Still Stien-quiz

Vanavond heb ik deelgenomen aan een bijzonder fijne quiz, die voor mij redelijk bevreemdend was. Als in: een sociale spagaat.

De quiz werd namelijk georganiseerd door de familie De Zutter uit Zomergem, mensen met wie ik altijd in de KSA heb gezeten, maar die ik in geen jaren heb gezien. Christine, een van de zussen die zelfs nog op mij heeft gebabysit, heeft borstkanker gehad en sindsdien doen ze allerhande acties ten voordele van Kom Op Tegen Kanker. Vorige jaren deden ze de quiz in de kerk van Beke, maar die is niet meer veilig volgens de brandweer. Een van haar neefjes, Daan, is blijkbaar oud-leerling van onze school – de link heb ik dus nooit geweten of ik had hem wel eens gevraagd de groeten te doen aan zijn pa – en vroeg of ze onze grote zaal mochten gebruiken. Ja dus, als sponsoring. Een van de andere sponsors was mijn broer Jeroen, en die vroeg of we mee gingen spelen. Euhm, ik had ons dus al ingeschreven met Richard The Turd, omdat ik daar wel van uit ging. Jeroen ging dan met ons meespelen, en Tom, onze sterspeler, ging dan meespelen met de A-ploeg, zijnde Ali Chemicali.

De helft van de zaal bestond dus uit mensen van Zomergem, die ik enkel nog kende van Facebook en dergelijke. Ik heb dus mijn beste Zomergems boven gehaald.

De andere helft van de zaal waren collega’s en oud-leerlingen, die me dus kenden als mevrouw Rombaut die keurig Nederlands spreekt. En dan was er naast Jeroen ook nog mijn vaste quizzers, die me nog op een andere manier kennen.

Maar de quiz zelf was dus echt wel leuk, goed gedaan, goed niveau, fijne vragen, intelligente rode draden… We eindigden uiteindelijk zesde, nog voor alle andere teams waarin een collega zat, dus daar was ik wel trots op. En de winnaar? Ali Chemicali, en daar was ik ook best wel trots op, want ook Astrid speelde met hen mee, en dat is een vriendin die ik binnengehaald heb in ons team voor de woensdagquizzen van het SQ. Dus ja, het B-team was dik oké, het A-team heeft gewonnen.

En ik had een toffe avond, meer moet dat niet zijn.

Hotshotsquiz: a near miss

Het was een beetje een vreemde dag vandaag: eerst gewoon lesgeven, dat wel, dan in de namiddag gewoon rustig thuis, wat administratie voor school, een klein tukje, en dan plots vier giechelende tienermeisjes in mijn auto voor een ritje naar Brugge. Merel ging op toneelweekend en ik had me aangeboden om te rijden.

Ik verzeker u: als een van hen een kort filmpje moet maken voor een opdracht voor Duits, en het enige dat ze moeten zeggen is: “Ich bin im Auto mit…” en dan de gsm doorgeven en elk hun naam zeggen, dat is goed voor twintig minuten gegiechel, geproest, geschater en vooral geen bruikbaar filmpje. Zelf ook heerlijk zitten grijnzen, ik geef het toe.

Soit, klokslag half zes draaide ik de parking van het kasteeltje op waar ze gingen overnachten:

In de buurt ging ik daarna nog met enige moeite een cache oppikken, want in het heenrijden stond er een gigantische file aan de overkant van de autostrade en ik had echt geen zin om daarin te gaan staan. Helaas, ik moest wel op tijd terug zijn want om acht uur was er in Destelbergen de Hot Shots Quiz, eentje die vorig jaar bijzonder aangenaam was. Vijf minuten op voorhand tekende ik present op een volle maar wel stille parking. Hmm?

Bleek dat de quiz eigenlijk om half acht begonnen was, maar dat Nicholas dat een klein beetje verkeerd had doorgestuurd en niemand van ons had dat uiteraard gecontroleerd. De eerste ronde hebben we dus maar half kunnen oplossen – ze waren gelukkig niet stipt begonnen – en pas toen ze bij ronde drie vermeldden dat we na die ronde ook de tafelronde moesten afgeven, hadden we de reflex om àlle papieren uit de envelop te halen. Man, nog nooit zo snel een tafelronde proberen invullen!

Bon, we waren uiteindelijk nog 20ste van de 52 deelnemende teams, we hebben veel punten links en rechts laten liggen, maar ik had wel echt een fijne avond. Merci, gasten!

Zeer plaatselijke sneeuw

Ja, er was sprake van sneeuw, maar het ging allemaal zo erg niet zijn. We hadden dan ook, zoals al maanden vast lag, vandaag opnieuw quiz in Sint-Amandsberg, om half negen.

Tot rond kwart na zeven een eerste mailtje binnenkwam van een van de deelnemende teams: of dat wel verstandig was om de quiz te laten doorgaan, want bij hen, in het zuiden van Gent, was het behoorlijk stevig aan het sneeuwen. Huh? Hier geen vlok te zien.

Soit, één na één liepen gelijkaardige mails binnen, zodat we besloten de quiz af te lasten: het is idioot om voor een onnozel spelletje onnodige risico’s te lopen, toch? Maar hier: geen vlokje te zien. Gelukkig konden we alle teams wel bereiken.

Ik kreeg een fotootje binnen van een van ons eigen team, uit Merelbeke, en viel bijkans van mijn stoel:

Uit Leuven liet een vriendin weten dat daar toch al meer dan vijf centimeter lag en dat het nog vrolijk verder deed.

Ik stuurde een fotootje terug van rond een uur of tien ’s avonds:

Maar aan de andere foto’s te zien was het inderdaad geen overbodig gegeven geweest om de quiz uit te stellen.

Soit, hier in Wondelgem dus nog een halve vlok, in Evergem zelfs totaal niks. Het was weer bijzonder lokaal dus. Tsja.

Kammekequiz 23

Ja ik weet het, we zijn 2024, maar door corona zijn we een aflevering misgelopen, waardoor we nu aan nr. 23 zitten.

Ik wilde eigenlijk wel weer meedoen met collega’s, maar die konden allemaal niet op een of andere manier. Ik had toen gezegd tegen Luc – de organisator die over de inschrijvingen gaat – dat hij me gerust nog ergens bij mocht zetten als ze een vierde man nodig hadden. Daardoor verzeilde ik bij een groepje meisjes, oud-leerlingen van vorig jaar. Wel euh… laat ons stellen dat ze niet bepaald doorgewinterde quizzers waren. Maar we eindigden uiteindelijk toch 21ste van de 50, dus dat viel best mee. Ik heb trouwens een paar rondes gepikt voor onze eigen quiz voor volgend jaar, er zaten een paar zeer goeie tussen.

Het verslag ervan heeft diezelfde Luc geschreven, hier op de schoolwebsite, compleet met grappige foto van mezelf. Hoezo? Wel, sinds een paar jaar organiseren ze ook een tombola waarbij je leuke dingetjes kan winnen die ergens in de quiz vermeld worden. Ik had zowaar prijs en won een pot muskaatnoten, iets wat inderdaad ergens een antwoord was. Ik heb in elk geval goed gelachen en er zelfs mijn inzet uit gehaald. We hebben nu wel nootmuskaat voor de komende twintig jaar, denk ik zo…

Maar misschien ga ik voor volgend jaar wel eens actief op zoek naar quizzers die een link hebben met onze school. Ik wil eigenlijk nog wel eens winnen, ja.

SQ quiz

Blijkbaar willen ze er een traditie van maken dat wij als Oud-VEK het quizseizoen openen, en ik had daar geen probleem mee.

We hebben wel de laatste twee weken vollen bak moeten doorwerken, want ik ben veel te laat in gang geschoten. Maar er waren acht vragenronden met bijna altijd een thema, er was een fijne fotoronde met acrostichon en vooral ook een muziekronde. Daar heb ik echt veel tijd in gestoken: ik heb uit alle mogelijke nummers vaak heel korte fragmentjes geknipt met kreten. Kreten als in: de eerste seconden van ‘I feel good’ van James Brown, een lange uithaal in een hardrocknummer, dat soort dingen. Sommige teams vonden dat frustrerend, maar ikzelf heb me daar gigantisch mee geamuseerd. Probeer gerust zelf…

Wie de antwoorden wil weten, moet me maar een berichtje sturen.

Het werd een goeie opening met vandaag negen ploegen: zeven oudgedienden, twee die eens kwamen kijken. Mochten er nog ploegen zijn die zin hebben in een deftig quizje telkens de tweede woensdag van de maand in Sint-Amandsberg: roep maar, ge zijt welkom!

Laatste quiz van het seizoen

Yup, het zit er weer op, het seizoen van het SQ, ofte de quiz waar ik al een jaar of twintig aan meedoe…

We waren niet met veel ploegen – nieuwe aanmeldingen zijn bijzonder welkom – maar het was wel weer gezellig, en die nieuwe locatie daar in Sint-Amandsberg is echt wel oké: er is meer dan ruimte genoeg, de prijzen van de drank zijn schappelijk, er is een ruime keuze, en er is zelfs een beamer.

Extra voordeel: Astrid woont vlakbij en is de ideale invaller, want ze weet verdomd veel en dan vooral op die gebieden waarin we niet altijd even sterk zijn. Alleen doet de muziekronde ons steevast de das om: we staan doorgaans aan de leiding of toch tweedes, en dan verliezen we telkens weer die koppositie. Tsja…

En vandaag was al helemaal een specialleke: de jonge uitbater van de zaal heeft speciaal voor ons zelf een quiz samengesteld, zeer gevarieerd en eigenlijk perfect van moeilijkheidsgraad, en meer dan behoorlijk amusant. Hij was doodzenuwachtig maar heeft dat prima gedaan, waarvoor dank!

Soit, op naar een volgend seizoen!

Oh, en speciaal voor mij was Nicolas met zijn oltimer gekomen, een volledig herwerkte oude Ford Mustang. Alleen het geluid hoor je nog zo’n halve kilometer in het rond, denk ik…

Hot Shots quiz in Destelbergen

Eddy had ons uitgenodigd om mee te doen met de Hot Shots quiz in Destelbergen. We = Eddy, Stijn, Nicholas en ik, want Tom deed mee met Ali Chemicali, zijn andere quizploeg die een stuk beter genoteerd staat dan Richard the Turd. Hij was ons al de hele tijd aan het uitdagen, goedsemoeds uiteraard, dat wij spectaculair gingen verliezen. Quod non. Het werd een amusante quiz en we eindigden spannend vijfde, met Ali als derde. Niet slecht dus, helemaal niet slecht. We waren in goede doen, denk ik dan.

En als prijs heb ik een hele fijne roze sjaal meegenomen die ik in een kerstpakje voor Merel heb gestoken, en die ze echt wel leuk vond.

En achteraf, ergens zo rond half één ’s nachts, ben ik nog wat verderop een cacheke gaan zoeken in het donker, kwestie van even uit te waaien na de drukte en het lawaai.