Vandaag was een vrij hectische dag.
Om kwart over acht (nu ja…) stond ik al op school voor een korte infovergadering, en daarna de deliberaties. Ze begonnen met de zesde Latijnses, dat zat wel snor, maar bij de vijfdes die na de zesdes kwamen, waren de rollen omgekeerd, en kwamen zij laatste. Tussenin zat dus een ellenlange wachttijd, en compleet niet te voorspellen.
Ik was nog niet klaar met verbeteren, dus ik heb me niet verveeld, ook al omdat de intermezzi van de proclamatie moesten ingeoefend worden. Ik had nog geen van de drie stukjes gezien, en was er niet helemaal gerust in. Ik heb zelfs een vervanger – die gelukkig standby stond en zeer goed is – moeten oproepen, maar bon, het resultaat mag gezien worden. Een heel pak van mijn hart, geloof me.
Uiteindelijk is het een zeer lange dag geworden: pas om half zes zaten de deliberaties van zes en vijf erop, een pak later dan verwacht.
Een dik uur later echter werd ik alweer terug verwacht op school: de traditionele eindejaarsbarbecue voor laatstejaars en leerkrachten. Ik moet toegeven, ik was moe en had er niet veel zin in. Maar het eten (van onze eigen kokkin Anja, petje af) was succulent, het tafelgezelschap aangenaam, en het weer nog steeds prachtig, zodat ik nog tot half twaalf heb staan kletsen buiten met leerlingen. Ik glunder trouwens nóg na: samen met mijn collega Grieks ben ik gevraagd door de Griekjes om met hen te gaan eten. Ik geef toe, ik heb hen zes jaar gehad, zij vijf jaar, en dat telt natuurlijk wel wat, maar dan nog. Het doet altijd bijzonder veel deugd als je het gevoel krijgt dat je geapprecieerd wordt.
Ik zat dus veel te laat in mijn bed, maar ik heb ervan genoten, en meer moet dat niet zijn, toch?
Eén antwoord op “Deliberaties en andere onzin”