Geplaatst op

Haven VI: een echte hot tub

Het deed deugd: voor het eerst zijn we met zijn zessen op Haven: Mireille, ikzelf, Hanneke, Sabrina, Caterina én Stefaan! Jawel, voltallig dus, al zal het gemis van Els een constante blijven. Stefaan had het bij momenten moeilijk, en dat is niet meer dan normaal: ik vond het al fantastisch dat hij er überhaupt bij was.

De setting was helemaal Japans, en helaas clasht dat nogal met mijn personage: die houdt niet van al dat formele. Ik heb er dus weinig van mee gehad, maar ik ben vandaag om 18.00 uur wél in een van de hot tubs gegaan die spelleiding had voorzien. Goed zot, die spelleiding! We waren met zijn viertjes: mijn twee ingame “amants”, mijn ingame zusje en ik, Jarne, Koen, Mireille en ik dus. Na kort overleg besloten we toch om gewoon naakt te gaan: dat geeft toch een veel completere en aangenamere ervaring, en het is niet alsof ik me niet comfortabel voelde bij die mensen, ik ken hen al lang genoeg.

We moesten eerst douchen en stapten dan het gloeiend hete water in: mijn voeten zijn de eerste tien minuten gewoon blijven tintelen! De bedoeling was om grondig overleg te plegen over verdere actie in het spel, maar we waren afgeleid door de ervaring en de heerlijke sencha thee die gebracht werd, met op de achtergrond een Japans klinkend live instrument.

Een bijzondere ervaring, zelfs zonder de context van de larp, en nu al helemaal. Bizar, maar zalig! En dan was er uiteraard nog de rest van het spel waarbij ik bij momenten tranen heb gelachen.

Geplaatst op

Vossendagje

Samen op LARP gaan, dat vraagt wel enige voorbereiding, zeker zo’n ingewikkelde larp als Haven, waar alle personages echt wel op elkaar moeten afgestemd zijn. En dus lassen we telkens een voorbereidingsdagje in, al was het maar omdat het ook gewoon leuk is om elkaar nog eens te zien ook.

Oorspronkelijk ging dit zelfs een tweedaagse worden, maar toen puntje bij paaltje kwam, kon bijna niemand op zaterdag, en maakten we er dus gewoon een gezellige zondag van.

Mireille is onze secretaris die alles bijhoudt en doorstuurt, en ook deze keer kweet zij zich bijzonder goed van haar taak. Stefaan gaat voor de eerste keer ook mee op Haven, als haan in het kiekenkot van de Vossen, en stond rond een uur of negen bij mij, zodat we tegen tienen in Kapelle-Op-Den-Bos stonden. Nog iets later stonden ook Sabrina en Hanneke er, en nog wat later dook ook Caterina op. Voltallig, dus ^^ En met een stevig ontbijt.

We bespraken wat moest besproken worden, Mireille telde en rekende uit, en Sabrina had zoals vanouds alle mogelijke knutselgerief bij, waardoor we allemaal eindigden met een vree wijs lederen tasje. En een hoop nieuwe ideeën, dat ook.

Ik kijk uit naar Haven, ge hebt er geen gedacht van!

Geplaatst op

Van Moeders en Burggravinnen

Omen blijft voor mij toch de beste larp van het moment: donker, gritty, en met soms keihard spel.

Mijn rollen lagen ook nogal ver uit elkaar, wat soms voor schizofrene toestanden zorgde. Aan de ene kant was er een non, Moeder Mabelia, een en al zorgzaamheid, gewijd aan Tallathan, en sterk gekant tegen de overheersing. Oh, en een overtuigd flagellante. Ik vraag me soms toch af wat de spelleiding denkt…

Aan de andere kant was er alweer burggravin Olga, keihard, bitch, en duidelijke overheerser, zonder enig mededogen. En ronduit héérlijk om te spelen, echt waar. Eigenlijk was het de bedoeling dat ze pas morgenvroeg ten tonele verscheen, maar blijkbaar was ze al na het avondeten gewenst. Ik denk mijn grijns veelzeggend was, toen spelleiding me opriep om al over te schakelen.

En om een of andere reden wordt ze door de plaatselijke bevolking nog sympathiek bevonden ook. Ik snap het soms niet…

Geplaatst op

Een beetje haastig…

Dat het een dag was van haasten, vliegen en zenuwachtige dinges. Maar dat had ik er wel voor over, want Omen en al…

Ik gaf twee uur zesdes en meteen ook een herhalingstoets, die tegen ’s avonds dus al verbeterd moest zijn. Daarna kwamen twee uur eerstes, wier korte toetsje ik in de speeltijd nog kon verbeteren en ingeven. Het vijfde lesuur had ik geen les, zodat ik dan al een aantal herhalingstoetsen erdoor kon jagen.
Daarna was er toezicht en nog meer verbeterwerk, en dan nog twee uur tweedes met alweer een klein toetsje. Moet ik zoveel toetsen geven, vooral op het laatste nippertje? Goh, nee, maar met die kleine toetsjes kunnen ze hun punten ophalen, dus ja…

Soit, ik kwam thuis tegen vier uur, ging meteen aan mijn bureau zitten, en verbeterde de rest. En gaf toen de punten in, maakte rapportcommentaren op, en stuurde alles door. En toen was het dus al vijf uur, en kon ik mijn larpgerief beginnen inladen. Gelukkig hielpen Wolf en Kobe me, want alleen zou het nog langer geduurd hebben.

Soit, het was rond zessen tegen dat ik eindelijk vertrok, en dus acht uur voor ik in Leuven stond. Lang leve het drukke verkeer…

In De Kluis waren helaas alle goeie kamers al bezet, maar ik kreeg nog een plekje in het chaletachtige gebouw, Berkenhof. Tsja. Ik had mijn elektrisch deken mee, en gelukkig hielp een vriend me uitladen, zodat ik uiteindelijk nog vrij snel als non in het spel stond. En meteen alle stress van me afgleed.

Geplaatst op

Haven V: beschouwing

Dit is wat ik deze avond nog op de facebookpagina van Haven zette. Het vat het weekend goed samen:

“Bon, als digital detox kan zo’n Havenlarpweekend wel tellen, ja! Ik ben steendood, ging eigenlijk zelfs mijn PC niet meer opendoen. Zegt genoeg over het Havengevoel en de intense vermoeidheid. Maar ik loop wel nog steeds te grijnzen, dus ja, ’t was een goeike. Taoxka for the win! (En pluimen zijn NIET passé!)

Topmomenten:
– er ongeveer twintig minuten over doen om door een spinnenwebbenholleweg te lopen, en dan naar boven klimmen naar een prachtige kikkerkijkhut (of hoe noem je dat?)
– mensen de vertaling van de Eshki Ganu teksten laten lezen, en zo op hun gezicht kunnen zien wanneer ze bij tekst 5 en tekst 7 zitten. Héérlijk!
– ongeïnteresseerd gaan luisteren naar een lange-afstandsgesprek en dan plots “live” iemand horen vermoorden en beseffen dat het in het Eshki Ganu is. Flippen omdat dat te snel gaat en er teveel lawaai is. Aaaaargh!!!!
– op uw plaats gezet worden door een Lua (soort voodoo geest/godheid) en daar vreselijk (ingame) gefrustreerd over worden, zodat mensen zelfs outgame vragen of het gaat.
– blijkbaar de halve spelersgroep entertainen met een auditief spektakel omdat het nu eenmaal zomer was.
– een hardline Strigoi (= voor wie vrouwen totaal ondergeschikt zijn, en eigenlijk enkel slavinnen) horen verklaren: “Vrouw, ik maak een uitzondering: gij moogt zeggen waar we naartoe gaan en wie we uit uwe weg moeten halen”. Ik moest héél veel moeite doen om die grijns van mijn gezicht te houden.
– vechten, en nog eens vechten, en vaststellen dat de rug het houdt. Toch zolang er adrenaline was. En ook vaststellen dat er figuranten zijn die speciaal op u letten tijdens zo’n gevecht om zeker te zijn dat ge er niet over gaat.
– een toyboy opdoen en daar ingame door gemasseerd worden. You rock, baby!
– witte pensen die ‘fwieeee’ doen en dan ‘pop’. Ge moest erbij zijn, denk ik, maar het zorgde wel voor een Taoxka slappe lach van een kwartier.

Haven, ik wou dat er meer was van u. Ge hebt me fysiek uitgeput, maar mentaal kan ik weer de wereld aan. U en uw bevolking worden uit het diepst van mijn hart bedankt.”