Twee jaar geleden hadden we nog buiten zitten ontbijten, en was het heerlijk weer, vandaag stond de chauffage aan om moederdag te vieren. Niet dat dat de pret drukte: er werd vrolijk samen ontbeten met een zachtgekookt eitje en versgebakken croissants, en Wolf en Kobe kwamen hun cadeautjes tonen, uiteraard.
Van Wolf kreeg ik een liefdesmeter, een collage van de zee, en vooral ook een prachtig beplakt juwelenkistje (gelukkig met heel veel lijm zodat het zand goed vast hangt), en van Kobe een zelfgeschilderd bloempotje met daarin twee zonnebloemen.
We deden het daarna lekker rustig aan, en vertrokken tegen de middag naar Ronse, naar het diner bij de schoonouders. Ondanks het koude weer hield Nelly vast aan de moederdagtraditie van het koud buffet, en dat hebben we ons geen moment beklaagd: het buffet dat ze besteld had, was weer om duimen en vingers bij af te likken, en zodanig ruim dat iedereen nog eten meekreeg voor de volgende dag. Gerookte zalm, gepocheerde zalm, tonijncarpaccio met mozzarella, tomates crevettes, vismousse, maar ook een evenwaardig vleesbuffet, met prachtige verse asperges. Heerlijk!
En het dessert moest eigenlijk er niet voor onderdoen. Nelly had zelf rijstpap gemaakt en een grote kom verse gesneden aardbeien, en haar zelfgemaakt roomijs. Daarnaast had ze nog een zalige kom chocomousse besteld, en ook een grote kom trifle, met merengue in, madeleintjes, massa’s slagroom, en heel veel fruit. Man man man!
Daarna zijn we nog even bij mijn ouders langsgegaan, en gelukkig had ma, zoals gevraagd, niks voorzien om te eten, want wij konden geen pap meer zeggen.
Verwondert dat iemand?