Balletvoorstelling van Marie-Julie

Jawel, ook dit jaar ging ik – uiteraard – kijken naar de dansvoorstelling van mijn metekind Marie-Julie. Deze keer was het overigens niet in Aalter maar in Eeklo, en dat was een geluk bij een ongeluk: Merel was ziek, maar last minute kon ik Wolfs lief Arwen, die zelf ook altijd ballet heeft gedanst, in de plaats meenemen, ook al omdat ik quasi aan haar deur moest passeren.

We parkeerden ons wat verderop, liepen door de kou naar de zaal, hadden excellente plaatsen op nota bene de derde rij, en genoten volop. Deel één was klassiek ballet, deel twee was hiphop en moderne dans, en ja, allebei waren ze even goed. En net zoals vorige jaren danste Noor, de dochter van een vriend, ook mee op hoog niveau. Knap van beide dames! Yup, alweer echt genoten. En stiekem ook wat foto’s genomen, ja.

Pull voor Marie-Julie

Op kerstavond had Merel haar nieuwe pull aan, en ik stelde – misschien wat opdringerig – aan Marie-Julie voor om er ook eentje voor haar te breien. Ze zag dat volledig zitten, maar dan wel korter dan die van Merel, en in het grijs, zo stuurde ze me de volgende dag door.

Ik heb me gisteren dan ook nog gerept om het laatste stukje van de mouw af te breien en alles in elkaar te naaien. Maar ze was er wel blij mee.

Merel heeft hem dan even geshowd voor de foto ^^

Pull nr. 2 is dus een feit. Ik ga er nu ook nog eentje breien voor Marne, in het zwart. Maar het eerstvolgende project is een vijfde vest zoals de mijne, voor een fijne collega. Ze stopt me morgen de wol in handen, heeft ze beloofd.

Dik in orde!

Verrassing voor Merel

Merel had uiteraard op haar verjaardag cadeautjes van ons gekregen. Gisteren kwamen er daar nog bij van haar vriendinnen: een kettinkje, oorbellen, lipgloss, een diadeem die ze al lang wilde, een resem van haar lievelingssnoepjes, een boekenbon… Yup, haar vriendinnen kennen haar goed.

En toen was er vandaag onverwacht nóg een cadeautje! Marie-Julie had me gestuurd dat er bij opa iets klaar stond dat ik moest meenemen: een leuke tote bag met daarin een flesje body mist, maskertjes voor rond de ogen en een heel erg fijn, wit, pluche-achtig dekentje. Merel had totaal niks verwacht en was superblij. Want ja, de leukste cadeautjes zijn die die je niet verwacht, natuurlijk. Net zoals wij destijds bij Marie-Julie hadden gedaan.

Ik denk dat we aan het begin van een fijne traditie onder nichtjes staan, jawel.

Klavertje vier

Toen Marie-Julie verjaarde, stelden Merel en ik een pakketje samen: allerlei kleine spulletjes in een mooi mandje. Ze had niks verwacht, dus de verrassing was des te groter toen ze iets vond op opa’s livingtafel. Ze was echt blij met de kleine dingetjes: onder andere een theelichtglaasje, een paar gezichtsmaskertjes, een paar bruisballen, een setje pastelmarkeerstiftjes, enkele schriftjes, een haarspeld en vooral ook een klein potje met aarde en zaadjes voor een klavertje vier.

Waarom schrijf ik daar nu pas over? Omdat Marie-Julie me een update had gestuurd op 09 mei:

En dan vooral ook een nieuwe update op 13 mei:

Geen idee of het nog verder gelukt is, maar ik vermoed van wel. En vooral: het feit dat ze de moeite neemt om het door te sturen, denk ik dat ze het wel leuk vond, ja, en daar gaat het toch om.

Ballet van Marie-Julie

Het is stilaan een traditie, dat ik ga kijken naar het ballet van Marie-Julie. Ik had het dan ook moeten weten dat het niet om acht uur, maar om zeven uur begon. Tsja, een van mijn stommiteiten dus.

Soit, ik heb nog het overgrote deel gezien, en ja, het was knap! Met een glansrol, overigens, voor Pie zijn dochter Noor. Chapeau, het kind kan dansen!

Maar ook Marie-Julie deed dat behoorlijk straf en had een rol in het sprookje van Belle en het Beest als grote klok. De foto’s tonen wat ik bedoel.

Jawel, alweer een trotse meter. En het fijne is, dat ze niet alleen goed is in klassiek ballet met pointes en al, maar dus ook in moderne dans. Ik ben benieuwd naar de toekomst!

Dansvoorstelling van mijn metekind

Ze doet het nu toch al een flink aantal jaar, mijn metekind Marie-Julie. Met ‘het’ bedoel ik dansen. Klassiek ballet, moderne dans en sinds dit jaar zelfs heuse hiphop. En ja, ze doet dat goed. Zéér goed zelfs.

Merel en ik zaten deze vooravond dan ook met open mond te kijken naar de dansvoorstelling van DE! Bewegingssstudio by DEBorah, een quasi drie uur durend dansspektakel met minstens 100 dansers op het podium. De hele kleintjes waren ronduit schattig, de hoogste categorie was gewoonweg echt goed, zowel bij klassiek als modern.

En dan was er ook nog de hiphop, die sinds september is gestart en die ronduit schitterend was. Hilarisch, dat ook: eerst die hele kleintjes in jeans en wit, en dan opbouwend. Man, een schitterende choreograaf ook!

Enfin, intens genoten, en bijzonder trots op Marie-Julie!

 

Communiefeest van Marie-Julie

Eerder had ze al haar communie en vormsel zelf gedaan, vandaag was het Marie-Julies grote feest. Waarom niet de dag zelf? Euh, omdat wij oorspronkelijk die dag Merels feest gingen houden, maar het dan toch een week vervroegd hebben omwille van de examens van de jongens. Mijn broer was daar niet zo blij mee, maar bon…

Tegen twaalf uur waren we present in de salons Valkenbulcke in Merendree, samen met ruim 100 andere gasten. Ja, mijn broer ziet het groots, maar is dan ook een ongelofelijk sociale mens én een zelfstandige in een boerengemeente, wat wil je dan…

Ze hadden heel erg het weer mee: we zaten de hele tijd buiten, er was een buffet, zowel voorgerecht als hoofdgerecht, en er was een ijslam met alles erop en eraan, zoals dat hoort.

En een wedstrijdje tussen Kobe en Roeland over het kortste haar, dat ook.

Marie-Julie strààlde, gekleed in feloranje wat haar duidelijk perfect af gaat.  Ik heb eigenlijk gewoon haar kaartje en de menu gefotografeerd, wat de slechte kwaliteit verklaart, maar de foto’s zijn wel bijzonder, bijzonder knap.

Meestal houden we met zijn allen niet zo van dit soort feesten, maar het was na zessen tegen dat we vertrokken en de jongens vonden het ergens zelfs nog jammer, want ze hadden vooral gigantisch veel spikeball gespeeld. Nog een chance dat Nand dat mee had!

Ik heb er eigenlijk niet eens aan gedacht om foto’s te nemen, en dat overkomt me niet vaak. Enfin, het was dik in orde, zoveel is duidelijk.