Geplaatst op

Vakanties

Nee, niet die van ons, die heb ik al uitgebreid besproken, maar die van de jongens. Ze hebben gelijk dat ze nog op vakantie gaan wanneer dat kan.

Beide heren zijn natuurlijk twee weken met ons meegegaan naar Canada, en daar hebben ze ook volop van genoten, heb ik zo de indruk.

Wolf had natuurlijk wel tweede zit, maar zat in juli een weekje in Nederland met UGent Racing. Op zich moest hij daar, als lid van Mechanical Composites, niet zo heel veel meer doen, maar hij vertelde dat hij zich ongelofelijk goed heeft geamuseerd, een paar keer heeft gekookt en vooral zowat manusje-van-alles was.

Na zijn tweede zit is hij dus met Arwen een weekje Praag gaan verkennen, met de reeds beschreven huisreisperikelen tot gevolg. Maar ook hier heeft hij zich goed geamuseerd, vertelde hij.

En Kobe, Kobe beleeft zijn gouden vakantie, zoals dat wel eens wordt genoemd: drie maanden tussen het zesde middelbaar en ’t unief, waar je dus nog volop vakantie hebt en weinig tot geen verantwoordelijkheden.

Zijn vakantie zat stampvol: eerst voorkamp met de scouts om alle tenten te gaan opzetten. Dan Montenegro voor twee weken met diezelfde scouts. Prachtige beelden gezien, mooie verhalen gehoord.

Hij kwam thuis en zat de volgende dag al op het speelplein om zich er te amuseren en toch ook wat geld te verdienen, want qua financiën is Kobe meer het uitgeef- dan het verdientype, heb ik zo de indruk.

Na dat speelplein trokken we dus naar Canada, waarna hij ook weer prompt richting speelplein ging. En dan herfstontmoeting, een scoutsleidingding.

Hij was even een paar dagen thuis en trok toen met vrienden een week naar Albufeira in Portugal. Ook prachtige foto’s gezien, maar hoe hij dat allemaal bekostigt? Hij staat dus behoorlijk in het rood bij ons en zal toch een manier moeten vinden om ons terug te betalen.

Na Albufeira gaat hij prompt een week in het scoutslokaal wonen: er moet vanalles opgezet en geregeld worden voor de grote Scoutstweedaagse, en blijkbaar is dat leuker en handiger als je daar dan meteen ook blijft slapen en eten.

Bijna was hij vergeten zich in te schrijven voor ’t unief, en we hamerden erop dat hij naar zijn infodag gaat, want ook die had hij bijna overgeslagen.

Ze hebben het goed, die jongens van ons, en vooral: ze kunnen het zich ook permitteren. Financieel de een al wat beter dan de ander, maar dat komt nog wel.

Hopelijk willen ze ook nog af en toe met ons mee op vakantie. Toch nog even…

Geplaatst op

Montenegro 3

(van livejournal)

Dag 5 in Montenegro, en alles is nog steeds prima ! Eergisteren niet meer in de citadel geraakt, te lang rondgehangen en een cadeautje voor Wolf gekocht, en dan maar snel naar het hotel teruggekeerd per toeristentreintje, of we waren nog te laat voor het eten.

Gisteren dan om 10 uur onze auto opgehaald en vertrokken naar Dubrovnik. Prachtig landschap, we hebben voor een groot deel de kustlijn gevolgd. Aan de baai van Kotor een ferrytje genomen, en verder richting Kroatië. Jammer genoeg moet er ergens een probleem geweest zijn aan de grens, want we hebben daar ongeveer een uur in de blakke zon staan aanschuiven. Motor jammer genoeg moeten laten draaien voor de airco, want het was daar 39 graden… Uiteindelijk toch in Dubrovnik geraakt, daar gegeten, en in de hitte de prachtige stadswallen beklommen (foto’s later). Toen we terug waren in het hotel waren we gewoon doodop…

Vandaag Bart lang laten slapen wegens halve zonneslag, en dan naar Cetinje, de oude koninklijke hoofdstad. Prachtige weg daar naartoe, ginder geen bal te zien, zuivere toeristenval. Goed gelachen, en dan langs een reservaat via de bergen en ijzingwekkende weggetjes naar Kotor. Toen is het beginnen regenen, en daarboven was het amper 18 graden. Van verschil gesproken… Kotor was mooi, en het vervolg is voor een volgende internetsessie.

De groeten allemaal !

Geplaatst op

Montenegro 2

(van livejournal)

Ok, vervolg van de Montenegrijnse saga (toch handig, zo’n internetcafé op een half uurtje stappen van het hotel): we zijn dus de eerste dag al op stap gegaan richting de oude stad, rustigjes aan wegens nog steeds 30 graden of zo. We waren er eigenlijk voor we het goed en wel beseften, moet ik toegeven. We zijn even gaan rondlopen in de prachtige oude straatjes waar het Patershol nog een puntje aan kan zuigen, hebben iets gedronken op een pleintje, en zijn dan de nauwe, schitterend gerestaureerde stadswallen gaan verkennen. Daarna zagen we het niet meer zitten om nog te voet terug te keren (op van half vijf, weet je wel) en hebben maar het toeristentreintje terug naar het hotel genomen. Yep, zo toeristisch is het hier. Lekker gegeten, kort wandelingetje op het equivalent van de Blankenbergse dijk, en dan gaan slapen. Heel erg goede bedden, btw.

Vrij lang geslapen ’s morgens, en dan naar het zwembad. Om een ligzetel te bemachtigen moet je ten laatste om 6 uur opstaan, heb ik vandaag gehoord. Bende zotten ! Bart en ik hebben vooral gelezen in de schaduw, ik heb een eind in het zwembad gespeeld met een groep uit Deinze, daarna gegeten en een lange siësta gehouden. Rond een uur of vijf opnieuw naar de stad gegaan, ijsje gegeten, internetcafé opgezocht, auto proberen huren (maar alles was uitverkocht) en dergelijke onzin meer. Laat gegeten, gezellig glaasje gedronken aan de rand van het zwembad (het is hier donker om 9 uur) en daarna alweer gelezen.

Deze morgen zelfde scenario, opnieuw lange siesta met een DVDtje, en nu op weg om de citadel te bekijken. Gelukkig is alles lang open.

Uiteindelijk nog een auto gevonden, en morgen naar Dubrovnik.

Geplaatst op

Montenegro

(van livejournal)

Bij deze dus een berichtje vanuit een internetcafe aan het strand in Budva (Montenegro). Het is hier bloedheet (al valt het om zeven uur ’s avonds best mee – eigenlijk temperaturen zoals in Belgie) maar wel zeer fijn.

Gisteren dus om half vijf uit ons bed,met Jeroom naar de luchthaven, en netjes om tien over zeven opgestegen. Probleemloze vlucht, waarbij je continu alles kon zien: geen wolkje aan de lucht, de hele reis lang. Ongelofelijk zicht op de Alpen dus, maar ook de Dolomieten, Venetie en de Adriatische kust zijn het waard om tegen een vliegtuigraampje geplakt te zitten. Het meest imposante was de landing in Tivat: een heel klein luchthaventje met 1 startbaan aan de kust tussen de bergen. Het vliegtuig vloog laag over het water, om dan een scherpe bocht te nemen, echt over het water te scheren ( en de meeuwen op te schrikken) om uiteindelijk netjes te landen. Daar sloeg de hitte ons al tegemoet. Gelukkig wasde transferbus voorzien van een excellente airco, geen luxe in dit land.

Ons hotel is een mastodont aan de kust in de Montenegrijnse riviera, of noem het gerust het lokale Blankenberge. Onze kamer is comme il faut, met een schitterende airco, gelukkig. Al dagen niet zo goed geslapen als vannacht – of ligt dat misschien aan de sangria ?

Na aankomst eerst rustig iets gedronken – onze kamer was nog niet klaar – daarna gegeten en prompt in slaap gevallen. Rond een uur of vier een koffietje gedronken, en te voet afgedaald naar Budva: hopeloos toeristisch, maar dan vooral voor de locals. Overvolle strandjes, eettentjes en ijsjes en dergelijke overal, en een heel charmante oude stad. Amper een uurtje stappen van het hotel.

De rest is voor de volgende keer 🙂