Kerstavond
Eigenlijk hadden we al besloten, nog voor dat we wisten dat ik moest geopereerd worden, dat we kerstavond én kerstdag hier bij ons thuis gingen doen, maar dan wel met een traiteur. Kerstavond is sowieso afwisselend bij mij en bij Jeroen, en kerstdag was tot hiertoe bij Nelly: vroeger bij haar thuis, sinds een paar jaar op restaurant, of gewoon taart bij haar.
Maar op restaurant zagen we niet zitten – wie kon voorspellen of ze open gingen zijn of niet? – en hier kan ze probleemloos binnen wegens geen trappen. De keuze was dus snel gemaakt.
Bart bestelde alles bij een traiteur en zag het gelukkig zitten om al het werk voor zijn rekening te nemen, want ja, ik kon niet echt veel doen.
De kinderen hielpen om alles op te ruimen, te stofzuigen en klaar te zetten, het mooie servies van omaly werd bovengehaald, het zilver van mijn ma – dat ik als cadeautje gekregen heb van mijn vader en waar ik bijzonder blij mee ben want ik vind dat prachtig, veel mooier dan ons eigen tafelzilver – werd opgeblonken, de kristallen glazen opgeboend, en ik dirigeerde een beetje.
Tegen vijf uur stond alles klaar, moest ik enkel mezelf nog opblinken, en had ik tijd om nog eventjes te bekomen in de zetel.
Er waren stapels cadeautjes en ik kreeg een prachtig cadeau van mijn broer en schoonzusje: de VIP-tickets voor The Cure, waarover ik het al zo enthousiast had! En van Bart was er een boek over droogbloemen. Ha ja, want ik heb er intussen al een serieuze vaas vol van :-p
Er was uiteraard ook het eten: vier culinaire hapjes -bavarois van rode paprika, gerookte forel en haringkaviaar; glaasje konfijt van witloof, sinaasappel en fazantenpaté; gevulde champignon met feta en Breydelham (warm) en gegratineerde reuzenmossel met aardpeer en zachte curry (warm) – daarna een voorgerecht van kabeljauwhaasje met knolselderstructuren en garnalensaus, en dan een fantastische wortelcrèmesoep. Als hoofdgerecht was er kalkoenfilet met bospaddenstoelensaus, een klassieke groentenkrans en bijzonder lekkere handgemaakte kroketten. En uiteraard ook een dessert: een Saint-Honoré met vanillesaus.
Ondertussen waren er pakjes, speelden de meisjes een gezelschapsspel en trokken de jongens zich terug om samen iets op de computer te spelen, aten we fortune cookies en gingen Delphine en ik heel regelmatig even liggen. Ha ja, ik ben geopereerd, maar zij heeft zes weken geleden een hysterectomie gehad en is nog absoluut niet in orde.
Dat zorgde er ook voor dat ze tegen elf uur al afscheid namen: zowel Delphine als ik waren doodop…
Maar het was een aangename, gezellige avond met vooral ook lekker eten. Een ideale kerstavond, zou ik zo zeggen. Schol!
Kerstavond 2020
Nee, uiteraard ook voor ons geen kerstavond zoals andere jaren, samen met Jeroen en zijn gezin. Maar aangezien ons pa in onze bubbel zit, mocht die wel komen. Enfin, ik kleedde me op en ging hem tegen half zes gaan ophalen, samen met Merel. Die zag er gewoon een coole chick uit, met haar leren jasje.
Hier was intussen het hele huis netjes opgeruimd, stonden er overal kaarsjes en was de tafel gedekt met Nelly’s mooie servies en bestek. Ze kon er dan wel niet zelf bij zijn, maar op die manier was ze er toch een klein beetje.
Bart had eten besteld bij Publiek, en het was dik in orde. Eerst waren er hapjes en cadeautjes. Aangezien het zo’n beperkend jaar is, had ik deze keer voor veel cadeautjes gezorgd. Eén groot cadeau per kind en dan een hoop kleine prutskes, en een cadeau van papa en eentje van opa. Alles tesamen lagen er maar liefst 36 pakjes onder de boom ^^
Ik heb echt fijne cadeautjes gekregen: een juweel (en een broodmandje) van mijn vader, een set verzorgingsproducten van mijn lief, een glaasje gevuld met marshmallows van mijn dochter, en het cadeautje van Wolf zit nog vast in de post: drie heel fijne oorzittertjes. Die laat ik later dan wel eens zien.
Met Wolf hebben we tranen gelachen! Hij kreeg van opa een vinyl van Kendrick Lamarr, en voor een keertje had ik die in zijn verpakking laten zitten en zelf niet opnieuw ingepakt. Met een groot hart opent hij zijn cadeau en blijkt het… Michael Bublé te zijn! Maar echt! Hilarisch!
En opa was vooral gediend met zijn grote cadeau van zijn kleinkinderen: een doos vol snoep, koekjes en chocolade! Wolf was er speciaal zelf voor naar de winkel gereden.
Het eten was trouwens best wel de moeite:
En Bart, die kreeg onder andere een zelfgemaakte vaas/pot van Merel:
We speelden nog een paar kahootquizjes en hadden eigenlijk een zeer fijne avond!
Alleen jammer dat ons pa een deel van zijn medicatie vergeten was, hij ging normaal gezien blijven slapen, maar dat kon dus niet omdat zijn evenwicht verstoord zou zijn en ik het niet riskeerde dat hij dan de trap op en af moest. Ik heb hem dan maar rond kwart na elf naar huis gebracht, met assistentie van Wolf omdat die cadeautjes allemaal veel te zwaar zijn ^^
Maar al bij al was het een aangename kerstavond, jawel. Anders dan anders, maar ook best leuk.
Kerstavond
Vorig jaar was het bij ons, dit jaar was het dus weer kerstavond bij Delphine en Jeroen, samen met ons pa.
Tegen zevenen stonden we bij hen, en zoals altijd zag het er weer schitterend uit. Delphine heeft echt flair van decoreren, het moet gezegd. We namen ook weer de standaard familiefoto’s.
En toen waren er cadeautjes, en hapjes, véél hapjes. En een voorgerecht met garnalen. En twee gigantische gevulde kalkoenen met een massa groenten en handgemaakte kroketten en peertjes, waarvan we er nog niet eens eentje hebben opgegeten. Ik vermoed dat ze nog wel een paar dagen kalkoen gaan eten ^^ Maar het was wél lekker! En uiteraard hadden we nog niet genoeg gegeten, waardoor er nog dessert was ook.
De kinderen speelden, wij kletsten, er waren cadeautjes, en ik genoot, net zoals ons pa. En mijn broer was zelfs genietelijk!
Ik kreeg van mijn metekindje een gigantische mand lekkernijen en van mijn lief een machtig wijs boek om zelf lekkernijen te maken. De geeky soort dan wel.
Tegen een uur lagen we in bed, in een poging om uit te buiken. Maar het was, naar traditie, een fijne avond!
365 – 24 december 2019 – gezin
Kerstavond
Het is sinds een aantal jaar afwisselend kerstavond bij Jeroen en bij ons, en deze keer was het dus aan ons. Bart moest wel nog werken en was pas thuis tegen een uur of vijf, maar hij had wel al alle voorbereidingen gedaan, en wilde per se alles zelf koken.
De kinderen en ik hadden dan wel het hele huis in orde gezet: niet alleen de keuken – tot en met het legen van de vuilbakken en de groenselbak, zodat alles klaar stond – en de woonkamer, maar ook de gang, de gang boven én de drie kamers van de kinderen.
Tegen half zeven was Jeroen hier met het gezin en ons pa, en haalde Bart een keur van hapjes boven. Meteen werd ook een eerste rond cadeautjes geopend, en daar zaten vooral de jongens op te wachten: zij kregen namelijk, van iedereen samen én nog voor hun nieuwjaar, een Playstation 4. De tv had Wolf deze namiddag al geïnstalleerd, zodat ze meteen konden spelen. En inderdaad, Wolf, Kobe en Alexander verdwenen quasi meteen naar boven.
Het voorgerecht was een carpaccio, en na een ronde cadeautjes volgde het hoofdgerecht: varkenswangetjes op een bedje van gerookte forel, met een krokantje van kaas en een hoop verschillende groenten. Lekker!
Als dessert – na nog wat cadeautjes – had Bart een “messy dessert”: meringue stukjes met slagroom en rode vruchten. En voor mij had hij zowaar de aardbeien apart gehouden, want ik hou niet van de rest.
Toen lieten de kinderen nog allemaal een stukje muziek horen:
Al bij al werd het een zeer gezellige avond, en was het half twaalf tegen dat ik ons pa terug in het ziekenhuis kon afzetten.
365 – 24 december 2018 – feestelijk
Kerstavond
Vorig jaar was het bij ons, dit jaar was het dus weer kerstavond bij Delphine en Jeroen, samen met ons pa.
Eigenlijk kan ik er kort over zijn: het was bijzonder gezellig en ongedwongen. Merel amuseerde zich de max met Marie-Julie, Kobe speelde met Alexander op de Playstation, en Wolf, nu ja, die hing de verveelde tiener uit.
Delphine had zoals gewoonlijk weer veel te veel hapjes voorzien, dan een gigantisch stuk foie gras als voorgerecht – mij hoor je niet klagen – en daarna hertenragout. Uiteraard hebben we allemaal weer veel te veel gegeten, maar het was dan ook bijzonder lekker.
Tussendoor werden er pakjes uitgedeeld, en ik kreeg van mijn schoonzusje – als meter van Marie-Julie – een pakket van Rituals met badschuim, douchegel en bodylotion, en ook nog zo’n flesje olie met geurstokjes. Bart had dan weer een boek voor me voorzien, een Bullet Journal. Bullet 1: een bullet journal aanmaken en volhouden :-p
De kinderen kregen vanalles, ik had cadeautjes voorzien in ons pa’s naam, en Bart had er echt zijn werk van gemaakt om voor iedereen een passend boek te voorzien, wat hem blijkbaar ook gelukt is.
En toen was er nog kerstbuche, en lagen we helemaal plat :-p
Al bij al een heel fijne avond, en kwart voor één tegen dat we in bed zaten. En zelfs geen ruzie gemaakt met mijn broer!
366 – 24 december 2016 – we zijn er klaar voor…
Kerstavond
Als je een plechtige-communicant in huis hebt, dan moet die ook wel af en toe naar de catechese en/of de mis. Ik vind dat eigenlijk ook maar logisch.
Een tijdje geleden kregen we via mail de oproep om naar de kerstviering te komen, en of Wolf of ik ook iets wilden doen in de kerstvertelling. Ik gaf eerst Wolfs naam door, maar die is blijkbaar ergens tussen de plooien gevallen. Daarna heb ik ook mezelf opgegeven als verteller: ik blijf het graag doen, en ik ben er ook voor opgeleid. Tsja.
Jammer eigenlijk voor Wolf: al zijn vriendjes deden wel mee, van hem wisten ze het blijkbaar niet. Maar zelf heb ik wel een leuk complimentje gekregen: een oudere dame vroeg me of ik misschien een actrice was. Ik grijnsde tegen wil en dank, denk ik.
Enfin, tegen dat we thuis kwamen, stond alles al netjes klaar aan de voordeur: een mand met cadeautjes, de hapjes, wat speelgoed, jassen. We waren namelijk tegen half zeven gevraagd bij mijn broer, en de viering was om half zes. Beetje nipt dus, maar het viel allemaal bijzonder goed mee.
Mijn schoonzusje had bijzonder lekker gekookt: een voorgerecht met Sint-Jacobsvruchten op gekaramelliseerd witloof en een schijfje bloedworst, en als hoofdgerecht hazenrug met een fantastische saus bij. Het dessert was er bijna te veel aan, maar ook bijzonder lekker: kerstbuche, de ene met moka, de andere met chocolade.
De kinderen hadden intussen de tijd van hun leven: we zagen hen enkel wanneer ze wat chipjes kwamen stelen, of toen ze aan tafel moesten. Ja, Merel heeft even ruzie gemaakt met Marie-Julie, maar dat is quasi onvermijdelijk. Het was dan ook weer snel bijgelegd.
Een en ander, maar vooral de gezelligheid, leidde ertoe dat we pas tegen middernacht thuis waren. Ik had dat al een beetje voorzien, en Merels slaapkleedje en kamerjas meegenomen, samen met haar tandenborstel. En ja, ze was uiteraard in slaap gevallen in de auto. Ik nam een klein warm lijfje in mijn armen, en droeg haar voorzichtig naar boven. Toen ik haar neerlegde, protesteerde ze even: “Mama, mijn kamerjas! Dat is veel te warm om te slapen!” Ik trok hem glimlachend uit, waarop ze zich nestelde onder haar donsdeken. “Je bent nu misschien wel wakker, muisje, maar je bent toch wel al helemaal slapewarm he”, zei ik. Haar ogen gingen nog eventjes half open, en ze schonk me de meest dankbare, warme glimlach: “Dank je, mama!”
Dat zijn zo van die dagen waarop je helemaal warm wordt van binnen. Serieus.