten, heb ik er deze keer enorm van genoten. En – ik trek nogal wat op hem, zeker emotioneel – mijn vader ook. En daar ging het toch om, nee?

Gelukkige verjaardag, pa!

Geplaatst op

Zalig

Heerlijk weer vandaag, en de kinderen en ik hebben daar dan ook zeer zeer grondig van genoten.

Bart moest deze namiddag weg, en dus waren de kinderen en ik op onszelf aangewezen, en vooral het nodige water en zon en andere fijne dingen. We hebben er dik van geprofiteerd om buiten te eten, Merel buiten te laten spelen, een hoop waskuipen en badjes te vullen met water, en eigenlijk de spelletjes te spelen die ne mens doorgaans in de grote vakantie doet. Je weet wel, die vakantie tijdens de zomer.

kobemanden

Hier zat Kobe in de wasmandconstructie, in de volgende foto is dat Wolf die zijn tong uitsteekt.

wolfmanden

Merel kroop vrolijk rond, en broer heeft een paar foto’s genomen.

Merelkruipen

Ze krijgt krulletjes, mijn kleine meid.

krulletjes

Het bleef  ’s avonds zalig warm, en dus kreeg mijn kleintje ook haar fles nog buiten in de ligzetel, in de warme avondzon. Wolf trok foto’s intussen.

flesdrinken

En ook Kobe wilde foto’s trekken. En net toen hij afdrukte, keek Merel nogal bruusk om naar haar broer, die eigenlijk nogal verschoot van de fles tegen zijn gezicht. Om maar even te kaderen…

scheel

Intussen was het al flink na zeven uur, bleef het prachtig warm, begon het licht te minderen, maar waren mijn jongens nog steeds buiten aan het spelen, iets met piraten en krokodillen en bijten en zo. Ik had gewoon het hart niet om hen naar bed te sturen, op zo’n zalige dag.

schommel

Dit was een dag voor in een doosje. Echt wel. Heerlijk gewoon.

Geplaatst op

De fiets op

Dat het lopen niet zo goed ging, is een understatement. Fietsen daarentegen, daar heb ik weinig moeite mee. Nee, ik haal geen gigantische snelheden, maar ik rijd dan ook op een doodgewone damesfiets, met een jeans en gewone schoenen aan, en zelfs een echt mamamandje vooraan op de fiets om mijn spullen in te steken.

In september moet ik nooit voor 9.20u beginnen werken, en dus kan ik alle dagen de jongens per fiets naar school brengen. Tenminste, als het niet regent, want ik heb echt geen zin om uitgeregend op mijn werk toe te komen. Vrijdag ben ik ook per fiets naar mijn school gegaan, een kleine tien kilometer heen en terug. Zalig gewoon.

Ik ben ook al een paar ’s avonds op mijn eentje een fietstochtje gaan maken. Gewoon, zomaar, voor de lol.

Maar gisterej wilde ik meer. Ik ga naar de Weight Watchers in Doornzele, en dat ligt op een acht kilometer van mijn deur. De eerste paar kilometer zijn zelfs heel vervelend, omdat ik langs de R4 moet, maar aan de andere kant heb ik nu ontdekt dat de gracht langs de rechterkant van de R4 vol staat met prachtig riet en lisdodden. En veel waterbeestjes allerhande. Wie had dat gedacht?

Want ja, ik ben per fiets gegaan. Het was mooi weer, Bart was op tijd thuis, en dus sprong ik de fiets op. Ik was trouwens op de cursus 600 gr af, wat zich deze morgen op de weegschaal vertaalde in 400 gr af. Terug gehydrateerd, zeker? Niet dat ik echt gezweet had, maar toch.
Op de terugweg begon het al serieus te schemeren, en kon ik het vestje dat ik meegenomen had, toch wel goed gebruiken. Ik heb echter nog een paar kilometer rond gereden, want ik wilde niet langs die R4 terug, en ben dus alweer de Evergemse woonwijken gaan verkennen.

Mja. Ik krijg voortdurend complimentjes over hoe goed ik er wel uitzie. Ik moet dus zien dat ik dat blijf volhouden. Voor de rest van mijn leven. Dat wel. Zucht.