Deze voormiddag heb ik een grondig gesprek gehad met Kobes klastitularis, een dame van CLB en de zorgleraars. De algemene teneur was: Kobe kan echt niet blijven in het eerste studiejaar, want volgens de testen scoort hij op lezen AVI 6 (begin derde studiejaar) en qua rekenen zit hij op niveau tweede studiejaar. Mentaal is hij er ook zeker klaar voor: hij ziet het zelf zitten, hij weet bijzonder veel, en is zeer snel in bijleren. De discrepantie is gewoon té groot: in het eerste zou hij, zelfs mét speciale taken en differentiatie, zich beginnen vervelen, en uiteindelijk de boel op stelten zetten. Dat laatste was vooral mijn inbreng, want zo ken ik mijn Kobe wel.
Er zijn echter twee problemen. Eerst en vooral kan hij nog niet schrijven. Hij kent de letters op zich wel, maar vormt nog geen woordbeeld als hij schrijfletters ziet, en kan ze zelf ook niet. Motorisch mag het geen probleem zijn, maar echt sterk is hij daar niet. De zorgjuf zal hem twee keer per week apart nemen en hem de letters aanleren, zodat hij ook thuis kan oefenen.
Een tweede punt is iets wat ik meteen aanhaalde, en zijn klasjuf bevestigde: hij heeft totaal geen werkattitude. Of met andere woorden: Kobe is gewoon lui. Dingen die hem interesseren: prachtig! Maar voor al de rest zoekt hij altijd uitwegjes. Hij treuzelt, prutst, en kan zich zó lang bezig houden dat thuis bijvoorbeeld Wolf al alles heeft opgeruimd, en Kobe amper iets. Wolf doet dat uit plichtsbesef, en Kobe maakt daar schromelijk misbruik van. Of zoals ik vorige week met hem ben tegengekomen, en waarvoor ik me gloeiende kwaad heb gemaakt: we zaten in de keuken, en Wolf en ik hadden net de tafel gezet. Het was de bedoeling dat Kobe ook hielp, maar hij had er zich weer vanonder gemuisd. Toen we goed en wel zaten, zag ik dat ik een slabbetje voor Merel was vergeten. Kobe zit daar het dichtste bij, dus vroeg ik hem om er eentje te nemen. Zijn reactie: “Goh, zeg jong, ik moet hier ook echt altijd àlles doen he!” op de meest verontwaardigde toon die je je kan voorstellen. Ik heb hem meteen uit de keuken gezet, zo kwaad was ik.
Het zal dus een uitdaging worden. Aan de ene kant moet hij bijgewerkt worden, aan de andere kant zal hij de nieuwe leerstof ook veel sneller verwerken dan de anderen, en zal zijn juf hem strikt in de gaten moeten houden, en van de nodige uitdagingen voorzien. Plus: ze moet ervoor zorgen dat ook hij leert wat werken is, en dat niet alles vanzelf gaat. En vooral: dat hij niet mag afhaken zodra iets niet meteen vlot lukt.
Poeh. Het is geen cadeau, zo’n hoogbegaafd kind. Maar liever dat dan omgekeerd, vermoed ik. In ieder geval begint hij maandag in het tweede leerjaar.
