De laatste dag op een vakantie betekent altijd inpakken, natuurlijk, en dat is wat we deden. Het gaat altijd een pak sneller dan bij het vertrek, vind ik: alle vuile was in één koffer proppen, en dan al de rest ook zo een beetje samenleggen, en een paar keer goed controleren dat je niks vergeten bent. We ontbeten, zetten de afwasmachine in gang, en begonnen aan de opruim en de opkuis. Merel zocht alle speelgoed bij elkaar – iets té goed, want hier thuis merkten we dat ze potloodjes van Lucas mee heeft – Kobe stofte af met nat, en Wolf begon te stofzuigen.
Uiteraard nadat alle bedden opnieuw waren afgehaald – grote hilariteit bij de kinderen, trouwens, ze zaten er bijna ín, in die lakens – en het meeste van de rommel buiten aan de deur stond. En ik, ik verzamelde, stapelde, kuiste keuken en badkamer, en zowat alle andere kleine dingetjes. Uiteindelijk mochten zij nog wat tv kijken, terwijl we aan het wachten waren op de afwasmachine. Gewoon vertrekken was geen optie, want dan krijg je een compleet beschimmelde vaat: been there, done that.
Enfin, tegen half twaalf zaten we gepakt en gezakt in de auto, richting Eupen. We pikten langs de baan twee caches op, fotografeerden een Romeins geïnspireerd beeld
en reden fluks naar Eupen centrum. En reden daar toch wel even rond, want de straat waarlangs de GPS ons stuurde, was eenrichting geworden, en we raakten maar via een behoorlijke omweg in de buurt van de parking. Waar we prompt een parkeerplaatsje vonden net buiten het betalende gedeelte.
We wandelden een eindje verder, en kwamen op een alleraardigst pleintje, waar we rustig en eigenlijk vrij goedkoop aten, met als afsluiter uiteraard een ijsje.
Daarna trotseerden we de dreigende wolken en op een bepaald punt zelfs de regen, en gingen rondlopen om een paar caches te zoeken. In het eerste park vonden we helaas niks, in de twee volgende gelukkig wel, en ook nog een speeltuin. Op de foto’s kan je goed zien hoe Wolf ongelofelijk lief voor zijn zusje zorgt. Helaas kon hij niet voorzien dat de glijbaan zodanig snel was, dat ze pardoes met haar poep in de grote modderplas terechtkwam, in plaats van netjes op haar voeten. Gelukkig waren er verse kleren in de auto :-p
We deden nog het startpunt van een cache aan het kerkhof, maar toen was mijn gsm bijna plat en hadden we het ook een beetje gehad. Rond half vijf reden we dus richting Leuven om de sleutels in de bus te gaan steken. Toen we om half zes aan kwamen bij de deur van Jan en Ellen, sliepen Merel en Kobe echt wel diep. Ze hebben zelfs nooit gemerkt dat ik uitgestapt ben. Enfin, intussen hadden we gehoord dat er verschillende ongelukken gebeurd waren op de Brusselse Ring, en dat er vlot anderhalf uur vertraging op zat. Hmpf. Dan liever nog wat in Leuven zelf blijven, medunkt. We reden een paar straten verder, en Wolf en ik zochten nog een cache. Na twintig minuten zoeken wilden we het opgeven, en vond ik hem op de valreep alsnog. Intussen waren eerst Merel, en daarna ook Kobe zachtjes wakker geworden. Ik doorkruiste de stad om een bakker te vinden die nog open was, we kochten een paar koffiekoeken, en probeerden verderop in de straat nog een cache te vinden, maar helaas. Intussen was het half acht, en gingen we het er toch maar op wagen.
De file viel al bij al nog mee: we stonden nauwelijks stil, en verloren uiteindelijk een dik kwartier, denk ik. Kwart voor negen waren we thuis, een paar minuten later lag Merel al in bed, en nog iets later ook Kobe, en daarna Wolf. Maar alle drie waren ze het erover eens: het was een fijne vakantie!
