365 – 12 juni
Ofte de dag dat Kobes verjaardagsuitnodigingen gemaakt werden en ik dus deze foto nodig had. Zijn feestje is op 29 juni, ook al een maand voor zijn échte verjaardag. De kroon was van gisteren.
Verjaardagscake
Omdat Kobe in de grote vakantie verjaart, wordt zijn verjaardag op voorhand gevierd op school. Bij hem is dat morgen, en dus heb ik vandaag na het afnemen van mondelinge examens en de personeelsvergadering nog snel twee cakes gebakken en een klascadeau gehaald. Het cadeau is een Fisher Price kassa geworden, die behalve de kleurtjes blijkbaar nog steeds dezelfde is als die van veertig jaar geleden ^^.
De jongens hebben me daarna geholpen om de cakes te versieren, en dit is het resultaat geworden:
Morgen zal Bart alles meenemen naar school, want ik moet alweer mondelinge afnemen. Maar Kobe is er nu eigenlijk al zenuwachtig om. Ik ben alvast blij dat zijn cakes gelukt zijn.
365 – 23 mei
Een brief zoals ze die schrijven in de derde kleuterklas:
“Liefste papa, woensdag (geschreven als woef-dag) moet er een plastiekzak in mijn boekentas. Kusje, Kobe”. Toch geniaal?
Kobe leest
Op zich is het feit dat Kobe leest niet zo verbazingwekkend, denkt u wellicht. Mensen plegen al eens te lezen, dat is waar.
Maar Kobe is vijf jaar, en zit in de derde kleuterklas. Hij heeft zichzelf dus leren lezen, en nee, ik heb hem daar écht niet bij geholpen. Ik wilde hem namelijk geen voorsprong geven in het eerste leerjaar, zodat hij er zich niet zou vervelen. Maar met wat hulp van Wolf heeft hij het dus zichzelf geleerd.
Daarnet had hij Wolfs taalboek uit het derde leerjaar genomen, en heeft hij de eerste leesles daaruit voorgelezen. Nog niet met veel intonatie, dat is waar, maar wel vrij vlot. En gisteren zat hij zijn zusje voor te lezen uit een van haar boekjes, met toch wel vrij lange woorden.
Rekenen kan hij intussen ook al op het niveau van midden tweede leerjaar. Gewoon schrijven kan hij nog niet, maar hij gebruikt wel drukletters voor vanalles en nog wat, en schrijft eigenlijk zeer behoorlijk.
Mja.
We gaan daar nog wat mee tegenkomen, ik zeg het u.
Foto’s van de lente
Af en toe vragen de jongens of ze ook eens het fototoestel mogen gebruiken. Ik geef hen dan een simpele tip, en die moeten ze toepassen. Hier had ik Kobe gevraagd om te zoomen indien nodig, en te letten op kadrering. Het lukt niet altijd, maar ik vind dat er best leuke foto’s tussen zitten voor een vijfjarige. En vooral: hij lijkt ook blij te zijn dat het lente is, heb ik de indruk.
Knikkerbaan
Een tijdje geleden had ik uit de Zeeman een klein knikkerbaantje meegebracht. Je moet vooral letten op Merels reactie als ze ziet dat de knikker beneden is.
Wolf krijgt de slappe lach als hij naar dit filmpje kijkt…
Valentijn
Niks zo romantisch als samen ziek in de zetel te liggen, medunkt.
Niet dat we anders valentijn vieren (het is zo overroepen), maar dit jaar spande toch wel de kroon, had ik zo de indruk.
Ach ja.
Kobe daarentegen heeft wel iets gemaakt voor zijn valentijntje: een gans boekje met tekeningen voor Bo. Ha ja, vroeger ging hij altijd trouwen met Maud, en dat heeft hij zeer lang volgehouden, maar sinds ze tweeëneenhalf jaar geleden is verhuisd, begint de liefde toch langzaam te slijten. Ik denk dat hij intussen beseft dat ze écht niet meer terug komt, en daarom is hij geswitcht naar haar beste vriendinnetje Bo, met wie hij ook in de creche heeft gezeten. Zij vindt hem al die jaren ook al de ware, dus dat zit wel snor. En gaat Kobe met een mooi bundeltje tekeningen maandag naar school.
Hieronder dus het voorblad, het laatste blad, en een van de tekeningen die hij gemaakt heeft. Er zijn er meer, ik heb ze niet allemaal getrokken.
365 – 14 februari
Zieke Kobe?
Kobe was al de hele dag wat hangerig, en klaagde over buikpijn, maar nu had hij plots ook echt wel rode wangetjes.
Met nu bedoelde ik na het bad, het avondeten en het bekijken van de film Brave, in de zondagavondse filmtraditie. De film was nog niet goed en wel gedaan, of hij begon te huilen. Ik deed het af als geneut en onzin, en stuurde hem naar bed. Toen ik hem ging instoppen, vielen me de rode wangetjes op, en leek hij ook wel echt warm te hebben. Jawel, 38,7°. Op zich niet zo erg voor een kind van vijf, maar in deze tijden van griep kan het wel eens de voorbode van meer zijn.
Gelukkig heb ik een schat van een moeder, bij wie ik hem morgen mag gaan afzetten, als de trend zich doorzet, zodat ik toch kan gaan lesgeven. Laat ons hopen dat het niet nodig is, maar het is toch wel een fijn gevoel, zo’n vangnet.
Thx, ma!