365 – 20 mei 2023 – kappersmuur
Haar
Ik had deze middag een kappersafspraak want mijn haar was veel te lang aan het worden naar mijn goesting en viel aan geen kanten meer. Toen Merel dat hoorde, keek ze zeer beteuterd: ze wou ook dringend naar de kapper! Maar als ze me dat niet zegt, kan ik dat niet weten natuurlijk.
Soit, ik belde naar Songül en Merel mocht meekomen, maar ze kon niks beloven want eigenlijk had ze mij er al min of meer tussen genomen. Merel dolgelukkig, en tegen twee uur stonden we samen met de fiets bij de kapper. Mijn haar werd onder handen genomen en was zoals het moest.
En dan mocht Merel alsnog in de stoel: haar haar was weer prachtig lang aan het worden, maar ze wilde het af naar een eindje onder haar schouders: ze vindt dat mooier en ik vind het zo jammer, maar zij is baas over haar eigen haar.
Ze liep in elk geval te stralen, en dat is uiteindelijk wat telt voor mij. Ik zal wel in stilte een traantje laten over die lange blonde lokken.
Kapper
De rug is al genoeg gebeterd – lang leve de kine – dat ik vandaag voorzichtig met Merel naar de kapper kon gaan. Mijn haar moest dringend af, en ook Merels haar moest grondig worden bijgeknipt. Daarnaast kreeg ze ook opnieuw highlights (baléage) voor haar lentefeest.
Zelf had ik het mijne al opnieuw gekleurd, maar het was veels te lang geworden.
En toen was het dringend tijd om opnieuw te gaan platliggen. Maar ik ben wel blij dat het gelukt is en dat de rug toch zo ver nog wilde meewerken. Oef.
Kapper
Dat het nodig was, zeg ik u. En dat het nu gelukkig een pak beter valt. 15 euro well spent.
Toch nog kapster
Het is niet alsof ik echt last had van een coronacoupe: mijn haar groeit zodanig traag dat dat allemaal nog bijzonder hard meeviel.
Toch was ik blij dat ik deze namiddag ook nog eens naar de kapper mocht: vooraan was het behoorlijk lang geworden en vooral als het waaide ging het alle kanten uit.
Songul heeft het meteen goed kort gezet, vooral achteraan, en het ziet er, goh, redelijk speciaal uit, maar wel leuk. Alleen ben ik compleet vergeten een foto te nemen :-p Het voelt in elk geval wel alsof er een halve kilo haar af is. Wat niet kan, overigens, want ik heb niet eens zo veel haar…
Ik ga het meteen dan ook maar kleuren maandagmorgen: vorige week, met mijn ‘langere’ haar zijn er al een aantal presentaties voor de OpenSchoolDag opgenomen, de rest is voor maandag en dinsdag, en dus moet het er meteen goed uitzien.
Voor en na, zeker?
366 – 20 oktober 2020 – schapenwolkjes
Van tandartsen, kappers en cursussen.
Dat het gisteren een goed gevulde dag was, en dat mijn rug het zal geweten hebben!
Ik kon gelukkig wel nog uitslapen en op het gemak ontbijten, maar tegen half twaalf zat ik bij de kapper om het vorige week ontdekte gaatje te laten repareren. Echt, ik prijs me gelukkig met mijn tandarts: no nonsense, een zeer gerichte uitleg en verder niks. Geen pijn, geen overbodig iets, gewoon in orde.
Bon, thuis had Bart gekookt en tegen één uur stonden Merel en ik bij de kapper. Bij haar moesten gewoon de puntjes eraf, bij mij wilde ik terug naar mijn oude kapsel: lang aan beide kanten werkt niet voor mij. De ene kant krult onverbeterlijk alle kanten uit, en ik vind dat ik eruit zie als Charlotte Kiekeboe.
Nog wat later kwam mijn collega Latijn op werkbezoek: we hebben een nieuw leerplan en dus moeten we ook een nieuwe cursus hebben. Ik heb gelukkig al het materiaal van een collega uit Deinze kunnen krijgen, maar nu moeten we dat nog naar onze eigen hand zetten. We zijn een goed paar uur bezig geweest, maar het resultaat van hoofdstuk één mag er wel al zijn. Gelukkig maar.
En toen, toen ben ik plat gegaan. Het is Bart die Wolf naar en van de rugby gebracht heeft, voor mij was het welletjes.
Ik ga proberen dinsdag te starten, maar dan gaat de rug toch nog iets beter moeten zijn dan nu: dit hou ik (nog) niet vol.
Hmpf.