Geplaatst op

Proclamatie 2023

Het was weer een lange dag vandaag: een rustige voormiddag, maar in de namiddag een laatste repetitie van het gelegenheidsgroepje van de zesdes, en dan ’s avonds de proclamatie zelf.

Voorafgegaan door de chique klasfoto’s van onze zesdes, compleet met groepsfoto en hoedjesgooifoto. Voor mij is dat altijd een pak gedoe en stress, en de foto’s zijn vaak ook niet ideaal, maar bon. Het is gelukt om ook de net getrokken foto als basisachtergrond voor de powerpoint te gebruiken, hehe.

En dan was er de proclamatie zelf: speeches (ernstig en/of grappig), quasi honderd leerlingen die geproclameerd werden, boodschappen van ouders, en ook de toch wel geslaagde muzikale nummers.

En daarna de uitgebreide receptie. Ik ben niet heel lang gebleven, want ik was stikkapot en morgen wordt het helaas ook opnieuw druk. Meh.

 

Geplaatst op

Grrr.

Ik heb het hier niet vaak over mijn werk, maar nu ben ik me blauw aan het ergeren. Serieus!

Onze leerlingen zitten normaal gezien altijd in Smartschool met een foto. Die foto wordt jaar na jaar genomen door een schoolfotograaf: degelijke pasfoto’s dus. Alleen…

In de coronajaren mocht een schoolfotograaf het terrein niet betreden, en vorig jaar heeft de geboekte fotograaf ter elfder ure afgezegd en vonden we geen vervanger meer. Ik snap dat wel: die mensen verdienen daar niet meer aan voor al het werk dat ze erin steken. Maar het resultaat was dat onze leerlingen soms een drie jaar oude foto in het systeem hadden, en ik hoef u wellicht niet te vertellen hoezeer een puber kan veranderen…

Ook: de eerstes hebben gewoon géén foto en dan is het soms behoorlijk moeilijk om hen uit elkaar te houden als je hen alle 165 één uurtje per week ziet.

Vorig jaar had ik halverwege het jaar zelf foto’s genomen van de eerstes met mijn spiegelreflexcamera: het is dan nog een kwestie van ze allemaal manueel een nummer toe te kennen uit een lijst en ze in te laden in Smartschool. Al onze eerstes zaten erin.

Nu hadden verschillende collega’s op de personeelsvergadering op het einde van de vakantie gevraagd of er nieuwe foto’s konden komen. Ik had de werkwijze toegelicht, en iedereen – of toch zo goed als – zag het zitten om die eerste dag foto’s te nemen van zijn of haar klas (als klastitularis), de foto’s de juiste nummers toe te kennen vanuit de doorgestuurde lijst, en ze me dan door te sturen via wetransfer. Ik ging die eerste dag dan wel zelf de eerstes doen.

Prima, dat liep bijzonder vlot, ik nam de foto’s met mijn gsm, net zoals de collega’s en ik kreeg van de meesten nog dezelfde dag de foto’s door. Huppa, inlezen in het systeem door de smartschoolverantwoordelijke, en nieuwe foto’s!

Juist.

Quod non.

Terwijl in mijn Windows Verkenner alle foto’s staan zoals ze moeten, ook als ik ze open met Paint of Photo Viewer of zelfs InDesign, zet Smartschool ze op zijn kant. Nog vreemder: terwijl alle foto’s per klas op dezelfde manier getrokken zijn, zoomt Smartschool sommige foto’s extreem in, zodat je een pluk haar ziet, of een kin met wat pukkels of zo, bijzonder onflatterend.

Ik weet dat het aan de EXIF data ligt, maar zelfs als ik die wis en daarna de foto’s in bulk rechtzet, vindt SS nog steeds dat ze plat liggen. En als ik ze allemaal op hun andere kant leg, om ze dan zogezegd recht in het systeem te krijgen, vindt dat systeem dat ze dan wel op die manier mogen ingelezen worden. De helpdesk van SS vindt overigens dat ik die foto’s gewoon moet draaien en dat het dan wel opgelost zal zijn. Niet dus.

Ik word hier tureluurs van!!!

Serieus maat, ik heb hier dus al uren op zitten zoeken he, dingen opgezocht, methodes geprobeerd, maar niks dus. Grrr.

Mediacoach zijn, het is plezant, jong!

Geplaatst op

Nostalgie

Toen oma van Ursel – de moeder van mijn moeder – 100 werd, was er een groot feest voor de hele, uitgebreide familie, zo’n 60 man. Wij waren helaas geveld door corona en konden er niet bij zijn. Bleh.

Toen is er ook een fotoalbum van mijn grootmoeder rondgegaan en nu was dat bij mij verzeild. Héérlijke foto’s: van mijn over-overgrootmoeder, met mijn eigen grootvader en groottante als kinderen. Onvoorstelbaar, toch?

Ik heb er zelf foto’s van genomen met mijn gsm omdat het niet te doen was dat zware album onder de scanner te leggen.

En dan zijn er de prachtige foto’s van mijn moeder als kleuter en dan op haar communie met haar dikke, dikke haar…

En dan haar trouwfoto’s…

Daarna heb ik er vooral gewoon de foto’s uitgehaald waar ik zelf ook op stond, zoals de trouw van Paul en Nele.

Pure, pure nostalgie…

Geplaatst op

Sportdagen

Als we dan toch bezig waren met projectdagen, konden we evengoed nog een sportdag inlassen ook. Voor de eerste graad was dat wel handig: op maandag de eerstes sportdag en de tweedes projectdag, op dinsdag omgekeerd.

Dat het weer niet helemaal mee wilde, tsja… Onze eerstes hadden glorieus weer, de tweedes kregen een stortbui te verwerken en vluchtten naar binnen. Maar bon, het grootste deel van de dag bleef het gelukkig droog.

In de voormiddag had ik les met vijfdejaars, in de namiddag hadden ze me ingeschakeld als extra – dus vervanging waar nodig – en vooral ook om foto’s te nemen. Maar zowat alle collega’s hebben dat ook gedaan, waardoor ik net geen 500 foto’s heb voor de twee dagen sportdag. Blije mens hierzo: dan heb ik tenminste materiaal om uit te putten voor de schoolblogjes.

Maar ik ben vooral heel erg blij dat ook de collega’s rekening houden met mijn rug: een hele dag meehossen met een klas van activiteit naar activiteit kan ik gewoon niet, en dit gelukkig wel.

Enfin, droog gebleven, foto’s genomen, heerlijk uitgewaaid. En achteraf de post geschreven ook natuurlijk.

Geplaatst op

Nieuwe schoolbrochure

Vorig jaar gooiden we op school het concept voor onze schoolbrochure helemaal om: weg met de krant die uiteraard vol tekst stond, welkom aan de modernere, lichtere brochure met meer sfeer.

Ik ben geen grafica, maar ik vond dat het er best wel oké uitzag. Dat vonden we eigenlijk allemaal nog steeds, en dus werd deze brochure, waar ik vorig jaar echt wel veel tijd heb ingestoken, gewoon geüpdatet. De tekst werd hier en daar lichtjes gewijzigd waar nodig, maar meer eigenlijk niet.

Het enige dat ik wel een beetje veranderde, waren de foto’s. De foto’s bleven op zich wel dezelfde, maar na de fotografiestage schafte ik me LightRoom aan en bewerkte ik de foto’s. Niet veel, ik ben – zoals bij al dat soort dingen – een echte prutser, maar ik maakte ze allemaal net dat ietsje warmer. En, om eerlijk te zijn, het maakt echt wel een verschil. Oordeel zelf.

Stom eigenlijk, hé, wat een verschil in uitstraling dat kleine beetje maakt. En dan heeft Monica me het eigenlijk nog niet eens uitgelegd, maar heb ik gewoon gekeken wat ze precies deed.

Ik heb een bloedhekel aan instructiefilmpjes, dat werkt niet voor mij, maar ik denk dat ik toch eens iemand ga betalen om me een avondje wegwijs te maken in LightRoom. En InDesign ook, for that matter.

Iemand kandidaat?

Geplaatst op

Eerste schooldag

Het is hier een traditie om elk jaar op 1 september de eerste-schooldagfoto’s te posten. Het is dan ook een uitgelezen moment: je vergeet het niet én je krijgt een prachtig overzicht van hoe ze gegroeid zijn.

Al was het deze morgen niet met evenveel blije gezichten: beide jongens moesten maar deze namiddag op school zijn en dachten van nog even te blijven slapen. Ik heb hen wakker gemaakt en ze zijn dan maar aangekleed naar beneden gekomen, maar ik ben er vrij zeker van dat ze daarna terug in bed zijn gekropen. Acht uur, stel je voor!

Vandaar ook dat ze allebei op hun sokken staan. Maar ik vind het wel megalief dat ze het toch voor mij gedaan hebben. En het is ongelofelijk hoeveel ze elk jaar opnieuw veranderen…



366-sep01





Geplaatst op

Scoutskampen

Kobe en Merel zijn allebei op scoutskamp geweest, elk in hun eigen bubbel. Normaal gezien gingen zowel kabouters, welpen als kapoenen tegelijk op kamp zijn, maar dan waren de bubbels te groot, en dus bleven de kleintjes gewoon hier op ons eigen, gelukkig onverhuurd terrein en zat Merel ergens in Limburg, netjes afgescheiden van de welpen.

Kobe kon gewoon naar de Ardennen voor tien dagen, zo’n tentenkamp in openlucht is al iets minder vatbaar voor virussen, én de bubbel was ook klein genoeg.

Het is normaal dat je tijdens zo’n kamp niks van hen hoort, maar gelukkig is er tegenwoordig sociale media en durft de leiding al eens iets posten. En achteraf zijn er de kampfoto’s. Van Merel vond ik meteen ook nog een aantal losse foto’s van op de zondagse vergaderingen.

En Kobe, die heeft ook zichtbaar genoten…

Geplaatst op

Officiële foto’s

Op 18 mei zijn Roeland en Sarah getrouwd, dat kon u hier al uitgebreid lezen.

Er zijn toen ook officiële foto’s gemaakt door een heuse fotograaf. Van ons gezin heb ik er geen laten nemen, want Bart was er niet bij en dan is dat toch niet hetzelfde. Maar Sarah stuurde me een paar andere foto’s door, en die wou ik toch hier nog even kwijt.

Eerst de foto met alle Rombautjes.

Daarna de foto van ons pa met zijn kinderen.

Jeroen en zijn gezin staan er ook knap op, vond ik.

Tijdens de receptie, toen ze eigenlijk net naar huis gingen, was er nog een snelle foto van mezelf met de kinderen en Arwen. Ha ja.

En tot slot nog een foto van mezelf terwijl ik aan het speechen ben.

Geplaatst op

Zonnige zondag

Oh man, hoe hard heb ik die zon gemist de voorbije dagen! Ik vind sneeuw wel eens leuk, maar dan liefst als ze ligt te schitteren in de zon. Die grijze, grauwe dagen van de voorbije week, daar wordt ne mens zo somber van.

Vandaag, bij het opstaan, viel de zon al door de ramen, en ik genoot van in het begin!
Tegen half twaalf ging ik ons pa halen, en zo rond een uur of vier sommeerde ik hem om op te ruimen, want ik wilde nog met hem een heel kort wandelingetje maken: in de Hulsemwegel (Bredewegel) in Zomergem lag er een cache die we al gevonden hadden, maar waarvan we de code niet hadden genoteerd.
Ideaal om samen met ons pa een 200 meter heen en 200 meter terug te wandelen. Hij loopt nog steeds niet zeker en durft niet met de auto te rijden, maar het betert. Langzaam, maar het betert. Eigenlijk beweegt hij momenteel gewoon te weinig, en dus is zo’n wandelingetje in de namiddagzon ideaal.

We hadden toen wel de extra code, maar misten toch nog altijd eentje, een relatief belangrijke. Ik wist dat we aan de brug van Meirlare moesten zijn, maar had niet echt een idee waar precies. Goh, zei ons pa, laat ons gewoon gaan zoeken, ’t is mooi weer en dan wandel ik nog een beetje extra.

Wij dus naar Meirlare brug om er te zoeken aan beide kanten van de vaart. Helaas, geen cache te vinden.

Het was er wel prachtig…

Ik gooide ons pa af en reed verder. Alwaar ik, bij het opdraaien van de Vaartstraat, prompt stopte, een klein beetje achteruit reed, uitstapte, en een snelle foto nam van ’t sas.

Geplaatst op

Stevig dagje

Terwijl Bart eerst de kleintjes afzette en dan met Wolf naar de orthodontist reed – hij gaat wel degelijk een beugel moeten dragen, zijn tanden staan schots en scheef – reed ik naar school voor een dagje klassenraden. Die van zes en aansluitend vijf gingen eigenlijk verrassend vlot vooruit, waardoor we een pak vroeger klaar waren dan verwacht. Fijne meevaller! Tussendoor had ik nog even staan oefenen met de leerlingen die muziek gaan brengen op de proclamatie.

Ik fietste vrolijk tegen drie uur naar huis, en had nog tijd voor een klein tukje – ik ben doodop, eind-van-het-schooljaar-op – voordat de kinderen thuis kwamen. Tegen half zes stond ik in de sporthal van de Bourgoyen voor de voetbalmatchen van onze leerkrachten (m/v) tegen de zesdes, en daarna reed ik weer even naar huis om het verslag daarvan snel online te zetten. Kwestie van kort op de bal te spelen.

Tegen half negen was ik opnieuw op school voor de onvolprezen barbecue van de zesdes. We hadden ongelofelijk veel geluk met het weer, konden de hele tijd buitenzitten, en ik genoot van scampi, halloumi en fijne gesprekken met mijn leerlingen. Het was een fijne lichting dit jaar, echt waar.

Tegen half een hebben we ze buitengekuist, en ik ging niet lang blijven, moe zijnde en al…

Tsja. ’t Is dat het leuk was, zeker?