Dankbaar

Hoe moeilijk het momenteel ook is op school, ik heb fantastische collega’s. Echt. Ik meen dat uit de grond van mijn hart.

Ik zit namelijk nog de hele volgende week thuis in quarantaine. Op zich is dat niet zo fijn, maar ik kan online lesgeven, dus ja… Alleen wordt na die week de rapportperiode afgesloten en ik had nog in al mijn klassen een herhalingstoets gepland. Die staan doorgaans al een maand vast, want ik heb mijn leerlingen in combinaties die mijn collega’s niet hebben.

Normaal gezien worden die toetsen probleemloos afgenomen door een collega met studiepermanentie, maar nu is er vrijwel elke dag een tiental collega’s afwezig. De studiezaal zit vol, de eetzaal zit vol en soms gaan we gewoon buiten op de speelplaats met de leerlingen, want we kunnen ze niet stapelen en we hebben niet voldoende mensen voor toezicht.

Ik hield mijn hart vast en stuurde een oproep naar de collega’s: dat ik op bepaalde uren een herhalingstoets had, dat het secretariaat me niet kon garanderen dat die ook afgenomen gingen kunnen worden en of er geen collega’s waren die op die bewuste uren een springuur hadden maar geen permanentie, en of die dan niet uit de goedheid van hun hart mijn toets wilden afnemen.

Ik stuurde dat op zondagnamiddag, binnen het kwartier waren drie van de vier uren opgevuld, en de aanbiedingen bleven binnenstromen. Nog een half uur later was ook dat laatste uur ingepland en had het leerlingensecretariaat ook al laten weten dat zij de toetsen gingen kopiëren en klaarleggen.

Zondagnamiddag. Leraars. Jawel.

Ik heb zeker twintig collega’s gehad die met graagte mij uit de nood wilden helpen. Ik heb er zelfs twee gehad die hun halve vrije dag wilden opgeven om een uur toets te komen afnemen.

Serieus. Een van de taglines van onze school is ‘warm’, en geloof me, mijn collega’s maken dat waar.

Pedagogische studiedag

Het is waar, meestal ben ik niet zo enthousiast over de pedagogische studiedagen op school. Vaak is het gewoon een hele dag vergaderen, een enkele keer is het meer teambuilding, zoals het kanovaren waar we zo fan van zijn.

Deze keer was het ook een atypische studiedag, vond ik: hij stond in het teken van zelfzorg voor de leraars. Oh? De directie had Vonk en Visie ingeschakeld, en ik geef toe dat ik er eerst heel er sceptisch tegenover stond. Maar de inleidende speech bleek al een schot in de roos: die mens wist duidelijk waarover hij sprak en snapte wat de besognes van een leraar waren.

Ik had ingetekend op de workshop “Zelfzorg”, maar ik had evengoed kunnen inschrijven bij “Timemanagement” of “Onverstoorbaar vriendelijk lesgeven”.

We zaten door omstandigheden met nogal veel volk in deze workshop, maar dat stoorde eigenlijk niet, en ik was verbaasd door sommige van de inzichten die ik ervan kreeg. Maarten haalde vaak voorbeelden uit zijn eigen leefwereld aan en deed me vooral veel nadenken. Af en toe was het misschien wat wollig en weinig praktisch, maar ik vertrouw op de zes nieuwsbrieven die nog zullen verstuurd worden voor meer praktische handgrepen.

Wat ik overigens zeer knap vond, was dat de lesgever gewoon afweek van zijn standaard lesplan toen hij merkte dat we als team echt wel met bepaalde problemen zaten die zelfzorg als leerkracht een beetje in de weg zaten. Hij nam de tijd om die problemen onder woorden te brengen, te verzamelen, te benoemen, en zelfs dat deed eigenlijk al deugd.

Het heeft me aan het denken gezet, en ik ga proberen iets liever voor mezelf te zijn. Geen idee hoe lang ik dat zal volhouden, maar bon, het is een begin.

 

Halloween op school

Ja, het is eigenlijk een week te vroeg, maar volgende week zijn onze tweedes naar zee, hebben de eerstes een projectweek en zijn op vrijdag alle andere leerlingen op sportdag. Geen goed idee om dan de Halloween te leggen, dacht de leerlingenraad zo. Vandaag dan maar, en het was de moeite. Ik had geen zin in alweer de stereotiepe heks en had vooral een bananenpak liggen (don’t ask). Ik ben vandaag dan maar als banaan naar school gegaan, en vormde samen met mijn 6 LMT een heuse tros. Goed gelachen!

Het verslag en de foto’s staan op de website van de school.

Wolf was trouwens ook heel knap, samen met een ganse hoop vrienden, als The Peaky Blinders. Ne gast van 17 in een kostuum, daar valt toch echt wel wat voor te zeggen.

Uitvaart

’t Is dat ik eigenlijk nog geen werk genoeg heb…

Maar ik begeleid al sinds jaar en dag – allez, toch al zeker tien jaar – de uitvaart, ook wel 100 dagen genoemd, van onze zesdes. Dit jaar, ook al heb ik het momenteel zeer druk, zal dat niet anders zijn.

Vandaag was er over de middag de eerste vergadering, en blijkbaar is Wolf daar ook van de partij. Meer nog: ze hebben gestemd over een voorzitter en dat is effectief Wolf geworden. Goh, het kan maar zo gemakkelijk zijn als er dingen moeten afgesproken en afgestemd worden, zeker?

En Arwen is voorzitter van de leerlingenraad. Ze gaan niet kunnen zeggen dat onze kinderen niet geëngageerd zijn.