Kobes verjaardagsfeestje, deel twee

Het is hier de traditie dat we niet alleen een verjaardagsfeestje geven voor de vriendjes, maar ook voor de dichte familie. Die feestjes zijn eigenlijk onze familiefeesten, want met kerstmis en nieuwjaar hoeft dat eigenlijk niet zo. Maar op deze manier zien we elkaar toch wel een aantal keer per jaar (er zijn intussen acht kleinkinderen in de dichte familie, reken maar uit).

Er werd eerst duchtig gekuist in de voormiddag, en ook de tuin lag er (toch voor ons doen) prachtig bij. We maakten zes grote pizza’s, en haalden taart, en hadden toen zowaar nog een uurtje over om nog lekker even te rusten.

feestje12

Jammer genoeg begon het klokslag drie uur te regenen 🙁

Maar heel erg was dat niet: we begonnen binnen met de cadeautjes, en tegen dan was het buiten alweer opgedroogd, en kon er zelfs buiten gezeten worden voor taart.

feestje14

Er waren uiteraard de obligate gevechten met nonkel Jeroen

feestje13

en er moest geschommeld worden, of wat dacht u?

feestje15

De meeste foto’s zijn genomen door Dirk, en die moet ik nog eens doorkrijgen, maar dit zijn er een paar van mijn fototoestel.

Er werd veel taart gegeten (Dirks chocoladetaart van bij Persoone was schitterend!), mojito’s gedronken en pizza gegeten, en we konden de hele tijd buiten zitten, terwijl de kinderen speelden.

Al bij al een schitterende dag gehad.

Gelukkige vijfde verjaardag, kleine Kobe!

Kobes verjaardagsfeestje, deel één

Deze morgen werd er hier ijverig opgeruimd, de slingers hingen al van gisteren, en er werd nog snel een muziekpak in elkaar gestoken. Ha ja, want Kobes vriendinnetjes kwamen spelen.

Helaas, zijn feestje was niet onder een goed gesternte: van de zes vriendjes die hij had uitgenodigd, liet er eentje meteen weten dat zij niet kon komen, en twee konden meteen wel (dat was ook op voorhand nagekeken, want Kobe wilde zeker dat de liefde van zijn leven, Maud, er zou bij zijn. Blijkbaar is hij trouwens ook nog steeds haar prins op het witte paard, en wijst ze anderen steevast af). Nummer vier en vijf, een tweeling, lieten gewoon niks van zich horen, en nummer zes ging komen. En ik kon niet echt nog anderen vragen, want blijkbaar gaf een jongetje van zijn klas (die hij er eigenlijk ook bij wilde) net diezelfde dag ook zijn feestje. En alle ‘reserves’ waren daar gevraagd, net als Kobe zelf.

Tsja. Dan maar met drie meisjes zeker?

Het werd twee uur, en Maud en Bo stonden hier met een grote grijns. Om half drie heb ik een SMSje gestuurd naar de mama van het derde meisje, en rond vijf uur liet die weten dat ‘haar dochter niet ging aanwezig zijn daar ze bij haar tante was’.

Bof.

Maar het feestje was wel mega geslaagd. Ze hebben hier gespeeld, cadeautjes open gedaan,

feestje1

taart gegeten,

feestje02

feestje03

feestje04

muziekpak gespeeld,

feestje05

(waarbij er gekke foto’s werden getrokken,

feestje06

feestje07

Wolven werden gekriebeld,

feestje08

en werd gedanst)

feestje11

verstoppertje gespeeld, en toen zijn ze uiteindelijk toch buiten beginnen met water spelen, zodat ze allemaal drijfnat waren, en zich vreselijk goed amuseerden.

feestje09

feestje10

Er werden nog snel wafels gegeten, en toen de ouders de meisjes kwamen halen, wilden ze eigenlijk niet naar huis. Altijd een goed teken, dat.

En Kobe? Kobe was moe, maar bijzonder tevreden. Hij had in elk geval ook zijn Maud terug gezien 🙂