Acta Diurna de muliere ludenti
We waren nog niet uitgenieuwjaard: Kobe moest nog bij zijn peter langs. En omdat het Lichtmis is, nodigde Ilse ons uit voor pannenkoeken. Daar kunnen we kort over zijn: ze waren heerlijk!
En zelf heb ik er eindelijk eens aan gedacht Kobes nieuwjaarswens op te nemen, gewoon omdat het zo leuk gezongen is. Alleen deed hij het deze keer zonder de gebaren, jammer!
Oh, en Merel is nog steeds verzot op Ilse!
Kobe was het proefkonijn op talentendag om zelfgemaakte verf uit te proberen. En de snoet die hij trekt, is omdat hij een snoepje ging krijgen.
Onvoorstelbaar wat een fantasie Kobe heeft! Uit een hoop karton heeft hij een dinofossiel gemaakt, zoals hij zelf zei: de beenderen zijn netjes uitgeknipt.
Dat ik rare kinders heb, dat mag niemand verbazen.
Maar onderstaand filmpje bewijst nog maar eens hoe raar ze soms zijn. Ik denk dat ze al ongeveer een kwartier bezig waren, en eigenlijk waren ze al een beetje uitgegiecheld. Gelukkig zat er nog net genoeg giechel in om een klein stukje te kunnen filmen.
Ideaal om te bekijken als u eens aan een lach toe bent. U wordt hier spontaan vrolijk van. Enfin, ik toch.
Of dat dacht ik toch: ik had de mail verkeerd gelezen. Vandaag was Sluiptocht in de scouts, volgende week pas Swingpaleis. Maar hij zag er toch goed uit bij het sluipen!
Blijkbaar worden we wel heel geroutineerd in het opruimen en zo. Ik ben namelijk iets voor acht opgestaan, heb ontbeten met de kinderen, en ben beginnen opruimen. Bart heeft eerst wat meegeholpen, is daarna de auto gaan halen, en tegen half tien was alles ingeladen, en waren we gewoonweg klaar! Het scheelt ook een pak dat de kinderen tegenwoordig gewoon meehelpen natuurlijk.
We zijn rustig de auto opnieuw gaan parkeren, en zijn naar de Action Factory getrokken. We hadden de jongens namelijk laten kiezen tussen zwemmen of minigolfen, en allebei kozen ze resoluut voor het minigolfen! Ze doen dat blijkbaar bijzonder graag.
We hebben dan nog rustig iets gegeten ter plekke, de kinderen nog even laten spelen, en rond één uur zijn we vertrokken, kwestie van niet teveel file te hebben rond Antwerpen. Tegen half vier waren we thuis in een koud huis, maar een uurtje later was het er lekker warm – lang leve de kachel – waren de eerste wasmachines al aan het draaien, waren de valiezen al leeg, en zaten de kinderen rustig te spelen.
Kobe had nochtans nog een date: hij mocht gaan slapen bij zijn liefje! Ella gaf een slaapfeestje voor hem, Xander en Kaat, en Kobe keek er enorm naar uit. Trots als een pauw stapte hij bij haar binnen met zijn rugzakje met pyjama, tandenborstel en Elandje, met nog een grote zak chips – dat had hij haar beloofd, en dat was papa nog speciaal gaan halen in de nachtwinkel omdat al de rest dicht was – en een klein cadeautje. Hij glunderde.
Zes jaar, en een slaapdate. Moet kunnen, zeker?
Voor Wolf had ik voor Ankoria een blauwe surcoat gemaakt, met een zilveren wolf op geschilderd. Kobe was toen een beetje jaloers, maar aangezien hij niet mee ging naar Ankoria, had ik er niet meteen eentje voor hem gemaakt. Deze morgen is hij voor een kapoenenweekend vertrokken (lees: van zaterdagmorgen tot zondagmiddag, met overnachting in het eigen lokaal hier in Wondelgem) en het thema was ‘Ridders en prinsessen’. Juist. Ik ben gisterenmiddag dus opnieuw richting Sleepstraat gereden om rode stof, heb op mijn vrije mij-namiddag een grijs biesje rond een goeie lap genaaid, er een halsgat in gestoken, en heb een leeuw uitgeprint en overgezet op de stof. ’s Avonds heb ik dan in de zetel de tekening in de zilververf gezet, en eerlijk gezegd ben ik echt wel trots op het resultaat.
Het is beter gelukt dan die van Wolf: veel makkelijkere stof om op te schilderen, en ik heb de verf ook een pak vloeibaarder gemaakt.
Kobe was in elk geval bijzonder enthousiast. Waarom een leeuw? Omdat hij van sterrenbeeld leeuw is, en het past ook wel bij hem. Ik heb hem de tekening ook zelf laten kiezen. En waarom rood? Wel, als het aan de jongens lag, kocht Wolf alles in het blauw en Kobe alles in het rood. Ze hebben echt elk een duidelijk lievelingskleur.
Deze morgen poseerde ridder Kobe vol trots.
En hoe heb ik die tekening nu overgezet? Wel, ik heb de tekening afgeprint in diepzwart op wit, met maximum contrast dus. Daarna heb ik ze op een glasplaat gelegd, de stof erover (werkt dus niet met dikke stof) en mijn bureaulamp eronder. Met vettig potlood heb ik de tekening probleemloos over kunnen nemen, en daarna dus ingekleurd met textielverf. Het is eventjes werk (zo’n uur of twee), maar het resultaat mag er zijn.
“Kijk mama! Als we flink zijn, mogen we van juf Christelle voor één dagje een knuffeltje meenemen naar huis, en ik heb voor jou een vosje meegebracht. Want op Poort ben jij een vosje, hé!”
