Dertien

Dertien is hij vandaag geworden, mijn Wolf. Dertien.

De dag begon voor hem om middernacht met chocoladetaart en een herberg vol vikingen die voor hem Happy Birthday zongen. Ik denk niet dat hij harder kon glunderen. En die taart, die was de max!

We gingen slapen rond drie uur, waren weer op om negen uur, en speelden toen nog wat verder. We hielden een hele mooie dienst voor gesneuvelde vrienden, passeerden rond half één bij Omaly voor Wolfs verjaardag, en reden toen naar huis, waar Bart en mijn pa elkaar intussen hadden geëntertaind. Bart had weer succulent gekookt, en ik smaakte er weer eens niks van. Blah.

Maar toen was er verjaardagstaart, en Wolf mocht het virtuele kaarsje uitblazen.

De rest van de dag was bijzonder rustig: ons pa ging naar huis, ik viel prompt in slaap in de zetel, en ik vermoed dat ook Wolf wel een tukje heeft gedaan.

Hij vond het in elk geval een zalige verjaardag!

Op weg naar Holm

Ik heb het hier al eerder gehad over Omen: een donkere, harde, grimmige larp in een vikingsetting. Bijzonder leuk om te figureren, ook al omdat ik van de spelleiding altijd van die stevige rollen krijg. Hartjes voor de spelleiding dus.

Tussen de weekends door organiseren de spelers vaak zelf nog een in-game avond, rond een bepaald thema. Zo was er eerder al het non-huwelijk waarop een van mijn figuren was uitgenodigd, en waar ik me kostelijk heb geamuseerd. Spelleiding voorziet dan ook altijd een minimum aan plot en figuranten.

Nu werd er een Goliad-avond (een van de volkeren in Omen) georganiseerd door de tweeling die oudleerlingen van me zijn, door mij aan het larpen zijn geslagen, en dat nu met volle overtuiging doen. Het zijn dezelfde twee die ook met Wolf en mij Cthulhu spelen, en die Wolf dus ook goed kennen. Ik werd uitgenodigd als figurant, en Wolf mocht mee van hen. Op expliciete uitnodiging, te meer omdat het morgen zijn verjaardag is. Normaal gezien zijn de weekends 18+, maar kunnen er figuranten mee vanaf 16, mits ouderlijke toestemming en begeleiding van een volwassene. Wolf moest er geen moment over nadenken, hij sprong een gat in de lucht. Spelleiding krabde even in de baard, en schreef toen een rol uit voor een twaalfjarige, de zoon van de dorpshoofdman en mijn stiefzoon :-p

Het werd echt wel een fijne avond, zonder veel actie, maar met veel politiek en gezever. Wolf genoot, en ik had hem beloofd om hem zo lang op te laten als hij zelf wilde. Tsja.

En voor het spel goed en wel begon, nam ik een paar foto’s. Fijne, fijne mensen.

Nog een larpdagje

Tsja, die larpdinges zijn meestal weekends he!

Ik heb me schitterend geamuseerd, me absoluut niet verveeld, rondgelopen als een gek, en stevig gevochten. Jawel, met mijn voet in zo’n laars. De snelheid was er niet – die is er eigenlijk nooit – maar de intensiteit wel. Bij deze een aantal foto’s van Sara Brys. Bedankt, dame!

Vortex IV

De vorige was nog in april, en Wolf was alweer aan het popelen om mee te kunnen doen met de jongerenlarp. Hij nam deze keer zijn beste maat Quinten mee, en ik had ook nog een leerling uit het vijfde kunnen overtuigen. En ook al is Kobe nog maar negen, hij mocht mee als figurantje aan mijn zijde. Maar al snel was hij zich zo aan het amuseren tussen al die grote, dat hij geswitcht is naar een spelertje, met een charactersheet en al. Hij vond het de max!

Wolf heeft zich ook prima geamuseerd, Quinten ook, en zelfs Zeno vond het meer dan voor herhaling vatbaar. En ik? Ik was de grote slechterik van dienst, vermomd als een seniele oude tante van een zigeunerfamilie. Amusant, jong!

Enfin, een paar foto’s om een idee te krijgen.

 

Omen The Wedding

Naar een larpavond gaan omdat je als adel bent uitgenodigd op het huwelijk van graaf Gerholdt met gravin Sighrund, om dan op de avond zelf vast te stellen dat de bruid niet aanwezig is wegens dringende persoonlijke zaken – heel begrijpelijk, overigens – , dat geeft een aparte sfeer, ja. Maar aangezien iedereen was uitgenodigd, alles voorzien was zoals de locatie en het eten, kon het evengoed doorgaan. Ik heb alvast een hele fijne avond gehad, compleet met de blonde pruik. Dat ding op zich geeft al iets speciaals, ja. Merci, gasten!

Paradox

’t Is ne keer wat anders, een larp waar je naartoe trekt met diamanten en parels aan, en op hakken.

Paradox is een immersieve ervaring, een namidddag/avondgebeuren, dat zich blijkbaar telkens in een andere tijd afspeelt. De eerste heb ik gemist wegens Wolfs communiefeest, maar deze was ik dus wel paraat, in het Chicago van 1928: drooglegging, speakeasies, mafia… We speelden twee mafiaclans die kwamen overleggen om samen tegen Al Capone in te gaan: een groep Ieren enerzijds, en een Italiaanse famiglia anderzijds. Bijzonder gespannen sfeertje dus, zeker als er nog een paar dingen fout beginnen lopen.

De aankleding was prachtig, en iedereen had enorm veel tijd en moeite in de kleren en attributen gestoken. Man, prachtig om zien!

Maar heb ik me geamuseerd? Goh… Mijn ‘doelen’ waren in het eerste kwartier al geregeld, en met de Ieren bleek praten maar niet te lukken: die zaten heel vaak samen in hun eigen drukkerij te praten. Eén personage waarmee ik heel graag had gepraat, is ongeveer een kwartier in ons deel geweest, en verder niet toegankelijk. Tsja. Ik heb me, om heel eerlijk te zijn, bij momenten verveeld. Ik ben dan ook aan geen kanten zo kunnen opgaan in het spel dat het achteraf in mijn hoofd is blijven zitten, zoals blijkbaar bij de anderen wel het geval was.

Volgende keer beter.

Maar de locatie was prachtig: een oude papiermolen in Hemiksem. Hoe spelleiding die mensen zo ver heeft gekregen dat ze alle gebouwen mét machines en materiaal voor ons hebben opengesteld, ik snap het nog niet. Niet dat er ook maar één dingetje verkeerd is gegaan of beschadigd is geraakt, maar toch.