Kuisdagje

Chantal, onze kuisvrouw, is drie weken met vakantie. Ik hoop in elk geval dat ze het naar haar zin heeft in Antalya ^^

Dat betekent natuurlijk dat ons huis niet gekuist wordt. De keuken wordt sowieso onderhouden wegens alle dagen koken en afwas, da’s zo het probleem niet. En er wordt ook regelmatig gestofzuigd, omdat Saruman allerhande blaadjes binnenhaalt en de kinderen nogal wat af kruimelen. En opruimen moeten ze alle dagen doen.

Maar badkamers en dergelijke? Hmm.

’t Was toch geen weer om over naar huis te schrijven vandaag, dus zette ik iedereen aan het werk: opruimen, maar ook alles van de grond zetten en heel grondig stofzuigen met de grote stofzuiger – dweilen is nog een brug te ver, zo vuil ligt het nu ook weer niet. Boven moesten ook alle slaapkamers opgeruimd zijn en gestofzuigd worden, net zoals de gang. En ik, ik poetste intussen badkamers en toiletten eens grondig.

Ik geef het eerlijk toe: ik doe dat zelden. Ik heb voor een reden een kuisvrouw, ik betaal haar met veel plezier om te doen wat ik zelf niet graag doe, en waar ik ook niet graag tijd in steek.

Enfin, we waren daar samen toch wel een paar uur mee bezig, en het heeft bij de kinderen vooral veel respect voor Chantal opgeleverd. Naast een proper huis zou ik zo zeggen: mission accomplished. Want respect voor mensen die jouw vuile werk opknappen, dat vind ik een basisprincipe. Kwestie van opvoeden dus.

Van veranda’s vlagen en verdomde waterpompen

Lang slapen zorgt er ook voor dat je relatief laat ontbijt, en dus ook buiten kan zitten. Ik genoot intens, voor de kinderen moest zelfs de parasol al open wegens teveel zon in de ogen. Tsja.

IMG_5523

Maar ik bleef nog even zitten om de krant te lezen, maar dat was buiten het weer gerekend: plots begon het te druppelen! Ik haalde snel de overgebleven dingen binnen, net op tijd voordat het begon te gieten. Effectief gieten. Juist ja.

Tot zover de plannen om vandaag met de fiets naar ’t stad te gaan: dat ging ik me echt niet riskeren. Intussen was het gestopt, en waren de kinderen onnozel aan het doen: ze zaten achter elkaar aan, en Wolf had op een bepaald moment zichzelf buitengesloten. Ik hoorde Kobe de voordeur opendoen, en dacht dat hij Wolf terug had binnengelaten. Blijkbaar niet: even later zag ik Wolf plots door het venster van Merel kruipen! Hij was op de stapel stenen tegen de muur geklauterd – levensgevaarlijk! – en zo op de veranda, en vandaar naar Merels kamer, waar hij op het raam had geklopt. Ik gaf hem onder zijn voeten, maar het had me wel op een idee gebracht: het dak van mijn veranda moest dringend gekuist worden! Ik haalde de nodige borstels en de tuinslang, en zette Wolf aan het werk. Ik geef toe: ik stond duizend angsten uit dat hij zou uitglijden en er door zou schieten of naar beneden donderen, maar hijzelf vond het de max!

En ik, ik heb een propere veranda!

Maar toen dook er een nieuw probleem op: de regenwaterpomp bleef draaien! Ik controleerde de drie kranen en de leidingen op lekken, maar aan het tempo dat die pomp draaide, was het niet een klein lekje, maar alsof er ergens een kraan vollen bak openstond. Hmpf. Overschakelen naar leidingwater hielp niet, en ik kon blijkbaar niet aan de stekker, ook niet na de hele kast leeg te halen en het extra paneel los te maken. Zucht. Ik heb dan maar de plomb afgelegd, zodat de oververhitte pomp stilviel, en belde de aannemer. Maar toen een van de kinderen een tijdje later naar het toilet ging en ik dus de plomb weer even aanlegde, deed alles weer normaal. Bizar, maar ik was wel content. Oef.

We hadden dus oorspronkelijk ook plannen gemaakt om naar Zomergem te gaan, maar doordat ik initieel dan op de aannemer moest wachten die rond vijf uur ging komen, was ook dat in het water gevallen. Geen nood, de kinderen verveelden zich naar eigen zeggen toch niet, en ik had nog genoeg kleine dingen te doen, zoals met Merel op de aanhangfiets tot aan den Delhaize te rijden, en er maar meteen een gans fietstochtje/pokemonhunt van te maken. Ach ja…

Taking procrastination to a whole new level

Dat ik het bij het verbeteren lastig heb, heb ik u een paar dagen geleden al verteld. Maar als ik terugkijk naar wat ik vandaag allemaal heb uitgespookt, dan sta ik er eigenlijk zelf van te kijken. Pas op, ik heb mijn quotum verbeteringen ook gehaald. Maar ik heb het dus lastiger en lastiger om stil te zitten op een stoel.

Wat heb ik dan gisteren en vandaag wel allemaal gedaan, naast mijn obligate verbeterwerk?

* in de tuin gewerkt: ik wilde een frisse neus, en heb dus alle potplanten verzet en water gegeven, gans het bloemperk vooraan gewied, en de hele boordsteen grondig opgeveegd en opgeruimd

* de krukjes aan de hoge keukentafel van nieuwe rubberdoppen voorzien

* nieuwe planken opgehangen in het toilet beneden. Er hingen twee oude, lelijke berkenfineerplanken op witte steunen. Ik zei er iets van tegen de kuisvrouw, en die zei: “Kan je niks doen met die zwarte plankjes van in de badkamer?” En toen had ik geen rust meer voor ik de witte steunen vervangen had door zwarte die ik nog liggen had, en de plankjes geïnstalleerd had

IMG_9826
* nog een poster opgehangen in Wolfs kamer

* het dak van mijn veranda gekuist. Het was nog maar twee jaar geleden… Maar er lag dus een dikke groene film op, en ik was beugezeten en had het koud. Ik heb dus de tuinslang doorheen het huis gesleurd, via Merels kamer het dak van de veranda natgespoten, er kuisproduct op gespoten, en dan deels door dat raam, deels vanop een wankele ladder het dak gekuist met een lange rubberen borstel met telescopische steel. Het is niet gedaan zoals ramenwassers dat zouden doen, maar het is meer dan proper genoeg, vind ik. De voor-en-na-foto’s zeggen genoeg. Het feit dat het intussen helemaal was opgeklaard, doet er ook wel iets aan ^^

IMG_9523

IMG_9522

IMG_9521

IMG_9524

En uiteraard moest dat *nu* gebeuren. Kon dat niet nog heel even wachten, na die twee jaar.

Maar bon, ik had het warm, en ik zat tenminste proper!

 

Verrassingsschoenen

Jawel, dat bestaat. Ge komt dat namelijk tegen als ge, na ongeveer twee jaar, uw schoenenkast eens heel grondig uitkuist. En dan vindt ge plots zo van die zomerschoenen die ge vorig jaar in de solden hebt gekocht, niet veel meer aangedaan hebt wegens kutweer, en waarvan ge het bestaan compleet vergeten waart. Zo van die schoenen die eigenlijk nog steeds uw goesting zijn, wreed gemakkelijk zitten, en waar nog niks aan is.

Retail therapy zonder uit uw kot te komen of geld uit te geven, ge moet dat maar kunnen! Ik raad het iedereen aan…