Ik had de eerste drie boeken van “The Witcher” gelezen toen ik daar snel even de laatste nieuwe van The Dresden Files tussen nam. Maar, ik geef het toe: de Witcher bleef in mijn hoofd spoken, en dus las ik gewoon door. ’t Is niet alsof ik veel anders kan doen, momenteel.
Het verhaal verschuift, zoals ik had vermoed, vooral naar Ciri. Eigenlijk is zij het absolute hoofdpersonage van de hele reeks, en niet de donkere, sombere mutant. Hij speelt uiteraard een grote rol, net zoals Yennefer, de heks van dienst, maar eigenlijk is iedereen voortdurend op zoek naar Ciri om haar als pion te gebruiken in het politieke spel. En zij? Zij is gelukkig zowel door Geralt als door Yennefer opgeleid en slaagt erin om alle boosdoeners toch ongeveer te vermijden. Ongeveer, want het lukt niet altijd even vlot en ongeschonden.
Ergens vind ik het jammer dat Sapkowski het verhaal niet rond de Witcher heeft kunnen doen draaien, maar aan de andere kant zou dat wellicht ook niet gelukt zijn, daarvoor is het personage te beperkt. Kan je de boeken los van elkaar lezen? Eigenlijk niet: het is één lang verhaal met personages die niet echt opnieuw worden uitgelegd en met voortdurende verwijzingen naar dingen die in de vorige boeken zijn gebeurd.
Heb ik ervan genoten? Welzeker! Het is misschien niet de beste fantasy die ik al gelezen heb, maar ik heb echt al slechtere vast gehad. En de verfilming van Netflix mag er best zijn, al was het maar voor de “hmmm”s van Cavill.
Een vervolg zal er helaas niet meer komen, het verhaal op zich is afgerond. Maar ik ben er zeker van dat er nog meerdere verhalen zullen komen binnen de wereld, daarvoor zit het te leuk in elkaar.
