Geplaatst op

Nieuwjaren, deel 3

Ha ja, als je niet alleen familie als meters en peters hebt, maar ook nog een goede vriend van de familie, tsja, dan moet je ook daarmee nieuwjaren natuurlijk.

Dirk en Ilse hadden ons uitgenodigd om samen met hen vandaag een glas te drinken onder de Stadshal – de Gentse nieuwjaarsdrink – en daarna te eten in Café Théâtre. Ik moest echter eerst ons pa gaan halen in het ziekenhuis, en zag dat staan ook niet meteen zitten om zolang recht te staan. Bart is dus al om elf uur doorgereden, ik ben achtergekomen met de kinderen.

Het was, zoals verwacht, aangenaam, gezellig en lekker, en zoals de vorige keren ook weer met een matige bediening. Ne mens zou denken dat ze daar toch wel eens iets aan zouden doen, maar blijkbaar niet…  Maar we houden van de ambiance en blijven dus terugkomen.

En Kobe, die zag het alweer helemaal zitten met zijn peter!

 

Geplaatst op

Nieuwjaren, deel twee

Ha ja, met mijn familie hadden we dat nog op nieuwjaar zelf kunnen regelen, met Barts familie is het traditioneel op de eerste zondag van het nieuwe jaar. Kerstdag hadden we nog bij Nelly thuis gevierd, nu zaten we in het restaurant van Triamant – de serviceflat waar ze verblijft – en dat was ook dik in orde.

Daarna trokken we met zijn allen naar haar appartement voor de nieuwjaarsbrieven.

Ik kreeg trouwens opnieuw, na de pareloorbellen vorige week, een heel mooi cadeau van mijn schoonmoeder: een prachtig, oud kettinkje dat nog van haar moeder is geweest. Er bestaat een foto van haar waarop ze het draagt, en ze is een jaar of twintig. Dat moet dus ergens het interbellum geweest zijn. Zoals de juwelier zei: de waarde zit niet in het goud of de stenen, wel in het vakmanschap en het ontwerp. En de leeftijd, natuurlijk. Nelly droeg het ook vaak, en ik had er telkens al bewonderend naar gekeken. En nu mag ik het het mijne noemen, en ik vind dat prachtig.

Het doosje waarin ik het kreeg, was trouwens dat van haar uurwerkje, van een juwelier op de Groote Markt in Deinze ^^.

Bart bracht daarna met mijn auto nonkel Staf naar huis en nam de kinderen mee, ik ging nog een paar geocaches oppikken en reed daarna naar ons pa in ’t ziekenhuis.  En toonde trots mijn nieuwe aanwinst.

 

 

Geplaatst op

Nieuwjaren

Het had wat voeten in de aarde, maar bon, er is genieuwjaard gisteren. Met de kinderen deden we ’s middags een fondue, en ze konden zich niet herinneren dat we dat ooit al gedaan hadden.

En tegen zes uur kwamen de broers alweer hier met hun gezin. Tsja, eerst sputterden ze allebei tegen wegens niet echt op voorhand gepland en andere plannen en… Maar toen zei de ene: “Goh ja, tegen zes uur kunnen we wel in Wondelgem zijn”, waarop de andere instemde. En het dus blijkbaar hier te doen was. Soit, we hebben er niet echt veel werk van gemaakt: chipjes en zo en daarna gewoon kaas met brood. Oh, en nieuwjaarsbrieven, natuurlijk.

Tegen negen uur bracht ik ons pa terug naar het ziekenhuis, en dat was dat ^^

Geplaatst op

Verjaardagsfeestje voor tiener Kobe

Eigenlijk waren we het niet van plan, maar dinsdag dacht ik: waarom vragen we zondag niet gewoon iedereen voor koffie en taart? Een impromptu feestje, wie kan, kan, en wie er niet kan zijn, ook niet erg.

Ons pa en Nelly kwamen sowieso al eten, dus waarom niet? En tot mijn grote verbazing konden zowel Koen, Roeland als Dirk. Enkel Jeroen had al andere plannen, maar daar was niks aan te doen.

En dus maakten Merel en ik gisterenavond nog tiramisu, en bakten we deze voormiddag een glutenvrije, lactosevrije chocoladetaart voor Ilse. Lekker! En deze namiddag, terwijl Nelly zat te lezen en ons pa zat te mijmeren, bakten we ook nog de fantastische confituurtaart uit de Aveve af.

Gelukkig had Kobe intussen zijn kamer volledig opgeruimd, en stonden al zijn elanden netjes op zijn rek.

IMG_1434

Tegen vier uur druppelden de gasten binnen, en was er taart. We bleven eerst nog wat binnen zitten, want het was nog frisjes buiten en het waaide behoorlijk. Een uur daarvoor was het zelfs nog aan het regenen geweest…

Voor het aperitief trokken we echter naar buiten. En daar moest ook Kobes nieuwjaarsbrief gelezen worden. Nieuwjaarsbrief? Jawel, dat heeft u goed gelezen: Dirk was nog steeds niet tot bij ons geraakt om te nieuwjaren, en dus moest het maar vandaag ^^ Kan eindelijk dat nieuwjaarscadeautje weg van de piano :-p

Intussen was het heerlijk weer geworden, en genoot iedereen er zichtbaar van om buiten te zitten, een glas witte wijn of zoiets te drinken, wat knabbels te eten, en gezellig te zitten praten. En de kinderen? Die waren naar boven getrokken en zagen we nog nauwelijks. Fijn feestje, voorwaar…

Geplaatst op

Nieuwjaren, deel 2

Er moest vandaag nog eens genieuwjaard worden, maar dan aan Barts kant van de familie. Mijn vader was ook uitgenodigd, en moest om elf uur bij mij staan. Bart ging voor de gelegenheid chefkok spelen, en was al rond acht uur ’s morgens naar Ronse vertrokken. Maar elf uur kwam en ging, en geen vader. Ik belde naar Jeroen, en die ging eens kijken bij ons pa. Die was zich net aan het aankleden, maar wel al gewassen en geschoren. Zucht.

Ik heb de kinders ingeladen, en ben naar Zomergem gereden. Dat was eigenlijk sowieso de meeste wijze actie, want ons pa verbieden om wijn te drinken, dat behoort tot de categorie ‘Augiasstal kuisen’. Op deze manier kon ik hem netjes weer thuis afzetten, ongeacht de hoeveelheid alcohol in zijn bloed.

Bon, we waren dus om kwart voor een in Ronse in plaats van twaalf uur, en dan waren we nog niet eens de laatste. Mjah. Bart was tegen alle verwachtingen in bijzonder zen, en had alles onder controle.

Er waren hapjes en nieuwjaarsbrieven. Uiteraard.

En toen was er een fantastische truffelrisotto, gevolgd door Nelly’s zelfgemaakte pompoensoep, en dan everzwijnenfilet met gestoomde groenten en kroketjes. Bart had zelfs ook weer voor dessert gezorgd met zijn kegel van soesjes en zijn lemon curd.

IMG_8238

Intussen hadden mijn pa en Bo blijkbaar een verstandhouding gevonden: Bo was niet meer bij hem weg te slaan, en mijn pa was hem vanalles aan het wijsmaken. Leuk om zien!

Maar ik voelde me eigenlijk absoluut niet goed: ik ben al van vorige week aan het hoesten, en het lijkt alleen maar erger te worden. En door de gargantueske hoestbuien is het ook nog eens in mijn rug geschoten. Ik zat dus krom van de pijn, en mijn humeur was navenant. Morgen dus maar even tot bij de dokter, dacht ik zo.

Gelukkig wachtte er ’s avonds nog een date op mij: een nieuwe aflevering van Sherlock op de BBC. Ik heb hem wel bijna van het scherm gehoest, maar kom.

Geplaatst op

Nieuwjaren

Jawel, er wordt hier nog steeds naarstig genieuwjaard. Ons ma wist dat ze op nieuwjaar zelf te moe ging zijn – uitgaan, jaja – om echt een volledig ‘feest’ te geven, en het was eigenlijk nogal à l’improviste dat we daar toen allemaal waren. We hadden natuurlijk toen wel de nieuwjaarsbrieven gelezen, ha ja. Maar een familiefeest? Dat was voor vandaag gepland.

Ons ma zag er tegenop om voor zoveel man – acht volwassenen, zeven kinderen – eten te voorzien, en dat begrijp ik maar al te goed. Maar ze heeft wel een brigade aan jongere mensen in huis, en dus brachten Roeland en Sarah een pleiade aan hapjes mee, had Delphine voor heerlijke zalm met toast en vooral een bijzonder lekkere tomatensalade gezorgd, en zorgden Bart en ik voor drie grote schotels versgemaakte lasagne. Ons ma moest dan natuurlijk wel nog de tafel zetten en zo, en zij had ijsbuche voorzien, maar het scheelt toch echt wel een pak werk.

Ons pa had redelijk fantastische wijn bovengehaald, eentje zelfs die volgens de Vivino-app tegen de 500 euro voor een fles ging. Het smaakte, kijk maar naar de gezichten van de heren hierboven.

En de afwas? Met een dergelijke brigade is dat eigenlijk ook snel geregeld.

Ik had in elk geval een bijzonder fijne namiddag, en de kinderen duidelijk ook. De vier jongens waren op een bepaald moment hijgend binnengekomen: ze hadden buiten op het terras een ijsbaan gemaakt en amuseerden zich te pletter! En de meisjes, daar had oma mijn oude kamer voor opgewarmd, en die waren daar rustig aan het spelen.

Merci, ma!

Geplaatst op

Nieuwjaren

Zoals elk jaar kwamen ook nu Dirk en Ilse nieuwjaren bij hun petekindje Kobe. Die las apetrots zijn nieuwjaarsbrief voor, en kreeg een Skylander Racespelletje in de plaats. Ze hadden ook een prachtige bos bloemen mee, en fantastische taart van Joost Arys. En eigenlijk hadden we vooral een bijzonder gezellige namiddag.

Geplaatst op

Nieuwjaren

Ons ma zag het niet zitten – ze waren zelf weg geweest gisterenavond – om uitgebreid iets te doen voor Nieuwjaar vandaag. Wij, aan de andere kant, zagen het dan weer niet zitten om níet langs te komen. En dus nodigden we onszelf maar uit. Net zoals Roeland en Jeroen met hun gezin. Wij brachten javanais mee en zelfgebakken pompoentaart – een nieuwe – en Roeland had champagne mee, en er was koffie.

En uiteraard waren er ook nieuwjaarsbrieven, en de bijhorende envelopjes. Jeroen was iets later, maar nog net op tijd om de meter-peter-brieven uit te wisselen.

Maar de prijs van het schattigste? Die ging toch echt wel weer naar Marne en haar liedje. Oordeel zelf maar.

Geplaatst op

Op bezoek bij omoe

We waren nog steeds niet gaan nieuwjaren bij mijn grootmoeder in Ursel, dus dat werd zo langzamerhand hoog tijd.

Ik dus de auto volgeladen – iets later dan gepland, want de kinderen waren hier ongelofelijk mooi aan het samenspelen –  en richting Ursel. Na wat gezoek vonden we oma in de eetzaal, waar ze vrolijk aan het zingen was, en kregen de kinderen onmiddellijk een halve doughnut toegestopt van de verzorgster. Daarop togen we vrolijk naar de cafetaria, en vrolijk is wel het woord, ja ^^

IMG_3555

Daar werd er gekletst, respectievelijk cola, warme choco of ice tea gedronken, en door de kinderen eigenlijk onnoemelijk braaf gewezen.

Dik drie kwartier later reden we naar oma – mijn ma – omdat die toch op de weg naar huis ligt, en ik dan een amaryllis die op het punt staat te bloeien, kan meenemen. Ha ja, zij trekken als volleerde gepensioneerden naar Gran Canaria voor een weekje :-p

Daar waren ook Alexander en Marie-Julie, en binnen de drie minuten – ik overdrijf niet – ontaardde het daar al in een immens kussengevecht. Onderstaand filmpje was op een moment dat het ergste eigenlijk al voorbij was, en ze al wat aan het kalmeren/moe worden waren. Het lawaai daarvoor was tien keer erger, geloof me.

Tegen zessen reden we naar huis, want om zeven uur moest ik al in de Blandijn staan, voor een lezing door studiegenoot Yanick Maes over De rerum Natura van Lucretius. Echt wel interessant.

Maar om negen uur, toen ik thuis was, ben ik toch in de zetel geploft. Poeh.

 

Enfin, ’t was weer een goeie dag!