Ik vermoed dat de titel hierboven zelden tot nooit uitgesproken wordt, tenzij misschien als je bij Taranartos werkt.
Al sinds jaar en dag “schenk” ik mede op de OpenSchoolDag: de drank uit de Oudheid met gisting op basis van honing. Het is een prima gespreksopener voor mensen die het niet kennen, waaraan ik dan uiteraard naadloos een uitleg over Latijn kan koppelen. Uiteraard, want dat is natuurlijk wel de bedoeling.
Vorig jaar had ik mijn mede nog bij Tom besteld, maar eigenlijk veel te laat om goed te zijn, en als daar dan nog een vertraging bij de Post bij zit, dan heb je problemen. Als in: de mede werd op school geleverd op maandag, twee dagen te laat dus. Hmpf. Gelukkig had ik thuis nog twee eigen flessen staan, maar daar zat geen alcoholvrije tussen. Tsja.
We hebben de doos met de zes flessen dan maar in een kast op school gezet: ongeopend blijft dat behoorlijk lang goed. Donderdag, toen zowat het hele lokaal klaar was, wilde ik die doos uit de kast halen, maar… Geen doos. Foetsie. Lusu. Verdwenen.
We hebben met een paar zowat de hele school afgezocht op de meest logische plaatsen: alle andere kasten in dat lokaal en de belendende, de voorraadkasten in de keuken, de kasten in de administratieve blok… Ook een mailtje naar de collega’s bracht geen soelaas: de mede was spoorloos. Hmpf. Ik had die wel anderhalve dag later nodig, of de hele setup van ons lokaal moest veranderen.
Soit, ik kwam thuis en stuurde een bericht naar Kristof, de zaakvoerder van Taranartos, invoerder van mede uit Koekelare. Hij begreep meteen het hele medenoodgeval – zie je wel dat dat woord moet bestaan? – besprak met mij de beste keuzes, ik bestelde, en vrijdagmorgen om elf uur stond hij hier met vier flessen nieuwe mede.
Een duur grapje voor de school, want die moest natuurlijk wel opnieuw betaald worden, maar man, wat een service! Nog eens dikke merci, Kristof!