Nieuwjaren
Eind februari nog nieuwjaren, faut le faire. Maar de enige zondag in januari dat de drie kinderen konden, kon ons pa zelf niet. En we hebben blijkbaar alle drie nogal volgeboekte agenda’s. Tsja.
Maar vandaag zaten we allemaal rond twaalven in de Scheve Zeven in Zomergem. Er was lekker eten, de kinderen speelden mooi samen, en wij probeerden te praten in de nogal luidruchtige omgeving.
Mijn broer ging op een bepaald moment toch weer aan het stoken, waarop ons pa tegen mij begon te roepen, en ik kan dat momenteel écht niet hebben: ik zit op mijn tandvlees, kijk ongelofelijk uit naar volgende week, en dus ging ik gewoon even in de auto zitten. Allez ja, liggen, want de rug doet het niet onder al die stress.
Bon, Jeroen kwam vragen om terug binnen te komen, en toen ook Bart dat vroeg, deed ik dat maar. Na het dessert trokken we dan naar ons pa zijn woonkamer om daar nog de nieuwjaarsbrieven te lezen.
Missie geslaagd, en dat nog vóór eind februari :-p
366 – 23 februari 2020 – M3
Nieuwjaren in Ronse
Zag Nelly het vorige week nog niet zitten om mee te gaan op restaurant, nu was ze wel degelijk netjes opgekleed en klaar om in het restaurant van Triamant samen met ons te lunchen. Ze had de menu ook op voorhand besteld: paté als voorgerecht en een hertenstoofpotje met witloof en kroketjes. Een dessert hoefde niet, al had ze wel een digestief voorzien.
We aten namelijk taart op haar kamer, terwijl de nieuwjaarsbrieven werden voorgelezen en het nieuwjaarsgeld en/of cadeautjes werden uitgewisseld.
Merel kreeg zowaar een ticket om samen met Else en Liv naar Ketnet Musical te gaan, en ik wist dus niet dat dat kind zo hard kon glunderen…
Daarna ging Bart nog even nonkel Staf bezoeken en reed ik met de kinderen naar huis, maar eerst hebben we nog snel de cache opgepikt die achter Triamant ligt. Nog een chance dat ik Wolf mee had…
Nieuwjaren, deel 3
Ha ja, als je niet alleen familie als meters en peters hebt, maar ook nog een goede vriend van de familie, tsja, dan moet je ook daarmee nieuwjaren natuurlijk.
Dirk en Ilse hadden ons uitgenodigd om samen met hen vandaag een glas te drinken onder de Stadshal – de Gentse nieuwjaarsdrink – en daarna te eten in Café Théâtre. Ik moest echter eerst ons pa gaan halen in het ziekenhuis, en zag dat staan ook niet meteen zitten om zolang recht te staan. Bart is dus al om elf uur doorgereden, ik ben achtergekomen met de kinderen.
Het was, zoals verwacht, aangenaam, gezellig en lekker, en zoals de vorige keren ook weer met een matige bediening. Ne mens zou denken dat ze daar toch wel eens iets aan zouden doen, maar blijkbaar niet… Maar we houden van de ambiance en blijven dus terugkomen.
En Kobe, die zag het alweer helemaal zitten met zijn peter!
365 – 13 januari 2019 – Café Théâtre
Nieuwjaren, deel twee
Ha ja, met mijn familie hadden we dat nog op nieuwjaar zelf kunnen regelen, met Barts familie is het traditioneel op de eerste zondag van het nieuwe jaar. Kerstdag hadden we nog bij Nelly thuis gevierd, nu zaten we in het restaurant van Triamant – de serviceflat waar ze verblijft – en dat was ook dik in orde.
Daarna trokken we met zijn allen naar haar appartement voor de nieuwjaarsbrieven.
Ik kreeg trouwens opnieuw, na de pareloorbellen vorige week, een heel mooi cadeau van mijn schoonmoeder: een prachtig, oud kettinkje dat nog van haar moeder is geweest. Er bestaat een foto van haar waarop ze het draagt, en ze is een jaar of twintig. Dat moet dus ergens het interbellum geweest zijn. Zoals de juwelier zei: de waarde zit niet in het goud of de stenen, wel in het vakmanschap en het ontwerp. En de leeftijd, natuurlijk. Nelly droeg het ook vaak, en ik had er telkens al bewonderend naar gekeken. En nu mag ik het het mijne noemen, en ik vind dat prachtig.
Het doosje waarin ik het kreeg, was trouwens dat van haar uurwerkje, van een juwelier op de Groote Markt in Deinze ^^.
Bart bracht daarna met mijn auto nonkel Staf naar huis en nam de kinderen mee, ik ging nog een paar geocaches oppikken en reed daarna naar ons pa in ’t ziekenhuis. En toonde trots mijn nieuwe aanwinst.
Nieuwjaren
Het had wat voeten in de aarde, maar bon, er is genieuwjaard gisteren. Met de kinderen deden we ’s middags een fondue, en ze konden zich niet herinneren dat we dat ooit al gedaan hadden.
En tegen zes uur kwamen de broers alweer hier met hun gezin. Tsja, eerst sputterden ze allebei tegen wegens niet echt op voorhand gepland en andere plannen en… Maar toen zei de ene: “Goh ja, tegen zes uur kunnen we wel in Wondelgem zijn”, waarop de andere instemde. En het dus blijkbaar hier te doen was. Soit, we hebben er niet echt veel werk van gemaakt: chipjes en zo en daarna gewoon kaas met brood. Oh, en nieuwjaarsbrieven, natuurlijk.
Tegen negen uur bracht ik ons pa terug naar het ziekenhuis, en dat was dat ^^
Verjaardagsfeestje voor tiener Kobe
Eigenlijk waren we het niet van plan, maar dinsdag dacht ik: waarom vragen we zondag niet gewoon iedereen voor koffie en taart? Een impromptu feestje, wie kan, kan, en wie er niet kan zijn, ook niet erg.
Ons pa en Nelly kwamen sowieso al eten, dus waarom niet? En tot mijn grote verbazing konden zowel Koen, Roeland als Dirk. Enkel Jeroen had al andere plannen, maar daar was niks aan te doen.
En dus maakten Merel en ik gisterenavond nog tiramisu, en bakten we deze voormiddag een glutenvrije, lactosevrije chocoladetaart voor Ilse. Lekker! En deze namiddag, terwijl Nelly zat te lezen en ons pa zat te mijmeren, bakten we ook nog de fantastische confituurtaart uit de Aveve af.
Gelukkig had Kobe intussen zijn kamer volledig opgeruimd, en stonden al zijn elanden netjes op zijn rek.
Tegen vier uur druppelden de gasten binnen, en was er taart. We bleven eerst nog wat binnen zitten, want het was nog frisjes buiten en het waaide behoorlijk. Een uur daarvoor was het zelfs nog aan het regenen geweest…
Voor het aperitief trokken we echter naar buiten. En daar moest ook Kobes nieuwjaarsbrief gelezen worden. Nieuwjaarsbrief? Jawel, dat heeft u goed gelezen: Dirk was nog steeds niet tot bij ons geraakt om te nieuwjaren, en dus moest het maar vandaag ^^ Kan eindelijk dat nieuwjaarscadeautje weg van de piano :-p
Intussen was het heerlijk weer geworden, en genoot iedereen er zichtbaar van om buiten te zitten, een glas witte wijn of zoiets te drinken, wat knabbels te eten, en gezellig te zitten praten. En de kinderen? Die waren naar boven getrokken en zagen we nog nauwelijks. Fijn feestje, voorwaar…
Nieuwjaren, deel 2
Er moest vandaag nog eens genieuwjaard worden, maar dan aan Barts kant van de familie. Mijn vader was ook uitgenodigd, en moest om elf uur bij mij staan. Bart ging voor de gelegenheid chefkok spelen, en was al rond acht uur ’s morgens naar Ronse vertrokken. Maar elf uur kwam en ging, en geen vader. Ik belde naar Jeroen, en die ging eens kijken bij ons pa. Die was zich net aan het aankleden, maar wel al gewassen en geschoren. Zucht.
Ik heb de kinders ingeladen, en ben naar Zomergem gereden. Dat was eigenlijk sowieso de meeste wijze actie, want ons pa verbieden om wijn te drinken, dat behoort tot de categorie ‘Augiasstal kuisen’. Op deze manier kon ik hem netjes weer thuis afzetten, ongeacht de hoeveelheid alcohol in zijn bloed.
Bon, we waren dus om kwart voor een in Ronse in plaats van twaalf uur, en dan waren we nog niet eens de laatste. Mjah. Bart was tegen alle verwachtingen in bijzonder zen, en had alles onder controle.
Er waren hapjes en nieuwjaarsbrieven. Uiteraard.
En toen was er een fantastische truffelrisotto, gevolgd door Nelly’s zelfgemaakte pompoensoep, en dan everzwijnenfilet met gestoomde groenten en kroketjes. Bart had zelfs ook weer voor dessert gezorgd met zijn kegel van soesjes en zijn lemon curd.
Intussen hadden mijn pa en Bo blijkbaar een verstandhouding gevonden: Bo was niet meer bij hem weg te slaan, en mijn pa was hem vanalles aan het wijsmaken. Leuk om zien!
Maar ik voelde me eigenlijk absoluut niet goed: ik ben al van vorige week aan het hoesten, en het lijkt alleen maar erger te worden. En door de gargantueske hoestbuien is het ook nog eens in mijn rug geschoten. Ik zat dus krom van de pijn, en mijn humeur was navenant. Morgen dus maar even tot bij de dokter, dacht ik zo.
Gelukkig wachtte er ’s avonds nog een date op mij: een nieuwe aflevering van Sherlock op de BBC. Ik heb hem wel bijna van het scherm gehoest, maar kom.