Foto’s
Kobes communie begint akelig dichtbij te komen – nog zo ongelofelijk veel dingen te doen! – en dus moesten er dringend foto’s genomen worden. De fotografe was al lang besteld, maar het goede weer, dat liet wat op zich wachten.
Vandaag werd de koe bij de horens gevat, en reden we naar Zomergem. Jawel, ook Kobe wilde dolgraag zijn foto’s aan de vijver, waar Wolfs foto’s zijn getrokken, en destijds onze trouwfoto’s. Tsja…
Ik denk dat het meer dan in orde zal zijn: de tuin lag er mooi bij, de ezels waren gewillig, Kobes rode jasje stak mooi af, en zijn elandje moest er ook bij. En vooral: Kobe werkte volledig mee, hoe lang het ook duurde.
Zelf had ik mijn fototoestel niet mee, ik heb alleen in een rappeke een foto genomen van Merel, die daar prachtig stond te spelen. In tegenlicht, helaas.
Vier jaar en al!
Kleine meisjes worden groot, en niet alleen die van ons: ook mijn metekindje en ‘Merels béste vriendin’ groeit als kool. Ze is intussen dus ook al vier jaar, en kreeg uiteraard een bijhorend feestje. We waren erbij, en zagen dat het goed was, mede dankzij het mooie weer, waardoor we op het terras konden.
Er was een enorm buffet – de foto hieronder is maar een klein stukje –
en er was natuurlijk taart, met kaarsjes die moesten uitgeblazen worden, of wat dacht je.
De jongens waren evenwel op groepstocht met de scouts: om negen uur ’s morgens vertrokken met de trein aan de Dampoort, en om half vijf terug, moe, vuil, en zeer tevreden over hun dagje in Deinze. Maar ik had gerust wat langer in Zomergem willen blijven, het was er bijzonder gezellig.
Dank je, Delphine!
Bowling
Alternatieve verjaardagsfeestjes zijn de max, vooral als je niet door hebt dat het eigenlijk om een verjaardagsfeestje gaat, en niet om een informele broer-zuster-samenkomst. Soit, het neefje zal nog wel eens een cadeautje krijgen ^^
We bevonden ons dus deze namiddag in het glorieuze Beke om te bowlen met mijn beide broers en alle aanhangsels, zijnde zes volwassenen en zeven kinderen. Ook al bowl ik eigenlijk niet graag, ik heb me ferm geamuseerd, vooral eigenlijk in de tweede ronde, toen mijn oudste broer – die glorieus het eerste spel had gewonnen – net niet laatste eindigde, en vooral door alledrie de vrouwen werd afgetroefd. Booyah! (Al is afgetroefd misschien ook niet het juiste woord, met die lage scores.)
Aansluitend zijn we naar het centrum van Zomergem getrokken, alwaar ons een uitgebreid aperitief en een heerlijke spaghetti te wachten stond. Nooit gedacht, maar ik ben zelfs blijven overeenkomen met mijn broer, al hebben we elkaar in het deurgat bij het afscheid toch wat blauwe plekken gelapt. Old habits die hard, zeker?
365 – 8 december
365 – 19 november
Wifi
Was ik twee weken geleden nog gefrustreerd omdat het me niet lukte om zelf wifi te installeren bij ons ma, dan sprong ik vandaag bijna uit mijn vel. Ik had namelijk de huisgeek onder de arm genomen om, in ruil voor onze Apple TV1, zowel een oude MacBook Air op punt te zetten, als om die wifi in Zomergem aan de praat te krijgen.
Het is hem gelukt, ja. Hij heeft namelijk precies hetzelfde gedaan als ik twee weken geleden. Precies. Hetzelfde. Ik dacht dat ik het kreeg! Hij zette de Dlink aan, resette de modem, resette de Dlink, en dat was dat, op nog geen vijf minuten. Ik verzeker het u, het ontploffingsgevaar van mijn kant was reëel.
Maar bon, er is nu dus wifi in het huis van mijn ouders, tot groot jolijt van de jongens, en mijn ma heeft een iPad gekregen van mij. Een verjaardagscadeau van een jaar of twee geleden, denk ik. Nu kan ze rustig in de zetel haar Facebook lezen, dit blog, haar mails… En hoeft ze niet meer te zagen dat het a. zo koud is in de bureau beneden, b. ginder naar rook stinkt omdat ons pa weer heeft zitten roken, c. die computer toch oneindig traag opstart.
Het zal nog wat wennen worden, maar ik ben er zeker van dat ze hem fijn zal beginnen vinden, die iPad. En ik, ik ben blij dat ik ons oudje nog op een “hoogtechnologisch” spoor krijg. Veel plezier ermee, ma!
Mijn eigen kleine paradijsje
Om eerlijk te zijn: het is niet van mij, maar van de beste vrienden van mijn ouders. Ik ga er al zolang ik me kan herinneren, het is gewoon een stukje van mijn jeugd. De hele uitleg kon je vorig jaar al lezen, toen ik er ging picknicken met Vallery en Bo.
Vandaag had ik al een tijdje vastgelegd om door te brengen met Gwen. We gingen het laten afhangen van het weer: bij goed weer samen naar de Gentse Feesten, bij regen bij een van ons thuis. We hadden niet gerekend op zowat de warmste dag van het jaar, om eerlijk te zijn. En toen ik dus gisteren belde met het voorstel om naar de vijver te gaan, zag ze dat meteen zitten. Voor een picnic zijn onze dametjes nog wat te klein (de dag zou te lang worden) maar een uitgebreid vieruurtje behoorde dan wel weer tot de mogelijkheden.
En zo stonden we rond half drie in Zomergem, ik met mijn drie kinderen, Gwen met haar drie jongste, een vriendje van Ernest, en diens zus. Iets later kwam ook nog mijn ma toe met de twee kinderen van mijn broer, en waren we dus met tien kinderen tussen twaalf en twee. Ik had een parasol en wat dekentjes mee, strandspeelgoed en stapels handdoeken. We hadden allemaal uitgebreid fruit voorzien, er waren koeken, ik had cake en donuts mee, en er was voldoende water. In elk opzicht.
365 – 23 juli
Wolfs verjaardagsfeestje
Wolf is weliswaar in februari al negen geworden, maar toen was ik doodziek van de griep, en moesten we het feestje noodgedwongen afblazen. Sindsdien is het er niet meer van gekomen, en eigenlijk was het bij Marthe ook zo’n beetje. En dus besloten Delphine en ik om het feestje dan maar samen te doen, aangezien zij de beste vrienden zijn, en zowat dezelfde vriendenkring hebben ook.
Het werd een zwembadfeestje in Zomergem: een klein kinderbadje, maar ook een heel fijn groot zwembad waar ze in het eerste deel makkelijk kunnen staan. Er is een feestjesformule: eerst ga je zwemmen (en is de jarige gratis), daarna kan je in de cafetaria voor 4,80 euro per persoon twee pannenkoeken krijgen met een drankje erbij. Wij hadden zelfs het aparte zaaltje, zeer aangenaam. We hadden ons ingedekt tegen slecht weer met gezelschapsspelletjes, maar het toffe is, dat er naast het sportcomplex een speelplein ligt, en in dat zalige weer hebben ze dus alle vijftien samen ook buitengespeeld.
Ik denk, dat het een fijn feestje was. Nee, eigenlijk weet ik dat wel zeker.