Geplaatst op

Kam School View

Zoals ik eerder al schreef, heb ik collega’s met behoorlijk maffe ideeën.

Omdat we dus onze nieuwe leerlingen – of toch misschien toekomstige leerlingen – niet bepaald mogen laten rondlopen in de school zoals op een gewone OpenSchoolDag, hadden Lana en Ruben het ambitieuze idee om een KAM School View te maken, volledig in de stijl van Google Street View.

Met een 360° camera zijn ze alle gangen en de meeste lokalen gaan fotograferen, hebben ze overal een link gezet naar de specifieke vakken die we daar in de kijker wilden zetten – mijn bijdrage dus waren alle pagina’s met uitleg over de vakken – zijn ze zelfs de speelplaats gaan fotograferen, en als klap op de vuurpijl heeft Lana er zelfs zes easter eggs, in casu appeltjes in verstopt.

Ik vind dat persoonlijk geniaal: zo krijg je toch een beeld van de school, maar wel volledig coronaproof.

Ga gerust maar eens rondlopen op mijn school ^^

Ik ben dus zowel super trots als mega dankbaar. Echt.

Geplaatst op

Moe.

Moe. Maar echt bone deep moe, tot op het bot. En moeite om mezelf op te laden.

Het zijn ook al zware weken geweest, om eerlijk te zijn. Ik geef nog steeds 4/5 les, waarvan de helft met een halve klas achter een computerscherm en een halve klas voor mijn neus, die verstopt zit achter een mondmasker.

Dat vraagt veel planning, maar ook vooral veel energie: ik ben gewoon om ‘show’ te geven voor de leerlingen die gewoon in de klas zitten, maar nu moet je zowel voor die leerlingen je les geven, als zorgen dat ook de leerlingen die thuis zitten en dus de les volgen die ik live stream, aandachtig blijven. Dat is een andere manier van lesgeven, eigenlijk.

Soit, het zij zo.

Daarnaast is er dus die OpenSchoolDag waarvoor ik intussen ook zelf de presentatie heb gedaan. Op de infoavond had ik twee collega’s die dat live hadden gedaan, maar de ene collega is momenteel afwezig en de andere heeft gewoon geen energie meer over om dat er nog bij te nemen.

Ik heb dan zelf maar de bindtekstjes uitgeschreven, net zoals de visie en zo, foto’s en filmpjes gezocht van de verschillende activiteiten op school, en alle presentaties zelf ingesproken. Elk stukje is op een andere locatie zodat de school goed te zien is, en alles is tussen mijn lessen door opgenomen.

Deze week waren er ook nog de klassenraden, en vlak daarvoor dus nog een verbetermarathon.

Alle extra’s voor de website zijn normaal gezien ook verzameld, alle vakken en foto’s zitten erin, alles staat klaar.

En ik, ik ben moe. Maar echt. Bon, nog een week, en dan is tenminste die OpenSchoolDag achter de rug. Toch dat.

Geplaatst op

OpenSchoolDagcoördinator

Bon, ik heb dus officieel de coördinatie van onze OpenSchoolDag in handen. Excuus: virtuéle openschooldag. En daar gaat het natuurlijk om. Ik had eerder eigenlijk al de Infoavond op mij genomen, nu gaan we nog een stapje verder.

In de vakantie had ik al even overlegd met onze adjunct, gisterenavond zaten we samen met een kerngroepje om vooral die nieuwe ideeën op punt te zetten.

Het wordt nog pokkeveel werk, maar als alles loopt zoals het moet, zal het dik in orde zijn. Het is een kwestie van meticuleus plannen, heel veel online zetten, en vooral ook gewoon heel veel tijd in steken.

Maar ik zie het wel zitten, ja. No stress.

Ugh.

Geplaatst op

OpenSchoolDag

Ik geef toe, ik hield mijn hart vast voor deze openschooldag. Vorig jaar was die van een tot vijf, en ik heb hem toen nauwelijks overleefd: ik kon niet meer op het einde.
Vandaag was hij zelfs van tien tot vijf, een pak langer dus. Ik was gisteren eigenlijk uitgenodigd voor een Bal Obscura, maar ik wist dat ik me veel beter gewoon koest zou houden en ben dus maar netjes thuis gebleven. Tsja, ik begin mezelf eindelijk een beetje te kennen, en vooral mijn eigen beperkingen sinds het gedoe met de rug.

Bon, om half tien stond ik dus op school met een hoop gerief, en dat werd netjes door superlieve collega’s uitgeladen. We installeerden het hele lokaal zoals de vorige jaren: Ellen maakte Romeinse hapjes met leerlingen, Lucie deed vooral veel uitleg, en ik liet mensen proeven van mede, iets wat bijna niet gekend is. Maar aangezien die honingdrank nogal populair is -understatement- in larpmiddens, is een maat van ons, Tom, met een heuse medewinkel begonnen in Antwerpen, schuin tegenover the Geeky Cauldron waar ze het ook verkopen. Ik had dan ook een mooi aanbod én flyers van de Atmicmu mee, en ja, het werd vrij vlot verkocht. Het resultaat was dat ik het grootste deel van de dag rechtgestaan heb, maar eigenlijk viel het al bij al goed mee.

Wolf en Kobe waren intussen ook op school: Kobe om met techniek te spelen, Wolf om met Arwen rond te lopen in Romeinse kledij. En gelukkig ook om mee te helpen bij het opruimen, want toen begon het wel lastig te worden.

Maar al bij al hebben we veel info gegeven, veel uitgelegd over het verschil tussen de twee en de vier uur, en was het wel in orde, ja.

Het verslag mét foto’s dat ik voor school heb geschreven, vind je hier.

Geplaatst op

Dood.

Ik lig in mijn zetel, en ik ben niet van plan er vanavond nog uit te komen. Of zelfs maar een teen te verroeren.

Laat ons stellen dat ik er een klein beetje over ben gegaan vandaag. Klein beetje maar.

De voormiddag was weliswaar rustig, maar toch weer meer dan gewoon in de zetel liggen: met Wolf naar de Poel rijden, en een uurtje rustig in de Labath een manuscript zitten verbeteren, met een grote latte erbij. Thuis had Bart het eten al op tafel, en maar goed ook: om kwart over een stapten Wolf en ik alweer in de auto, richting OpenSchoolDag.

Ik geef toe: daar was ik een beetje over in mijn gat gebeten, jawel. Toen vorige week namelijk de dienstnota verscheen over de Openschooldag, zag ik dat ik zonder boe of ba gewoon was ingeschakeld op school, en dan nog voor een dubbele taak: zowel de medebar als het nemen van foto’s. Prompt mailde ik terug: dat ik nog steeds 100% in ziekteverlof ben, en met reden. Dat mijn lijf dat niet aankan, en dat ik dus niet van plan was de hele tijd te blijven. Ik kreeg een verontschuldigend mailtje terug: dat ze dachten dat ik sowieso kwam, en dat ze me daarom hadden ingeschakeld. Ik was er echt niet mee gediend: ik doe al, ondanks mijn ziekteverlof, de website en de rest van de communicatie, de flyers, de brochures, de integratielesjes: was een simpel telefoontje dan zo veel gevraagd misschien? Toen ik iets later dan de adjunct aan telefoon had, heb ik hem dat ook nog even meegedeeld.

Maar bon, tegen half twee stond ik dan toch op de OpenSchoolDag, waar mijn collega’s al volop bezig waren met leerlingen, en waar ik maar plaats moest nemen achter de bar. Een lieve, fotogekke collega kreeg mijn fototoestel in handen, en trok maar liefst 400 foto’s: mooi meegenomen!

IMG_4556

Ik had gedacht van om half vier weg te gaan, een half uurtje te gaan liggen thuis, en dan te zorgen dat ik om 16.45 uur op de generale repetitie zou zijn voor ons concert morgen. Niet dus: er was echt veel volk, en ik bleef maar uitleg geven en mede schenken. Ik ben ook gaan zitten en voor een stuk blijven zitten, want het ging gewoon niet meer. Om vijf uur ben ik dan echt weggevlucht, terwijl Wolf achterbleef om in mijn plaats op te ruimen.

Ik ben nog even langs huis gegaan om een kwartiertje te gaan liggen en de pijn te laten wegebben, maar uiteindelijk stond ik om half zes dan toch weer op de generale repetitie, tot half acht. Toen konden ze me ongeveer samenvegen. Ik ben naar huis gereden, heb gegeten, en lig nu dus in de zetel. Pompaf. Plat.

’t Zal straks wel weer beteren hoor, maar nu nog eventjes niet.

Geplaatst op

Beetje te veel voor Corneel…

Ik heb me vandaag een beetje overdaan. Een beetje veel, eigenlijk.

Het begon al deze morgen: ik ben op ’t gemakske met de kinderen naar school gewandeld, en ik heb daar serieus deugd van gehad. Wat me ook opviel: ik had er geen enkele last meer van, van die anderhalve kilometer. Voor de vakantie moest ik daarna thuis onmiddellijk gaan liggen, maar nu heb ik eerst nog opgeruimd, koffie gemaakt, enzoverder.

De rest van de voormiddag heb ik me koest gehouden, want om een uur stond ik op school: een vergadering met de zesdes rond de uitvaart en de stand van zaken. Moet ik dat perse doen? Nee hoor, ik zou het kunnen vragen aan een collega, maar ik doe het al jaren, weet er intussen alles van, dus waarom ook niet?

Enfin, kwart voor twee ging ik langs bij de financieel coördinator, om samen de flyers voor de openschooldag te bestellen. Ik had die opgemaakt, onze onvolprezen grafica Lisa heeft dat naar druknormen gebracht, en nu moesten ze dus besteld worden. Iets voor mij? Goh, ook dat doe ik al een paar jaar, dus waarom niet?

Daarna heb ik Kobe ingeschreven voor volgend jaar. Er is sinds dit jaar een centraal aanmeldsysteem, maar gelukkig krijgen broertjes, zusjes en kinderen van personeel nog voorrang. Oef.

Aansluitend waaide ik binnen bij Peggy, de personeelsverantwoordelijke. Samen hebben we uitgezocht dat er effectief zoiets bestaat als een reïntegratietraject, waarbij ik 60% zou kunnen gaan werken. Dat zie ik zitten, voltijds nog niet. Als ik het bekijk in mijn agenda, zou dat acht uur lesgeven betekenen, en 4 uur website, wat ik eigenlijk altijd blijven doen ben. Ik moet nog wel goedkeuring krijgen van MEDEX, maar ik zie niet in waarom niet.

Tegen dan was het ongeveer half vier, en ging ik richting grote zaal, want volgende weekends is er het fameuze schooltoneel. Ik maak daar de programmaboekjes van, en ook dit jaar, ziekteverlof of niet, zag ik dat zitten. Alleen waren de foto’s die ik doorgestuurd had gekregen, wel heel mooi – er zaten echt schitterende portretten tussen – maar niet sprekend genoeg voor een programmaboekje, en dus ging ik zelf foto’s nemen. Alleen… ik dacht van een kwartiertje te blijven, maar dan ging ik vast en zeker prominente scenes missen, en dus ben ik maar meteen de hele doorloop gebleven, de volle twee uur.

Mijn pijp was uit. Meer dan uit, ik was stilaan misselijk aan het worden. Ik ben naar huis gereden, en Wolf zag het meteen. “Mama, jij gaat nu meteen in de zetel liggen. En geen gemaar, wij legen de auto wel uit”.

Ik heb de gevoel dat mijn kinderen mij goed kennen, ja. Maar ik was wél tevreden van mijn dag, en tevreden van mijn foto’s. Straks eens dat programmaboekje afwerken se.