Sleeën

Wolf was deze morgen speciaal vroeg opgestaan – hij zit in een afkoelingsweek en moet dus niet fysiek naar school, hij had het eerste lesuur ook geen online les of zo – om met zijn zusje per slee naar school te gaan. Ze heeft dat namelijk nog nooit gedaan, en de kans is groot dat dit ook de laatste keer zal zijn voor haar dat dat überhaupt mogelijk is.

De laatste keer dat we die slee gebruikt hebben, was in 2017 in de Ardennen, in Waimes. En zelf herinner ik me dat ik ooit nog de jongens per slee naar school heb gebracht, maar da’s echt lang geleden, in 2013. Merel zat toen nog in de crèche. Toen had het echt een dik pak gesneeuwd, zo van die goeie plaksneeuw.

Vol goeie moed en twinkelende ogen ging Merel dus op de slee zitten. Helaas, poedersneeuw heeft geen enkele draagkracht… Al meteen werd duidelijk dat het niet ging lukken, de slee ging dwars door de sneeuw heen en zat op de stenen.

Ze zijn dan maar samen te voet gegaan, kleine zus naast haar grote broer.

Man, ik ben blij dat mijn kinderen elkaar zo graag zien…

Sleeën bij Reinhardstein.

Het is onvoorstelbaar hoe onproductief de voormiddagen hier in Waimes wel zijn, maar aan de andere kant: dat is net de charme van vakantie, dat er geen druk is om productief te zijn: geen kamers die moeten opgeruimd worden, was die moet geplooid worden, of schoolwerk dat moet ingehaald worden. Niks moet. De kinderen waren prachtig aan het spelen, ik zat rustig te lezen, en zo werd het middag voor we het goed en wel beseften.

Rond de middag maakten we er een zaak van, en reden naar Robertville om er frietjes te gaan eten in een van de beste frietkoten die er zijn, uitgebaat door een stel Vlamingen. Voor ons viertjes bestelden we twee medium pakjes friet met nog wat randdingen erbij, en daar hadden we genoeg mee. En bleek er veel sneeuw te liggen naast de parking ^^

IMG_8176

We hadden nog even getwijfeld of we de wandeling naar boven zouden doen van aan de dam van Robertville, maar dat leek ons met mijn laars toch niet zo’n goed idee, en dus waren we naar de parking gereden. Op een volledig besneeuwd weggetje met een serieuze hellingsgraad. Ik hield mijn hart al vast voor de terugweg, maar gelukkig was dat nergens voor nodig.

We wandelden en gleden – al dan niet met slee – tot aan het kasteel, zagen dat het mooi was, en stelden ook vast dat de wandeling die ik in gedachten had naar een geocache, absoluut ondoenbaar was in die aangevroren sneeuw. Volgende keer beter dus.

We glibberden terug naar boven, en zagen toen dat er mensen aan het sleeën waren in de weide naast de parking. Op nen-ik-en-nen-gij zaten mijn drie speelvogels ook de wei in, en ik denk dat we er ongeveer een klein uur gebleven zijn. Zelfs ik ben naar beneden gegaan op de slee.

De hoop om in de verse sneeuw alsnog naar boven te geraken op de oprit, werd snel de kop ingedrukt, helaas. We zijn dan maar weer bij de vriendelijke gebuur blijven staan, en die maakte daar totaal geen punt van. Gelukkig maar.

IMG_8218

Eigenlijk waren we snel terug thuis, maar het was welletjes geweest. We hebben ons allemaal lekker in het huisje verschanst onder een dekentje, en daar intens van genoten.

Zalig, zo vakantie…