Elftopia, dag twee

Meer van hetzelfde dus, alleen iets minder zon, en iets meer verhaal, gelukkig maar. We slaagden er ook in om een massa bezoekers te betrekken, tot algemene hilariteit. Alweer wilde Merel niet mee, en alweer zijn we gebleven tot na de vuurshow, die ik deels heb gefilmd. De jongens zijn ook nog even naar het laatste optreden gaan kijken, dat van Molotov Jukebox, gewoon omdat de zangeres de dame is die Tonks speelt in Harry Potter en Osha in Game of Thrones.

Ik heb ook deze keer nauwelijks foto’s genomen, maar ik heb er wel een paar van de ODC gepikt :-p Enjoy.

 

 

ODC op Elftopia

ODC is niet een dyslectische vorm van OCD, nee, het staat voor Oneiros Demo Crew, ofte een soort wandelend reclamebureau voor het larpen. Ze staan op allerhande evenementen, de betaling ervan gaat naar de organisatie, en we proberen mensen op die manier in contact te brengen met Larp.

Dit weekend is er voor het eerst Elftopia, een mini-Castlefest eigenlijk: een mooie locatie met stapels verklede mensen, kraampjes die cosplaygerief, larpgerief, mede, zelfs pokemongerief verkopen, verhalenvertellers, rondlopende faunen, een roofvogelshow, een gans “dorp” met steampunk, de Knights of Pendragon met een boogschietstand (onder andere), een zeemeermin die in de slotgracht zwom, een hele serie muziekgroepen, enfin, dat soort onzin dus. Het was gelukkig prachtig weer vandaag, en de vreemde vogels die wij gezien hebben, amai.

Wij stonden daar dus ook tussen, met een minilarp voor twintig man, compleet met spelkot, smidse, fighting pit die vooral voor externen bedoeld was, en natuurlijk ook een echt verhaal. Van dat verhaal is vandaag niet veel in huis gekomen, maar ik heb me echt wel geamuseerd, en ben precies redelijk verbrand ook. Merel wou niet mee en is bij Bart gebleven, maar de jongens en ik stonden al om negen uur op het terrein, en zijn  gebleven tot rond elf uur, tot na de vuurshow. Impressionant, overigens.

Een paar foto’s, maar ik heb er niet echt veel getrokken, daarvoor was ik zelf te veel bezig. Morgen probeer ik beter te doen.

Ankoria 12

Jawel, opnieuw de kinderlarp Ankoria vandaag, en meteen ook Merels eerste en Wolfs laatste (toch als speler). Wolf is hier eigenlijk al te groot voor, al mag hij nog perfect meedoen zolang hij in het lagere zit. Maar zowel spelsysteem als plot zijn een beetje simpel voor hem, aangezien ze ook geschikt zijn voor zesjarigen. En nu hij Vortex speelt, is het al helemaal nogal eenvoudig voor hem. Maar Merel is nog maar vijf, en durfde niet zo goed alleen. Toen Wolf voorstelde om mee te gaan als haar persoonlijke lijfwacht, was ze meteen honderd man sterk, en zag ze het helemaal zitten.

En dus zette ik deze morgen drie opgetogen kinderen in de auto, en reed helemaal naar Limburg naar Meeuwen-Gruitrode.

Merel had er meteen een vriendinnetje vast, namelijk Manon van Annelies en Erik, die ze al langer kent, en voor wie het ook de eerste keer was. Ook zij was in de wolken met de persoonlijke begeleiding van Wolf, en na een paar uur was er zelfs nog een derde jongedame.

Enfin, ik heb weinig bewogen wegens zere poot, maar het was wel een zeer fijne dag. Warm, dat ook: ik ben helemaal verbrand! En weet u wanneer het beginnen regenen is? Het moment dat ik de auto startte om naar huis te rijden, echt waar. Chanceke!

Capes

Nu zaterdag is er Ankoria, de kinderlarp, en het weer gaat precies nogal nat zijn, voorspellen ze.

Via Freecycle had ik een ganse tijd geleden al een heel mooie lap roestbruine stof gekregen, ideaal voor twee kindercapes. Op zich zijn die capes zowat het simpelste dat er is, als je een beetje rechtdoor kan stikken met een naaimachine.

Je neemt een rechthoekige lap stof, breedte zo lang als je je cape wil hebben (voor mij dus 1.50 meter, voor de kinderen uiteraard een pak korter), en de lengte exact twee keer de breedte. Je neemt een stuk touw en een krijtje, en tekent een perfecte halve cirkel af op je stof. Met hetzelfde middelpunt teken je dan ook nog een kleine halve cirkel voor de halsuitsnijding.

Je knipt de halve cirkels zeer zorgvuldig uit, want de twee overblijvende, min of meer driehoekige stukken heb je nodig voor de kap. Je legt die namelijk op elkaar (als het goed is, zijn beide rechte zijden exact even lang) en stikt één van de rechte zijden aan elkaar. Je vouwt het resultaat open en maakt een mooie ‘zoom’ rond de gezichtsuitsnijding (of werkt met een bies). Daarna leg je het opengevouwen stuk op de halsuitsnijding, en past een beetje tot je het juiste plekje vindt waar de kap even breed is als de halsuitsnijding. Teken dat af, knip uit en naai vast langs de halsuitsnijding. Daarna nog het overblijvende stuk van de kap dichtnaaien, en voilà, een kap met een heel lange staart. Voor de afwerking kan je alles nog een mooie zoom geven, of een biesje, of om het even wat.

Kobe was alvast in zijn nopjes ^^ Zijn cape was geen perfect halve cirkel, en dus vooraan wat korter dan achteraan.

Bij een perfect halve cirkel komt de cape helemaal gelijk:

Een lichte cape kan je gewoon twee haakjes geven als sluiting, of een mooie knoop, of een houtje-touwtje. Voor de zware varianten maak je ter hoogte van de schouders aan de binnenkant twee zeer lange, zeer stevige linten vast. Op die manier kan je die knopen rond je lichaam in plaats van jezelf de keel dicht te snoeren. Voor een versie die wat openhangt, knoop je de linten eerst onder je armen door, kruisen op de rug en een knoop vooraan. Als het koud is of het regent, knoop je de linten vooraan over de borst, en knoop je ze achter de rug. Heel stevig, en vooral geen druk aan je keel.

EDIT: de cape van achteraan gezien:

Post-larp-blues

Het is echt ongelofelijk hoe zen je wordt van een weekendje larp, zelfs als daar een opendeurdag tussen zit. Ik heb het al eerder gezegd: zo’n weekend is het ultieme escapisme, en ik geniet er dan ook 100% van. De buitenwereld bestaat even niet meer, enkel nog de spelwereld, in dit geval de vikingwereld van Anir, en meer bepaald het Woud van Arduyn in Heimar.

En je weet pas echt dat het een goed weekend was, als je er maar niet over uitgepraat raakt. Als je terug wil naar die imaginaire vrienden, als je terug aan dat kampvuur wil gaan zitten, en als je dus blijft chatten met mensen van het weekend, hen quasi aanspreekt als hun personage, en de fotopagina maar blijft refreshen in de hoop dat er iets verschijnt.

Yup. Dit was er zo eentje. Zelfs als figurant.

Vortex III

Wolf zat er al maandenlang naar uit te kijken: Vortex III, de jongerenlarp voor 12- tot 18-jarigen. Hij heeft duidelijk de larpmicrobe stevig te pakken. Gisterenavond reden we al richting Geel, en deze morgen werd het echt: een wereld vol vampieren en weerwolven. Wolf zat in het vampierenkant, ik speelde een weerwolf, veel hebben we elkaar dus niet gezien. Maar ik denk niet dat hij dat erg vond.

 

 

Non

Dat conclaaf van de Nachtkronieken waar ik het gisteren over had, wel, daar speel ik dus een kloosterzuster, zuster Hermien. Ze mag dan wel een vampier zijn, ze is eigenlijk door- en doorbraaf.

Er liep een paar fotografen rond, gisteren, en de foto’s zijn intussen ook binnen.